Lubię te krakowskie opowieści retro, bo dusza właśnie w Krakowie. Ładny język, stylowe tło i lekka rozrywka.

Lubię te krakowskie opowieści retro, bo dusza właśnie w Krakowie. Ładny język, stylowe tło i lekka rozrywka.

Pyszna lektura, profesorowa Szczupaczyńska kobieta na schwał, piękny język, zachwycająca dbałość o detale historyczne. W swojej konwencji mistrzostwo.

Pyszna lektura, profesorowa Szczupaczyńska kobieta na schwał, piękny język, zachwycająca dbałość o detale historyczne. W swojej konwencji mistrzostwo.

Bardzo, ale to bardzo lekki kryminał na jeden wieczór. Potraktowałam go w formie przerywnika i rozrywki, bo nie jest to ciężka skandynawska zbrodnia. Przeczytałam go z wielkim rozbawieniem. Nie jest to na pewno książka dla ludzi bez poczucia humoru, czy bez pewnego pierwiastka głupawki. Główna bohaterka detektyw w spódnicy jest tak wredna, że aż ją polubiłam. Akcja dzieje dzieje się w retro Krakowie, to też na plus. Zbrodnia może też niezbyt wyrafinowana, ale to miało być lekkie i według mnie jest. Zaczerpnęłam też dla siebie kilka cytatów. („Ja wiem, Pani nie kłamie, Pani po prostu oszczędnie gospodaruje prawdą”).

Bardzo, ale to bardzo lekki kryminał na jeden wieczór. Potraktowałam go w formie przerywnika i rozrywki, bo nie jest to ciężka skandynawska zbrodnia. Przeczytałam go z wielkim rozbawieniem. Nie jest to na pewno książka dla ludzi bez poczucia humoru, czy bez pewnego pierwiastka głupawki. Główna bohaterka detektyw w spódnicy jest tak wredna, że aż ją polubiłam. Akcja dzieje...

A wszystko zaczęło się od sesji fotograficznej na starym dworcu kolejowym w Krakowie, w której to brałam udział jako modelka.
Gdy koleżanka fotografka opublikowała je w mediach - jeden z jej znajomych stwierdził: "Wreszcie wiem, jak wygląda profesorowa Szczupaczyńska".
Więcej nie trzeba było. Przepadłam. Kraków czasów Matejki, otwarcia Teatru Miejskiego, kwest i innych zajęć towarzystwa. A w tym wszystkim profesorowa - esencja Herkulesa Poirot, panny Marple i panny Fisher. Natyka się na śmierć pensjonariuszki, później drugą i rozpoczyna swoje prywatne śledztwo.
Książką mnie wciągnęła: językiem, sposobem narracji, prowadzeniem intrygi, budowaniem postaci. A wszystko wplecione w świat Krakowa XIX wieku.
To pierwsza książka, którą przeczytałam w formie ebooka. I nic nie straciła na wartości.

A wszystko zaczęło się od sesji fotograficznej na starym dworcu kolejowym w Krakowie, w której to brałam udział jako modelka.
Gdy koleżanka fotografka opublikowała je w mediach - jeden z jej znajomych stwierdził: "Wreszcie wiem, jak wygląda profesorowa Szczupaczyńska".
Więcej nie trzeba było. Przepadłam. Kraków czasów Matejki, otwarcia Teatru Miejskiego, kwest i innych ...

Przyjemny kryminał a w tle Krakowskie wyższe sfery. Wciąga, dobrze relaksuje i pozostawia do ry nastrój. Jest to raczej opowieść kryminalna napisana lekko, raczej w atmosferze pozytywnej. Zdecydowanie nie mrocznej.

Przyjemny kryminał a w tle Krakowskie wyższe sfery. Wciąga, dobrze relaksuje i pozostawia do ry nastrój. Jest to raczej opowieść kryminalna napisana lekko, raczej w atmosferze pozytywnej. Zdecydowanie nie mrocznej.

