Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa jestem czy tylko ja odczuwam lekki opór przed wyrażeniem szczerze swojej opinii - jak widać po gwiazdkach średniawej - po szumnych zapowiedziach, że książka nie jest przeznaczona dla osób bez dystansu i poczucia humoru... No cóż, trudno. Będę pracowała nad wcześniej wymienionymi cechami pocieszając się jednocześnie, że może odwagi mi nie brakuje :) Konwencja opowiadania o porażkach a nie sukcesach, która najpierw mnie mocno zainteresowała, okazała się niezbyt trafiona. A może nie sama konwencja, a raczej sposób jej przedstawienia? Albo nie, to bardziej język, styl? Albo tak zwyczajnie te powtarzane w kółko prostackie teksty? Bardzo przeszkadzał mi mocno szyderczy ton stawiający autora w pozycji absolutnie wyższej do wszystkich i wszystkiego. Taki nieomylny i doskonały człowiek musi żyć w takim świecie pomyłek - toż to istna tragedia! Nie tylko Polak po szkodzie mądry jest... Jednak oddając co książce się należy... Interesująca konstrukcja, dużo ciekawostek, podobał mi się wstęp o mózgu. I faktycznie daje do myślenia, że można o historii trochę inaczej, zdecydowanie przystępniej.

Ciekawa jestem czy tylko ja odczuwam lekki opór przed wyrażeniem szczerze swojej opinii - jak widać po gwiazdkach średniawej - po szumnych zapowiedziach, że książka nie jest przeznaczona dla osób bez dystansu i poczucia humoru... No cóż, trudno. Będę pracowała nad wcześniej wymienionymi cechami pocieszając się jednocześnie, że może odwagi mi nie brakuje :) Konwencja...

Ja już nie mam wątpliwości, że to jednak nie to samo... Nie to pióro, nie ta głębia. Zostały tylko postacie i konstrukcja ale przecież jednak powielone a nie stworzone. Historia znowu gdzieś pędzi nie tworząc aury i klimatu. Od początku zbyt banalna, oczywista i płaska. Brak elementów osobistych ubogacających główny wątek. Wprowadzone nowe postacie już nie wciągają jak kiedyś. A przede wszystkim ta absolutna przewidywalność i powtarzalność! Coś na pocieszenie: przywiązanie do ludzi robi swoje, czyta się bez fajerwerków ale przyjemnie i dam szansę ostatniej części bo ciekawość co z tego będzie jednak jest...

Ja już nie mam wątpliwości, że to jednak nie to samo... Nie to pióro, nie ta głębia. Zostały tylko postacie i konstrukcja ale przecież jednak powielone a nie stworzone. Historia znowu gdzieś pędzi nie tworząc aury i klimatu. Od początku zbyt banalna, oczywista i płaska. Brak elementów osobistych ubogacających główny wątek. Wprowadzone nowe postacie już nie wciągają jak...

Fantastyczna jest ta fantastyka! I niewiele więcej przy czytaniu kolejnej części trzeba dodać. Poza jednym co moim zdaniem wymaga ciągłego podkreślania - niewiarygodna kreacja postaci. Są one takie realne - takie skomplikowane z jednej strony a jednocześnie naturalne, proste i bliskie. Jak umierał Rob i Catelyn przeżyłam autentyczną żałobę, nie mogłam się otrząsnąć...

Fantastyczna jest ta fantastyka! I niewiele więcej przy czytaniu kolejnej części trzeba dodać. Poza jednym co moim zdaniem wymaga ciągłego podkreślania - niewiarygodna kreacja postaci. Są one takie realne - takie skomplikowane z jednej strony a jednocześnie naturalne, proste i bliskie. Jak umierał Rob i Catelyn przeżyłam autentyczną żałobę, nie mogłam się otrząsnąć...