Przeczytałam ją z wybitnym zainteresowaniem. Historia Uriego, żydowskiego chłopca, obywatela Rzymu, wnuka wyzwoleńca, syna Józefa i Sary. Chłopiec, wydawałoby się, na złość ojcu, wyrasta na niedowidzącego mola książkowego (zwojowego?). Wybitnie inteligentny, ale też zahukany kalectwem i brzydotą 19letni Żyd, za przyczyną zabójczej pożyczki, udzielonej przez Józefa Agrypie, udaje się z delegacją do Jerozolimy. Droga z rzymskiej diaspory do Świątyni staje się dla Uriego jednocześnie drogą w dorosłość i ciekawe spojrzenie na sprawy tego świata. Odtrącony przez współpodróżnych, ma czas i nastrój do kontemplowania świata, nowych miejsc, które poznajemy wraz z nim, i pobudek ludzkich, pchających ich do dominacji i dobrobytu. Podróż, uwięzienie, spotkanie z Nazerejczykiem, zupełnie nie zauważone przez Uriego, życie w wiosce w Judei, jednocześnie w większości spokojne dostosowywanie się do dziwacznych wydarzeń w życiu, czyni z chłopca mężczyznę. Taki trochę antybohater, jak na dzisiejsze czasy. Ani ładny, ani zgrabny, ani wysportowany. Ślepawy, z nadwrażliwym żoładkiem i (tfu!) odbytem (dokuczliwe hemoroidy nie raz przewijają się w opowieści). Za to oczytany i bystry, potrafiący rozgryźć i zrozumieć mechanizm kręcenia się tego świata. Piękna książka o życiu, dojrzewaniu, ale też smutna. O rozwiewaniu marzeń i wyzbywaniu się nadmiernych aspiracji. Jedynie dążeniu do nich. W sumie znajdowaniu celu w samym życiu.

Przeczytałam ją z wybitnym zainteresowaniem. Historia Uriego, żydowskiego chłopca, obywatela Rzymu, wnuka wyzwoleńca, syna Józefa i Sary. Chłopiec, wydawałoby się, na złość ojcu, wyrasta na niedowidzącego mola książkowego (zwojowego?). Wybitnie inteligentny, ale też zahukany kalectwem i brzydotą 19letni Żyd, za przyczyną zabójczej pożyczki, udzielonej przez Józefa Agrypie,...