Rzeczywiście jest to bardziej saga niż powieść historyczna, w tym sensie, że okres, o którym opowiada jest słabo udokumentowany, a opinie samych historyków mocno rozbieżne i kontrowersyjne.
Warto pamiętać, że Grabski pisał swoją powieść w najbardziej mrocznych latach okupacji hitlerowskiej jako swego rodzaju odpowiedź na wszechobecną gloryfikację niemieckiej potęgi. I rzeczywiście u schyłku X wieku rodząca się polska państwowość była jedyną realną przeciwwagą dla germańskiej ekspansji w Europie.
W roli głównego bohatera autor obsadził piastowskiego namiestnika na Pomorzu księcia Bronisza.
Przygodowy wątek związany z Broniszem rozgrywa się tle wielkich wydarzeń politycznych, które mają ukształtować nowy układ sił w Europie. Zatem mamy tu zarówno szczegółowe opisy wypierania tradycji pogańskich przez wiarę chrześcijańską ( w tym wprawa biskupa Wojciecha do Prus), jak spiski i intrygi, kontraktowe małżeństwa polityczne czy zbrojne najazdy. W wersji Grabskiego związek tworzącego się wówczas polskiego państwa z wikingami był o wiele ściślejszy niż wynikałoby to ze szkolnej nauki historii.
Jak dla mnie trochę tu za mało dynamiki, zbyt dużo pseudoreligijnych rozważań, ale i tak czyta się bardzo dobrze.
Polecam.

Rzeczywiście jest to bardziej saga niż powieść historyczna, w tym sensie, że okres, o którym opowiada jest słabo udokumentowany, a opinie samych historyków mocno rozbieżne i kontrowersyjne.
Warto pamiętać, że Grabski pisał swoją powieść w najbardziej mrocznych latach okupacji hitlerowskiej jako swego rodzaju odpowiedź na wszechobecną gloryfikację niemieckiej potęgi. I...