Nie moje klimaty, właściwej Malazańskiej serii nie dorasta do pięt.

Nie moje klimaty, właściwej Malazańskiej serii nie dorasta do pięt.

Najfajniejsze opowiadanie z pierwszej trylogii przygód nekromantów. Po pierwszym: będącym nieudanym hołdem dla klimatów Fafryda i Szarego Kocura Fritza Leibera, drugim: będącym jedynie niezłą satyrą ze zdrowego trybu życia podaną w formie makabreski, tutaj mamy jadącą po bandzie orgię pornograficznego gore! Z drobnymi nutkami Pratchetta. O dziwo bawiłem się przy tym świetnie. Szkoda tylko że urwane w połowie, w stylu "ciąg dalszy nastąpi...", a w Polsce puki co nie nastąpił. Warsztatowo wciąż jest bez szału ale za to bardzo przyjemnie czyta się coś tak bezwstydnie obleśnego, głupiego, a jednocześnie, no zabawnego.

Najfajniejsze opowiadanie z pierwszej trylogii przygód nekromantów. Po pierwszym: będącym nieudanym hołdem dla klimatów Fafryda i Szarego Kocura Fritza Leibera, drugim: będącym jedynie niezłą satyrą ze zdrowego trybu życia podaną w formie makabreski, tutaj mamy jadącą po bandzie orgię pornograficznego gore! Z drobnymi nutkami Pratchetta. O dziwo bawiłem się przy tym...

Cała Malazańska towarzyszyła mi w życiu przez wiele lat. Bardzo długo i z wielką fascynacją. Do dziś przygodę tę wspominam świetnie. Tymbardziej i z jeszcze większą frustracją najniższa nota tej przedziwnej małej opowiastce. Krwawa, bezmyślna, język już tak wyszukany że niezrozumiały. Nudzi, obrzydza i odpycha. Jeszcze tymbardziej najniższa nota bo: a gdyby ktoś zanim weźmie sagę złapał za tę książeczkę to nigdy nie weźmie do ręki głównych tomów - słuszne i logiczne. Ne wiem co Erikson miał na myśli tym szkaradztwem... Dwie poprzednie małe książeczki też nie były najlepsze ale ta to już absolutna przesada!

Cała Malazańska towarzyszyła mi w życiu przez wiele lat. Bardzo długo i z wielką fascynacją. Do dziś przygodę tę wspominam świetnie. Tymbardziej i z jeszcze większą frustracją najniższa nota tej przedziwnej małej opowiastce. Krwawa, bezmyślna, język już tak wyszukany że niezrozumiały. Nudzi, obrzydza i odpycha. Jeszcze tymbardziej najniższa nota bo: a gdyby ktoś zanim...

Czarny humor i makabra czyli kolejna część przygód Bauchelaina i Korbala Broacha.

Chcesz poznać Podmucha - żołnierza, który w krótkim odstępie czasu traci bezpowrotnie wiele cennych i przydatnych rzeczy?
Kim są Briv, Briv i Briv?
Co się stanie gdy wypijesz łyczek krwawego wina?
Jaki ostatecznie los spotkał dziecko Korbala Broacha?
I wreszcie - smutna historia rozłąki panicza Hooma i jego śledziony.

To po prostu trzeba przeczytać! ;)

Czarny humor i makabra czyli kolejna część przygód Bauchelaina i Korbala Broacha.

Chcesz poznać Podmucha - żołnierza, który w krótkim odstępie czasu traci bezpowrotnie wiele cennych i przydatnych rzeczy?
Kim są Briv, Briv i Briv?
Co się stanie gdy wypijesz łyczek krwawego wina?
Jaki ostatecznie los spotkał dziecko Korbala Broacha?
I wreszcie - smutna historia rozłąki...

męczyłam, męczyłam i udało mi się skończyć. Nie moja bajka!!! Nie wiem nawet co napisać o tej książce, niby dzieje się wszystko a nie dzieje się nic, płyną na statku umierają, chodzą żywe trupy bez głów,,, ech,,, Książka nie należy do "opasłych tomiszczy" a poświęciłam jej prawie rok,,, za nic nie mogłam się zmusić do czytania.... Na szczęście dałam radę. Pozdrawiam. :)

męczyłam, męczyłam i udało mi się skończyć. Nie moja bajka!!! Nie wiem nawet co napisać o tej książce, niby dzieje się wszystko a nie dzieje się nic, płyną na statku umierają, chodzą żywe trupy bez głów,,, ech,,, Książka nie należy do "opasłych tomiszczy" a poświęciłam jej prawie rok,,, za nic nie mogłam się zmusić do czytania.... Na szczęście dałam radę. Pozdrawiam....

Przy tak krótkiej książeczce nie ma co dużo się rozpisywać. Ot takie nieszkodliwe czytadełko. Jeśli chcecie przeczytać coś krótkiego i nie wymagającego myślenia książka jak najbardziej się do tego nadaje :)

Przy tak krótkiej książeczce nie ma co dużo się rozpisywać. Ot takie nieszkodliwe czytadełko. Jeśli chcecie przeczytać coś krótkiego i nie wymagającego myślenia książka jak najbardziej się do tego nadaje :)

najdziwniejsza ksiazka, jaka w zyciu czytalam....

najdziwniejsza ksiazka, jaka w zyciu czytalam....

Arcydzieło, absolutnie i niezaprzeczalnie. Pełna czarnego, cynicznego humoru opowiastka o dwóch specyficznych czarodziejach... i Końcu Śmiechu. Pożerająca biedaka śledziona, lisz, któremu urwano szczękę, a który wcześniej przeżuwał buty, i inne podchodzące pod makabreskę pomysły genialnego pisarza sprawiły, że ta pochłonięta przed obiadem lektura na długo zapadnie w pamięci - zwłaszcza komentarzami, które bawiły do łez (być może mam spaczone poczucie humoru, ale trzustka, która ma w zwyczaju ponuro łypać wbiła mnie w fotel...). Nie raz i nie dwa znów po tą pozycję sięgnę, choćby dla samego faktu sympatii dla autora. A prócz tego, dla iście makabrycznego poczucia humoru, które rozbawiło i pouczyło. I trzyma nadal!

Arcydzieło, absolutnie i niezaprzeczalnie. Pełna czarnego, cynicznego humoru opowiastka o dwóch specyficznych czarodziejach... i Końcu Śmiechu. Pożerająca biedaka śledziona, lisz, któremu urwano szczękę, a który wcześniej przeżuwał buty, i inne podchodzące pod makabreskę pomysły genialnego pisarza sprawiły, że ta pochłonięta przed obiadem lektura na długo zapadnie w pamięci...

Męczyłam się czytając tą książkę. Skończyłam ją tylko dlatego, że nie lubię zostawiać nie przeczytanych książek. Dzięki Bogu była krótka. :)

Męczyłam się czytając tą książkę. Skończyłam ją tylko dlatego, że nie lubię zostawiać nie przeczytanych książek. Dzięki Bogu była krótka. :)

Duet bohaterów, który nie przestanie chyba dostarczać mi rozrywki :)

Duet bohaterów, który nie przestanie chyba dostarczać mi rozrywki :)