Wszystko co najlepsze u Eriksona bez tego co najtrudniejsze. I jest także coś co może zaskoczyć - w tym beznadziejnym, fatalistycznym świecie Malazanu pojawiają się wreszcie promyki nadziei. Nie rozpisując się długo - świetne!

Wszystko co najlepsze u Eriksona bez tego co najtrudniejsze. I jest także coś co może zaskoczyć - w tym beznadziejnym, fatalistycznym świecie Malazanu pojawiają się wreszcie promyki nadziei. Nie rozpisując się długo - świetne!

To moje pierwsze spotkanie z autorem i szczerze bardzo się zawiodłam. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością autora. Nie wiedziałam chwilami co się dzieje. Często też kartkowałam strony, bo było jak dla mnie zbyt dużo niepotrzebnych opisów retrospekcji bohaterów. A za mało opisów świata rzeczywistego. Nie ma tutaj moim zdaniem tutaj tego zrównoważonego. Chwilami jest aż za dużo suchych opisów a postacie są jak dla mnie po prostu płaskie. Nie rozumiem kompletnie ich motywacji. Ciężko mi się czytało ten tom. Chciałam ją jak najszybciej skończyć. Bardzo się zawiodłam. Po tak wysokiej ocenie spodziewałam się naprawdę czegoś wybitnego. Sam styl pisania mi po prostu nie odpowiada. Bardzo trudno mi się to czytało. Ale to tylko moja skromna opinia. Jak wyjdzie drugi tom to dam jeszcze szansę.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i szczerze bardzo się zawiodłam. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością autora. Nie wiedziałam chwilami co się dzieje. Często też kartkowałam strony, bo było jak dla mnie zbyt dużo niepotrzebnych opisów retrospekcji bohaterów. A za mało opisów świata rzeczywistego. Nie ma tutaj moim zdaniem tutaj tego zrównoważonego....

Jak to miło wrócić po latach do tego uniwersum . Polecam wszystkim fanom piechoty morskiej imperium.

Jak to miło wrócić po latach do tego uniwersum . Polecam wszystkim fanom piechoty morskiej imperium.

Steven Erikson powraca w wielkim stylu. Dziesięć lat od wydania „Okaleczonego Boga”, ostatniego tomu jego epickiego cyklu Malazańska Księga Poległych powraca do Imperium Malazańskiego powieścią „Bóg nie jest chętny”, który rozpoczyna nowy cykl „Opowieść o świadkach”.

Malazańska Księga Poległych, uznawana przez krytyków i czytelników za jedno z najwybitniejszych osiągnięć fantasy ostatnich lat, a przez Glena Cooka, innego znakomitego pisarza tego gatunku została określona jako „arcydzieło wyobraźni”, zaskakiwała swym rozmachem. Świat, który stworzył Erikson był tak różnorodny i zaskakujący, zapełniony tyloma cywilizacjami i rasami, że początkowo niemal przytłaczał swym ogromem a z czasem wzbudzał jedynie podziw dla wyobraźni autora.

Kilka lat po ostatnich wydarzeniach, opisanych w ostatniej części Malazańskiej Księgi Poległych, nowy wódz wojenny Teblorów, Elade Tharos, w obliczu nieoczekiwanego niebezpieczeństwa, jednoczy wszystkie ludy północnego Genabackis i zamierza ruszyć na południe, paląc i mordując. Chce też rzucić wyzwanie Karsie Orlongowi, najsłynniejszemu wojownikowi Teblorów, przebywającemu w Darudżystanie i uznawanemu przez wielu za Boga. Na drodze stoi jedynie niewielki oddział malazańskiej piechoty morskiej. Powracają starzy Bogowie, pojawiają się bohaterowie, których poznaliśmy wcześniej i wielu nowych, w tym bękart Karsy Orlonga, zrodzony z gwałtu, wokół którego Erikson tworzy nową, zachwycającą opowieść.

Odwaga, poświęcenie, przyjaźń, śmiertelni wrogowie którzy stają się sprzymierzeńcami. Bogowie, którzy ingerują w losy śmiertelników.

Epicka i pełna rozmachu. Powróciłem do świata, który pokochałem.

Steven Erikson powraca w wielkim stylu. Dziesięć lat od wydania „Okaleczonego Boga”, ostatniego tomu jego epickiego cyklu Malazańska Księga Poległych powraca do Imperium Malazańskiego powieścią „Bóg nie jest chętny”, który rozpoczyna nowy cykl „Opowieść o świadkach”.

Malazańska Księga Poległych, uznawana przez krytyków i czytelników za jedno z najwybitniejszych osiągnięć...

Erikson w świetnej formie. I do tego zapowiada jedynie trzy tomy. Nie wiem jak się czyta bez znajomości Malazańskiej, bo to ten sam świat, a nawet niektórzy bohaterowie, ale chyba nie traci się wiele.

Erikson w świetnej formie. I do tego zapowiada jedynie trzy tomy. Nie wiem jak się czyta bez znajomości Malazańskiej, bo to ten sam świat, a nawet niektórzy bohaterowie, ale chyba nie traci się wiele.