Nie sposób nie zgodzić się ze słowami Michała Rusinka z okładki - w tej książce raczej zagadka kryminalna jest tłem dla Krakowa sprzed lat. Trzeba pochwalić duet autorów skrywający się pod pseudonimem za niewątpliwie ciekawy pomysł. Jednak przez pewne fragmenty byłam dosyć znudzona. Sama intryga kryminalna - co, kto, jak i dlaczego - było dobrze wymyślone, ale jednak wrzucone dopiero na końcu i nie bardzo wynikało z fabuły. Śledztwa było nie tak znowu wiele, cała powieść traktowała raczej w ogóle o poczynaniach profesorowej. Na dłuższą metę było to nieco męczące, ponieważ dopiero poznajemy tę postać i chyba trudno, byśmy byli szczególnie ciekawi tej "prywaty". A samo jej dochodzenie pojawia się stosunkowo późno i raz po raz.

Nie sposób nie zgodzić się ze słowami Michała Rusinka z okładki - w tej książce raczej zagadka kryminalna jest tłem dla Krakowa sprzed lat. Trzeba pochwalić duet autorów skrywający się pod pseudonimem za niewątpliwie ciekawy pomysł. Jednak przez pewne fragmenty byłam dosyć znudzona. Sama intryga kryminalna - co, kto, jak i dlaczego - było dobrze wymyślone, ale jednak...

Wyborna! Intertekstualny kryminał wspaniale oddający realia XIX-wiecznego (a może i XXI-wiecznego?) Krakowa. Cud, miód i orzeszki, rozrywka w najlepszym wydaniu.

Wyborna! Intertekstualny kryminał wspaniale oddający realia XIX-wiecznego (a może i XXI-wiecznego?) Krakowa. Cud, miód i orzeszki, rozrywka w najlepszym wydaniu.

Ładny język, a przede wszystkim przyjemna konwencja łącząca wątek kryminalny z miejscami i wydarzeniami z epoki oraz nazwami zapomnianych wihajstrów.

Ładny język, a przede wszystkim przyjemna konwencja łącząca wątek kryminalny z miejscami i wydarzeniami z epoki oraz nazwami zapomnianych wihajstrów.

Ta powieść to jakby Hercules Poirot w spódnicy umiejscowiony w Krakowie w czasach cesarza Franciszka Józefa. Intryga się tu nieśpiesznie zawiązuje, niektóre rozdziały praktycznie nie posuwają akcji do przodu i nie przybliżają nas do rozwiązania. Co jakiś czas podsuwana jest za to czytelnikowi jakaś mniej lub bardziej ważna poszlaka, która gmatwa jednak coraz bardziej sprawę -tak, że ciężko jest wytypować sprawcę. Jak w najlepszych powieściach Agaty Christie.
Czymś co wyróżnia tę książkę, to bardzo dokładne umiejscowienie akcji w czasie - bohaterowie stykają się z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi, przemieszczają się wśród ówcześnie istniejących prawdziwych budynków. Do tego dochodzi świetnie opisana mentalność ówczesnych ludzi, ich zachowań, sposobów myślenia itd. Po prostu "creme de la creme" tej powieści.
Oczywiście nieśpieszne tempo narracji (szczególnie na początku powieści),duża ilość opisów, specyficzny sposób wyrażania się postaci w książce, nie każdemu może przypaść do gustu. Mnie się to podobało, w mojej ocenie wszystko tu było bardzo spójne, nic nie przerysowane i sprawiające wrażenia, że jest "nie z tej epoki". Dodatkowo mieszkańcy Krakowa mogą mieć fajną zabawę odkrywając znane współcześnie miejsca z zupełnie innej strony.

Ta powieść to jakby Hercules Poirot w spódnicy umiejscowiony w Krakowie w czasach cesarza Franciszka Józefa. Intryga się tu nieśpiesznie zawiązuje, niektóre rozdziały praktycznie nie posuwają akcji do przodu i nie przybliżają nas do rozwiązania. Co jakiś czas podsuwana jest za to czytelnikowi jakaś mniej lub bardziej ważna poszlaka, która gmatwa jednak coraz bardziej...

Przyjemnosc. Literatura raczej lekka ale jak ładnym językiem napisana. Biorę się za kolejny tom

Przyjemnosc. Literatura raczej lekka ale jak ładnym językiem napisana. Biorę się za kolejny tom