Kolejny tom w dużym stopniu zaprzepaścił to co wypracował sobie poprzedni. Momentami czułem się trochę jakbym wrócił gdzieś do gimnazjum i dostał do przeczytania lekturę dedykowaną tej dziewczęcej części klasy... chyba pierwszy raz w życiu w trakcie czytania książki szczerze chciało mi się zwymiotować, tak to kuło w oczy tanim romansem. Zawiedli bohaterowie, ci starzy mogli się bardziej rozwinąć a tu stagnacja, z kolei nowi są szablonowi i nie wyróżniają się z tłumu, nie licząc takiej jednej, która podejrzanie przypomina pewną Panią z Czarnej Kompanii (ewentualnie jej siostrę).

Ocena 5/10 tylko dlatego, że gdyby obedrzeć książkę ze wspomnianych wad i niepotrzebnych akapitów (czyli jakaś 1/3 książki),cała reszta jeszcze się broni a pomysły są sensowne.

Kolejny tom w dużym stopniu zaprzepaścił to co wypracował sobie poprzedni. Momentami czułem się trochę jakbym wrócił gdzieś do gimnazjum i dostał do przeczytania lekturę dedykowaną tej dziewczęcej części klasy... chyba pierwszy raz w życiu w trakcie czytania książki szczerze chciało mi się zwymiotować, tak to kuło w oczy tanim romansem. Zawiedli bohaterowie, ci starzy mogli...

Trochę zmęczył mnie ten tom. Za dużo patosu. Zwłaszcza końcówka była przegięta pod tym względem. Za mało było moich ulubionych bliźniaków. Książkę ratował Tas, którego coraz bardziej lubię. Jest doprawdy uroczym stworzeniem. Nie mogłam dostać trzeciego tomu, więc teraz zabiorę się za "Czas bliźniaków". Przejrzałam go i jak wskazuje tytuł będzie w nim więcej Raistlina i Caramona, ale także sporo Tasa.

Trochę zmęczył mnie ten tom. Za dużo patosu. Zwłaszcza końcówka była przegięta pod tym względem. Za mało było moich ulubionych bliźniaków. Książkę ratował Tas, którego coraz bardziej lubię. Jest doprawdy uroczym stworzeniem. Nie mogłam dostać trzeciego tomu, więc teraz zabiorę się za "Czas bliźniaków". Przejrzałam go i jak wskazuje tytuł będzie w nim więcej Raistlina i...

Przygoda trwa!! Naszej drużynie udało się uciec z Pax Tharkas i dotrzeć do siedziby krasnoludów górskich. Niestety to nie koniec problemów. Teraz przed nimi zadanie powstrzymania Królowej Ciemności i jej armii.
Jak to bywa w starym dobrym fantasy na naszycj bohaterow czyhają coraz to nowe trudności. Po drodze spotykaja coraz to nowych wrogów jak i sojuszników, a takze udaje im się znaleźć prastare artrfakty. Fabuła jest bardzo prosta Ci dobzi starają się powstrzymać tych złych i wokół tego kręci się akcja. Ta rozwija się dość szybko, a w pewnych momentach przeskok bywa dość duży. Sami bohaterowie są dość prostolinijni. Albo dobzi albo źli. Jedynym wyjątkiem jest Raistlin, którego ciężko rozgryźć czym kieruje się w swoim postępowaniu i jaki ma cel. Nadal tez niewiele wiemy o ich przeszłości, autorzy oszczędnie wplatają w treść ksiazki wcześniejsze losy postaci.
Dużym plusem ( i to niezmiennie od 1 tomu) jest świat. Autorzy nie żałują nam jego historii i to w odpowiednich momentach poznajemy dawnych bohaterów czy też np. historie rasy elfów. Co do samych ras zamiwszkujacych Ansalon jest ich sporo jak przystało na fantasy w starym stylu. Mamy tu ludzi, elfy i półelfy, krasnoludy, gobliny czy tez wścibskich kenderów. Jesli wiec jesteś fanem fantasy w stylu retro to jest to pozycja warta przeczytania.

Przygoda trwa!! Naszej drużynie udało się uciec z Pax Tharkas i dotrzeć do siedziby krasnoludów górskich. Niestety to nie koniec problemów. Teraz przed nimi zadanie powstrzymania Królowej Ciemności i jej armii.
Jak to bywa w starym dobrym fantasy na naszycj bohaterow czyhają coraz to nowe trudności. Po drodze spotykaja coraz to nowych wrogów jak i sojuszników, a takze udaje...