Król fantasy powrócił, w każdym razie dla mnie. Seria "Malazańskiej" jest dla mnie ulubionym cyklem, do którego po przeczytaniu Opowieści o Świadkach mam ochotę ponownie wrócić (po raz trzeci). "Bóg nie jest chętny" ma ten sam klimat co poprzedniczki, mnóstwo humoru i jeszcze więcej tajemnic, może trochę mniej patosu od "malazańskiej" (tam pierwszy tom również odkrył bardzo mało kart).
Dla kogoś, kto nie czytał poprzedniej serii można odjąć oczko ale będzie mimo wszystko dobrze się bawił.
Mam nadzieję, że nie trzeba będzie czekać zbyt długo na kontynuację.

Król fantasy powrócił, w każdym razie dla mnie. Seria "Malazańskiej" jest dla mnie ulubionym cyklem, do którego po przeczytaniu Opowieści o Świadkach mam ochotę ponownie wrócić (po raz trzeci). "Bóg nie jest chętny" ma ten sam klimat co poprzedniczki, mnóstwo humoru i jeszcze więcej tajemnic, może trochę mniej patosu od "malazańskiej" (tam pierwszy tom również odkrył bardzo...

"Bóg nie jest chętny" to pełna barwnych postaci epicka opowieść, w której zarówno lokalne ludy jak i malazańscy żołnierze muszą stawić czoła nieuchronnie nadciągającym zmianom. Walka zaś nie jest łatwa, bo toczy się na poziomie mistycznym oraz zbrojnym. Gorąco polecam tę powieść wszystkim miłośnikom wielowarstwowego fantasy.

Recenzję przeczytasz tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2022/08/recenzja-steven-erikson-bog-nie-jest.html

"Bóg nie jest chętny" to pełna barwnych postaci epicka opowieść, w której zarówno lokalne ludy jak i malazańscy żołnierze muszą stawić czoła nieuchronnie nadciągającym zmianom. Walka zaś nie jest łatwa, bo toczy się na poziomie mistycznym oraz zbrojnym. Gorąco polecam tę powieść wszystkim miłośnikom wielowarstwowego fantasy.

Recenzję przeczytasz tu:...

Kapitalna opowieść. Bohaterowie pozwalają się polubić, nawet ci mocno dwuznaczni. Tajemnice, magia, odrzucony przez pobratymców matki bękart boga, zmiennokształtni. I kataklizm połaczony z wojną. Do tego szorstki humor i mamy majstersztyk.

Kapitalna opowieść. Bohaterowie pozwalają się polubić, nawet ci mocno dwuznaczni. Tajemnice, magia, odrzucony przez pobratymców matki bękart boga, zmiennokształtni. I kataklizm połaczony z wojną. Do tego szorstki humor i mamy majstersztyk.

Każdemu, kto czytał wcześniej Malazańską Księgę Poległych, i został jej fanem, z pewnością zaświeciły się oczy, kiedy pojawiła się informacja wydawnicza o mającej pojawić się kolejnej książce Stevena Eriksona ze świata MKP, która z pewnością będzie miała wielkie branie i bardzo dobry odbiór, bowiem jest to książka napisana w starym, dobrym stylu autora. Powiedziałbym nawet, że jest tak dobra, jak najlepsze tomy MKP, czyli 2,3,4 i 5. Ale każdy oceni oczywiście po swojemu. W każdym razie jako ciekawostka powiem, że Erikson zaprzestał chwilowo pracę nad ukończeniem trylogii Kharkhanas, do której z pewnością jeszcze wróci, żeby napisać tę nową, jakże spektakularną historię.

"Bóg nie jest chętny" to pierwszy tom, który otwiera nowy poboczny cykl "Opowieść o Światdach" mający być kolejną trylogią ze świata MKP. Akcja dzieje się kilka lat po tym jak trzech teblorskich wojowników zniszczyło miejsce zwane Srebrne Jezioro. Jednym z nich był nie kto inny jak Karsa Orlong, którego echo mocno wybrzmiewa w tej książce. Historia zaczyna się w momencie, kiedy pojawia się nowy wódz Karak Thord, który jest przeciwnikiem i wrogiem Karsy, bo ten zabił mu w przeszłości rodzinę. Chce zebrać armię teblorów pod swoim dowództwem, żeby zyskać uznanie i ruszyć na wrogów, a potem przed oblicze samego boga, któremu chce rzucić wyzwanie.

Do srebrnego Jeziora wysłano zaś legion piechoty morskiej zaprawionej w bojach i walecznej. Żołnierze jednak nie są pewni, z kim lub czym przyjdzie im się mierzyć. Ktokolwiek jednak stanie na ich stronie, na pewno się nie cofnął i dają się we znaki każdej armii. Starciu obu armii może jednak przeszkodzić nowe zagrożenie, które pojawiło się na północy. Kto z kim się zmierzy i jak się to skończy?

