Charyzmatyczna i zabawna postać jaką jest Mark, sytuacja, która nigdy nikomu się nie przytrafiła i problem, nad którym myśli cały świat.

„Ares 3. No cóż. To moja misja. No właściwie nie moja, Komandor porucznik Lewis dowodziła. Ja byłem zwykłym członkiem załogi. W gruncie rzeczy to miałem najniższą rangę ze wszystkich i zostałbym dowódcą tylko wtedy, gdybym był jej ostatnim członkiem.
I wiecie co? Jestem dowódcą.”

A o co chodzi?
Program Ares. Astronauci wysłani na Marsa. NASA. Kupa kasy. I wszystko szło świetnie aż do pewnego momentu, gdy załoga się zwinęła i zostawiła samego Marka Watneya na niezamieszkałej planecie. Oczywiście myśleli, że zginął, jednakże… los płata figle. I tak w ten sposób cały świat okrzyknął go pierwszym człowiekiem, który umarł na Marsie. A w tym czasie Mark główkował, jak nie dostąpić tego tytułu. Czy mu się uda?


Disco, którego nie cierpi, stare seriale, które jeszcze jakoś przeżyje i świadomość, że za pewien czas skończy mu się jedzenie, motywują go do działania. A jako inżynier-botanik z pewnością sobie poradzi, choć jak pewnie się domyślacie – nie będzie łatwo. Co byście powiedzieli na początek o hodowli ziemniaków na Marsie?

Wszystko napisane w formie dziennika, bo jako jedyny człowiek mieszkający na Marsie, musi zostawić coś po sobie. Choćby słowo „przesrane”, którym na początku opisywał swą sytuację. Wszystko przeplatane wiadomościami z Ziemi i jego załogi.

Od pierwszej strony już wiedziałam, dlaczego ta powieść stała się bestsellerem. Nigdy nie czytałam nic z takim tematem, cudownie przedstawiona, z humorem i wiedzą. Życie astronauty to jest coś, ale pierwszej osoby żyjącej na Marsie? I to przez kilka miesięcy zdanej tylko na siebie, której głupota i planeta ciągle krzyżują plany. A w środku Same perełki, które gwarantują uśmiech na twarzy. Polecam.

Charyzmatyczna i zabawna postać jaką jest Mark, sytuacja, która nigdy nikomu się nie przytrafiła i problem, nad którym myśli cały świat.

„Ares 3. No cóż. To moja misja. No właściwie nie moja, Komandor porucznik Lewis dowodziła. Ja byłem zwykłym członkiem załogi. W gruncie rzeczy to miałem najniższą rangę ze wszystkich i zostałbym dowódcą tylko wtedy, gdybym był jej...