To taki rodzaj opowiadań, które nie każdemu mogą odpowiadać – nie mają wstępu i zakończenia, pozostawiają z niedosytem. Ale jest to ten idealny niedosyt. To 15-20 najlepszych stron z wymyślonych i nienapisanych przez autora książek.

To taki rodzaj opowiadań, które nie każdemu mogą odpowiadać – nie mają wstępu i zakończenia, pozostawiają z niedosytem. Ale jest to ten idealny niedosyt. To 15-20 najlepszych stron z wymyślonych i nienapisanych przez autora książek.

Bardzo dobre, mocne opowiadania. Książka zawiera historie o różnorodnej tematyce, niektóre z nich surrealistyczne - warte przeczytania.

Bardzo dobre, mocne opowiadania. Książka zawiera historie o różnorodnej tematyce, niektóre z nich surrealistyczne - warte przeczytania.

Znów mnie Faber zadziwił - bo wiecie, to jest łatwa proza, samoniosąca, wysiłku i erudycji od nas ona nie wymaga - a jednak po raz kolejny mam poczucie obcowania z czymś wyjątkowym, istotnym, także dla mnie osobiście. Wydaje mi się, że wrócę do niektórych opowiadań z Bliźniąt, bo jeszcze nie dotarły do mnie wszystkie fale tego przypływu.

Znów mnie Faber zadziwił - bo wiecie, to jest łatwa proza, samoniosąca, wysiłku i erudycji od nas ona nie wymaga - a jednak po raz kolejny mam poczucie obcowania z czymś wyjątkowym, istotnym, także dla mnie osobiście. Wydaje mi się, że wrócę do niektórych opowiadań z Bliźniąt, bo jeszcze nie dotarły do mnie wszystkie fale tego przypływu.

Nie wiem dlaczego wszyscy tak chwalą ten zbiór. Ja ledwo przebrnęłam. Być może po lekturze innych książek tegoż autora miałam wygórowane oczekiwania? Tak czekałam na jakieś "BUM", a tu klapa. Jedyne co mnie zaskoczyło to to, że powiadanie " Nora o dwóch wylotach" nie jest perwersyjnym opowiadaniem o kobiecie pokroju Sugar, ale o zwyczajnej lisiej norze :(

Nie wiem dlaczego wszyscy tak chwalą ten zbiór. Ja ledwo przebrnęłam. Być może po lekturze innych książek tegoż autora miałam wygórowane oczekiwania? Tak czekałam na jakieś "BUM", a tu klapa. Jedyne co mnie zaskoczyło to to, że powiadanie " Nora o dwóch wylotach" nie jest perwersyjnym opowiadaniem o kobiecie pokroju Sugar, ale o zwyczajnej lisiej norze :(

Bardzo dobra książka, będę do niej wracać. Najbardziej podoba mi się opowiadanie pierwsze i ostatnie. Autor ma naprawdę ciekawe pomysły. Na pewno jednak nie jest to książka dla tych, którzy lubią historie do końca wyjaśnione. W tym przypadku czytelnik zostaje z niedosytem i tak ma być.

Bardzo dobra książka, będę do niej wracać. Najbardziej podoba mi się opowiadanie pierwsze i ostatnie. Autor ma naprawdę ciekawe pomysły. Na pewno jednak nie jest to książka dla tych, którzy lubią historie do końca wyjaśnione. W tym przypadku czytelnik zostaje z niedosytem i tak ma być.

Niezwykle bezczelne opowiadania.:)

Niezwykle bezczelne opowiadania.:)

