Kraków jest miastem królów Polski, dawna jej stolica, ale również i miejsce, gdzie mieszkali najznamienitsi społecznie ludzie, na czele z mistrzem Matejko czy księciem Czartoryskim. Do takiej socjety chce należeć Zofia Szczupaczyńska, żona profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, kobieta obdarzona dobrym okiem, zmysłem, ale przede wszystkim kobieta próżna i okazująca się na każdym kroku hipokrytką.

Cała akcja powieści dzieje się na przestrzeni jednego miesiąca, w XIX-wiecznym Krakowie, kiedy to w domu Helclów, czyli obecnego Domu Pomocy Społecznej, prowadzonej przez zakonnice giną w tajemniczych okolicznościach trzy starsze panie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby morderstwa wyglądały naturalnie. Ale wtedy w akcję wkracza Szczupaczyńska i śledztwo się chwieje w posadach! Strzeżcie się, panowie detektywi!

Nie będę ukrywać, że książka porwała mnie od pierwszych stron, bo przez pierwsze… 50, może 60 stron naprawdę się z nią męczyłam i zastanawiałam bardzo poważnie czy nie odłożyć jej na książki „może kiedyś”. Jednak zawzięłam się i ze strony na stronę było troszkę lepiej. Tylko troszkę. Bo na pierwszym planie były przydługie, zbyt szczegółowe opisy wszystkiego. Podawanego dania, każdej kamienicy, pokoju, stroju… taka książka oparta w dużej mierze na szczególikach byłaby bardzo dobrą podstawą do sztuki teatralnej czy filmowej, ale nie do książki! Czytając książkę, lubię w niej minimalizm opisów, żeby się nie zanudzić nimi.

Co do postaci, to była ich spora ilość, przez co w pewnym momencie się już pogubiłam kto jest kim. Niektóre są bardzo barwne, charakterystyczne, ale niczym nie umywające się do głównej bohaterki… Irytującej pani Szczupaczyńskiej! Kobieta tak ograniczona i próżna, uważająca się za nie wiadomo jak wysoko urodzoną, zapewne powiedziałaby samemu cesarzowi, że jest wyżej urodzona niż on, z całą pewnością siebie na jaką by się zdobyła. Ta kobieta całkowicie zdominowała swojego męża. Nie można jej jednak odmówić silnego charakteru i dążenia do celu, przez co irytuje wszystkich wokół, przez swoją „upierdliwość”. Dzięki niej, prawdziwy morderca zostaje ujawniony a krakowianie mają o czym plotkować! Sukces!

Podsumowując całą tą książkę, przeczytałam ją w jeden niemal dzień, ale chyba tylko dlatego, że chciałam ją mieć już za sobą… nie zachwyciła mnie tak jak myślałam, że to zrobi, a wątek kryminalny jest chwilami tak beznadziejny, że włoski na ciele zamiast stawać dęba od niesamowitej akcji, raczej leżały i się śmiały do rozpuku. Komuś, kto lubi pannę Marple i kryminały retro mogę polecić tę pozycję, jednak ile ludzi tyle zdań ;)

Kraków jest miastem królów Polski, dawna jej stolica, ale również i miejsce, gdzie mieszkali najznamienitsi społecznie ludzie, na czele z mistrzem Matejko czy księciem Czartoryskim. Do takiej socjety chce należeć Zofia Szczupaczyńska, żona profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, kobieta obdarzona dobrym okiem, zmysłem, ale przede wszystkim kobieta próżna i okazująca się na...