Niektórzy ludzie tak mają, że gdy boli ich ząb, to specjalnie bez ustanku go dotykają, żeby sprawdzić, czy aby na pewno jeszcze boli. I choć jest to wbrew logice, to jednak robią to ciągle powodując jeszcze większy ból. Właśnie coś takiego przypomina mi lektura opowiadań Fabera. Boli, ale nie mogę przestać czytać. Wielkim plusem tej książki jest, jak zwykle w przypadku tego pisarza, znakomity styl, rewelacyjne kompozycje, wciągające fabuły. Mimo wszystko jest to literatura na wysokim poziomie, więc na pewno warto ją poznać. Jest jednak sporo minusów, które zniechęcają do tego, by pozycję tę polubić, położyć na półce i do niej wrócić. Opowiadania są króciutkie, więc wcale nie cieszy czytelnika fakt, że od pierwszych zdań prawie każdego z nich bohaterowie stają się nam bliscy, zaczynamy ich lubić i staramy się zrozumieć - w chwili, gdy już na całego wciągamy się w ich życie Faber bierze nożyczki i odcina ich od nas wrzucając w otchłań niepamięci, jak niepotrzebne skrawki papieru. Doprawdy irytujące. Dochodzi do tego fakt, że historie opowiadają o naprawdę dziwnych przypadkach, o nieszczęściach, smutkach, tragediach, o patologii i zniszczonej ludzkiej psychice, w najlepszym wypadku o bardzo dziwnych wydarzeniach. To jest właśnie to dotykanie bolącego zęba - krzywisz się, marszczysz, denerwujesz, ale nie możesz przestać czytać. A potem irytujesz się jeszcze bardziej, bo nagle opowieść urywa się w połowie i nie masz pojęcia, co wydarzy się dalej, czasem wręcz nie wiesz, o co w tym wszystkim chodziło, bo autor nie uznaje za stosowne czegokolwiek tłumaczyć. Cóż, przeczytałam błyskawicznie, przemyślałam i teraz sięgam po dentystę w postaci normalniejszej książki.

Niektórzy ludzie tak mają, że gdy boli ich ząb, to specjalnie bez ustanku go dotykają, żeby sprawdzić, czy aby na pewno jeszcze boli. I choć jest to wbrew logice, to jednak robią to ciągle powodując jeszcze większy ból. Właśnie coś takiego przypomina mi lektura opowiadań Fabera. Boli, ale nie mogę przestać czytać. Wielkim plusem tej książki jest, jak zwykle w przypadku tego...