Druga cześć kronik Smoczej Lancy i moge powiedzieć, że lepsza od pierwszej. Pomimo tego, że nie jest to może fantasy klasy światowej ale mamy wszystko czego potrzeba do dobrej lektury. Jest ciekawa, rozwijająca się fabuła, jest mnóstwo akcji, jest wiele wątków, dowiadujemy się więcej o naszych bohaterach. O ile pierwsza część wprowadza nas odpowiednio w klimat świata AD&D w drugiej czujemy już go w pełni dodatkowo w porównaniu do pierwszej części staje się on bardziej mroczny i tragiczny. Wojna lancy rozgorzała na dobre, każdy z bohaterów ma swoją rolę do odegrania. Każdy musi zapłacić swoją cenę.
Według mnie jest to najlepsza książka z całej trylogii i z czystym sumieniem mogę polecić ją wszystkim fanom literatury fantasy.

Druga cześć kronik Smoczej Lancy i moge powiedzieć, że lepsza od pierwszej. Pomimo tego, że nie jest to może fantasy klasy światowej ale mamy wszystko czego potrzeba do dobrej lektury. Jest ciekawa, rozwijająca się fabuła, jest mnóstwo akcji, jest wiele wątków, dowiadujemy się więcej o naszych bohaterach. O ile pierwsza część wprowadza nas odpowiednio w klimat świata...

Druga cześć Dragonlance jest o wiele lepsza, i już tłumaczę, od pierwszej pod wieloma względami, dlatego już na starcie polecam, jeżeli się jeszcze zastanawiacie.
Nie będę ukrywał, że książkę odkryłem dopiero przy okazji gry D&D i chyba dzięki temu cyklowi tak naprawdę pokochałem fantasy. Wraz ze znajomymi w czasie początków poznawania gier RPG doszło do tego, że mieliśmy za mało kopii tej tetralogii, a każdy z nas chciał ją poznać i nie mogąc się już doczekać niektórzy napaleńcy zaczynali czytać od drugiej części i...
po prostu równie dobrze się bawili, jak nawet nie lepiej. W "Smokach Zimowej Nocy" mamy szybszą akcie, lepiej poznajemy bohaterów, jest bardziej przemyślana i dramatyczna, dlatego tak wysoko oceniam tą część. Oczywiście książka nie jest bez wad i trzeba ją trochę z przymrużeniem oka odbierać, bo tak jak wspomniałem przy recenzji "Smoków Jesiennego Zmierzchu" jest to swego rodzaju samoistna w przeżywaniu sesja RPG -dodatek do gry, wiec tak ją trzeba oceniać.
Preferuję czytanie od początku, ale przy tej pozycji mogę powiedzieć, że można było by sobie odpuścić pierwszą księgę i zacząć śmiało od tej, dużo przy tym nie tracą, a równie dobrze się bawiąc, omijając trudne początki:)

W skrócie:
+ postacie bohaterów nabierają głębi
+ fabuła i wielowątkowość
+ świat, przygoda dalej zadziwia i bawi
+ mroczniejsza, a ja uwielbiam dark fantasy:)
- momentami dłuży
- mało Raistlina:/ mam nadzieje że dużo tym nie zdradziłem:P
- dalej dla fanów gatunku i młodszego pokolenia

Pozdrawia NowiNcjusz

Druga cześć Dragonlance jest o wiele lepsza, i już tłumaczę, od pierwszej pod wieloma względami, dlatego już na starcie polecam, jeżeli się jeszcze zastanawiacie.
Nie będę ukrywał, że książkę odkryłem dopiero przy okazji gry D&D i chyba dzięki temu cyklowi tak naprawdę pokochałem fantasy. Wraz ze znajomymi w czasie początków poznawania gier RPG doszło do tego, że mieliśmy...

Im dalej w las tym bardziej stereotypowo...trzeba przyznać że autor nie posilił się o oryginalne rzeczy. Śmiem twierdzić, że leniwie zaczerpnął po trochu ze wszystkiego dookoła. Smocze kule? Typowa drużyna? Cóż...

Im dalej w las tym bardziej stereotypowo...trzeba przyznać że autor nie posilił się o oryginalne rzeczy. Śmiem twierdzić, że leniwie zaczerpnął po trochu ze wszystkiego dookoła. Smocze kule? Typowa drużyna? Cóż...

Wprowadzenie nowych postaci dodaje książce świeżego polotu, choć misja jakiej się podjęli jest bardzo trudna.

Wprowadzenie nowych postaci dodaje książce świeżego polotu, choć misja jakiej się podjęli jest bardzo trudna.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Drugi tom serii. W dalszym ciągu udany. Polecam

Drugi tom serii. W dalszym ciągu udany. Polecam

Świetna kontynuacja pierwszego tomu. Dobra rozrywka, choć teraz pewnie byłoby to YA

Świetna kontynuacja pierwszego tomu. Dobra rozrywka, choć teraz pewnie byłoby to YA