Bardzo dobra książka, którą od początku czytało mi się z mega zainteresowaniem i przyjemnością. Ale w sumie nie dziwiłem się, bo jak tylko dowiedziałem się, że ta trylogia będzie miała związek z moim ulubionym bohaterem, Karsą Orlongiem, to to musi być ciekawe. Bohaterami tej części są między innymi jego dzieci: trzy córki (bardziej jako drugoplanowe) i jeden syn, Rant, który jest bękartem i główną postacią. Bardzo kluczową, tajemniczą i potężną. Poznajemy jego życie dość, by dobrze zorientować się, jakim jest człowiekiem i jak bardzo przypomina ojca. Jego siostry nie są mu jeszcze znane, kiedy go poznajemy, dopiero staną na jego drodze i będzie to bardzo ciekawy moment. Mamy nowego władcę teblorów - mężnego, charyzmatycznego i pałającego zemstą do Karsy. Mamy wreszcie najemników i malazańską armię. A i to nie wszystko.

Jak to zwykle bywa u Eriksona mamy wszystkiego dużo i nie sposób się nudzić. Pojawiają się nowe postaci, nowe wielkie wydarzenia, dzieje się naprawdę wiele. Ale i mamy przy tym dużo odniesień do samej MKP i, a jakże, także mamy rasy i postaci, które możemy już znać. Teblorzy, jheckowie, bogowie, klątwa Karsy, malazańska armia, najemnicy, diversi i tak dalej, i tak dalej. Nie ma co się rozpisywać trzeba sięgać i czytać.

"Bóg nie jest chętny" to fantasy pełną gębą i w takim stylu jaki znam i kochamy ze strony Eriksona. Epickie, spektakularne, monumentalne, pełne postaci, wydarzeń i magii, pełne walk, przesycone spiskami, doprawione ideologiami i filozofiami, wciągające. Krótko mówiąc: Erikson w swoim stylu. Jak podobało się MKP to nie ma szans, żeby nie spodobała się ta książka. Świetny początek nowej serii, która zapowiada się bardzo ciekawie.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2022/08/bog-nie-jest-chetny-steven-erikson.html

Każdemu, kto czytał wcześniej Malazańską Księgę Poległych, i został jej fanem, z pewnością zaświeciły się oczy, kiedy pojawiła się informacja wydawnicza o mającej pojawić się kolejnej książce Stevena Eriksona ze świata MKP, która z pewnością będzie miała wielkie branie i bardzo dobry odbiór, bowiem jest to książka napisana w starym, dobrym stylu autora. Powiedziałbym nawet,...

Bóg może i chętny nie jest, ale ja jak najbardziej, bo ta powieść, to kolejna niesamowicie dobra historia, opowiedziana przez jednego z największym pisarzy fantasy w dziejach tego gatunku.

"Bóg nie jest chętny", to najbardziej linearna i kameralna powieść Eriksona. Ale ciągle jest spora. I epicka. I świetnie napisana. I wciągająca. Rany, dużo tych pozytywów na start.

Wracamy na Genebackis i mierzymy się z konsekwencjami tego, co w przeszłości zrobił Karsa Orlong, a także z migracją Teblorskich plemion. Tak w skrócie można przedstawić fabułę, która jest o wiele przystępniejsza niż w dziesięcioksięgu, jednocześnie wciąż będąc niesamowicie interesująca.

Nowe postaci lśnią niesamowicie mocno. Rant, to jedna z najlepszych kreacji Eriksona, a nowy oddział malazańskich żołnierzy jest absolutnie pyszny. Warto wspomnieć, że to jedna z najzabawniejszych książek Eriksona i to głównie przez cięte dialogi i gry słowne. Banana miałem na twarzy nie raz.

Od zawsze uwielbiałem styl Eriksona i tutaj również pokazuje on, że wie jak posługiwać się słowem. Fantastycznie napisana i przemyślana książka (jak i jej tłumaczenie).

"Bóg nie jest chętny", to Malazan w bardziej przystępnej wersji. Nie zmienia to jednak faktu, że różnorakich odniesień do wydarzeń z "Księgi Poległych", jest masa. Cudownie jest dowiedzieć się jak zmienił się świat i gdzie znajdują się postaci, które znamy z poprzednich książek. Napiszę więc oczywistą rzecz - ta książka jest wypełniona spoilerami, więc czytacie ją na własne ryzyko.

Mógłbym o tej książce pisać jeszcze długo, ale nagrałem film, więc jeśli ktoś chce usłyszeć więcej, to odsyłam tam. Erikson w formie życie. Czytajcie, bo warto.

Miłego dnia!

Bóg może i chętny nie jest, ale ja jak najbardziej, bo ta powieść, to kolejna niesamowicie dobra historia, opowiedziana przez jednego z największym pisarzy fantasy w dziejach tego gatunku.

"Bóg nie jest chętny", to najbardziej linearna i kameralna powieść Eriksona. Ale ciągle jest spora. I epicka. I świetnie napisana. I wciągająca. Rany, dużo tych pozytywów na...