Niektórzy ludzie tak mają, że gdy boli ich ząb, to specjalnie bez ustanku go dotykają, żeby sprawdzić, czy aby na pewno jeszcze boli. I choć jest to wbrew logice, to jednak robią to ciągle powodując jeszcze większy ból. Właśnie coś takiego przypomina mi lektura opowiadań Fabera. Boli, ale nie mogę przestać czytać. Wielkim plusem tej książki jest, jak zwykle w przypadku tego pisarza, znakomity styl, rewelacyjne kompozycje, wciągające fabuły. Mimo wszystko jest to literatura na wysokim poziomie, więc na pewno warto ją poznać. Jest jednak sporo minusów, które zniechęcają do tego, by pozycję tę polubić, położyć na półce i do niej wrócić. Opowiadania są króciutkie, więc wcale nie cieszy czytelnika fakt, że od pierwszych zdań prawie każdego z nich bohaterowie stają się nam bliscy, zaczynamy ich lubić i staramy się zrozumieć - w chwili, gdy już na całego wciągamy się w ich życie Faber bierze nożyczki i odcina ich od nas wrzucając w otchłań niepamięci, jak niepotrzebne skrawki papieru. Doprawdy irytujące. Dochodzi do tego fakt, że historie opowiadają o naprawdę dziwnych przypadkach, o nieszczęściach, smutkach, tragediach, o patologii i zniszczonej ludzkiej psychice, w najlepszym wypadku o bardzo dziwnych wydarzeniach. To jest właśnie to dotykanie bolącego zęba - krzywisz się, marszczysz, denerwujesz, ale nie możesz przestać czytać. A potem irytujesz się jeszcze bardziej, bo nagle opowieść urywa się w połowie i nie masz pojęcia, co wydarzy się dalej, czasem wręcz nie wiesz, o co w tym wszystkim chodziło, bo autor nie uznaje za stosowne czegokolwiek tłumaczyć. Cóż, przeczytałam błyskawicznie, przemyślałam i teraz sięgam po dentystę w postaci normalniejszej książki.

Niektórzy ludzie tak mają, że gdy boli ich ząb, to specjalnie bez ustanku go dotykają, żeby sprawdzić, czy aby na pewno jeszcze boli. I choć jest to wbrew logice, to jednak robią to ciągle powodując jeszcze większy ból. Właśnie coś takiego przypomina mi lektura opowiadań Fabera. Boli, ale nie mogę przestać czytać. Wielkim plusem tej książki jest, jak zwykle w przypadku tego...

Zaczęłam przypuszczać, że może coś jest ze mną nie tak - cholera, recenzje książki dobre, wszyscy ją chwalą, a ja po przebrnięciu przez nią czułam się jedynie... ospała. Niestety, Faber nie potrafił w tym wypadku utrzymać mojego zainteresowania. 'Szkarłatny płatek i biały' był dobry, 'Pod skórą' było rewelacyjne, natomiast 'Bliźnięta(...)' są w mojej opinii ledwie przyzwoite. Zarówno wzniosłe, jak i przyziemne; bardzo nierówne. Odłożyłam na półkę bez większego żalu.

Zaczęłam przypuszczać, że może coś jest ze mną nie tak - cholera, recenzje książki dobre, wszyscy ją chwalą, a ja po przebrnięciu przez nią czułam się jedynie... ospała. Niestety, Faber nie potrafił w tym wypadku utrzymać mojego zainteresowania. 'Szkarłatny płatek i biały' był dobry, 'Pod skórą' było rewelacyjne, natomiast 'Bliźnięta(...)' są w mojej opinii ledwie...

Wszystko, czego można chcieć od zbioru opowiadań... szkoda, że tak długo od sięgnięcia po nie odstraszały mnie okładka i tytuł ;)

Wszystko, czego można chcieć od zbioru opowiadań... szkoda, że tak długo od sięgnięcia po nie odstraszały mnie okładka i tytuł ;)

Opowiadania ułożyły mi się jakby w królewską kobrę: intrygujący początek, wzbudzający moją ciekawość, rozedrganą niczym wężowy ogon; płaski i miałki środek, jak przyklejone do ziemi ciało gada; wreszcie szczytująca głowa z niebezpiecznym acz fascynująco hipnotyzującym języczkiem jadowym. Ostatniemu, tytułowemu opowiadaniu zbiór zawdzięcza moje trzy gwiazdki: zdecydowanie chciałabym, by trwało przez kolejne dwieście stron, a nie kończyło się na mizernych pięćdziesięciu pięciu.
Główny zarzut? Choć historie w większości są mocne i dające do myślenia, odniosłam wrażenie, że autor podchodzi do nich całkiem beznamiętnie, jakby nie interesowali go jego bohaterowie.

Opowiadania ułożyły mi się jakby w królewską kobrę: intrygujący początek, wzbudzający moją ciekawość, rozedrganą niczym wężowy ogon; płaski i miałki środek, jak przyklejone do ziemi ciało gada; wreszcie szczytująca głowa z niebezpiecznym acz fascynująco hipnotyzującym języczkiem jadowym. Ostatniemu, tytułowemu opowiadaniu zbiór zawdzięcza moje trzy gwiazdki: zdecydowanie...