Jeżeli ta książka jest najlepszą rzeczą jaką Kominek napisał (a tak ją reklamował), to niestety ale nie potrafi pisać.

Ta książka ma mnóstwo wad ale największe to:

1. Styl. A właściwie jego brak. Przeczytać pierwszą stronę jest ciężko. Potem jest tylko gorzej. Zdania jakby pisane przez siedmiolatka, nie ma płynności, brak koncepcji. Opis na poziomie wypracowań gimnazjalnych.

2. Fabuła - trochę Harlequina, główny rys fabularny przypomina mi typowe opowiadania dla kobiet, w których jest miłość i tragedia. Jeśli mieliście kiedyś w dłoniach Pani Domu to nic nie stracicie nie czytając Thorn'a. Problemem jest też fakt, że miała to być autobiograficzna książka a okazuje się, że przygody Kominka nie były fascynujące w ani jednym calu.

3. Stany Zjednoczone - można pisać o obcych krajach jeśli się tam nie było (vide seria dla dzieci o Tomku), można pisać o miejscach w których było się przelotem. Problem polega na tym, że Kominek pisze o Stanach a myśli o Kołobrzegu. Kompletnie nie przekonuje kontekst.

4. Skład - kiepsko. Książka dla dzieci? Podkreślenia ważnych cytatów przypominają książkę dla pierwszaków. Czyżby cytaty nie były tak istotne, że bez ich optycznego powiększania nie dałoby się zauważyć ich istotności? Masakra.

Podsumowując- jeśli ktoś reklamuje swoją książkę jako najlepszą powieść wszechczasów a wypuszcza gniota, którego trudno przeczytać, to niestety nie da się wystawić innej oceny. Przykro, bo liczyłem, że po wtopie Andrzeja Tucholskiego, wyjdzie pierwsza dobra książka blogera.

Jeżeli ta książka jest najlepszą rzeczą jaką Kominek napisał (a tak ją reklamował), to niestety ale nie potrafi pisać.

Ta książka ma mnóstwo wad ale największe to:

1. Styl. A właściwie jego brak. Przeczytać pierwszą stronę jest ciężko. Potem jest tylko gorzej. Zdania jakby pisane przez siedmiolatka, nie ma płynności, brak koncepcji. Opis na poziomie wypracowań...