Książka łatwo wchodzi, jest w niej pewna czytadłowa potoczystość, która nie stawia oporu przy lekturze. Napisana wyraźnie jako powieść z tezą, czy może tezami - w tomie pierwszym nieco bardziej skupia się na tym, jak istotny jest w medycynie pierwiastek humanistyczny i holistyczne podejście do chorego (a nie do choroby),w tomie drugim horyzont ideologiczny przenosi się nieco bardziej w stronę zagadnień religijnych i ogólnoetycznych. Trochę moralizowania i dętych komentarzy narratora, trochę jest też powtórzeń, ale opowieści poszczególnych postaci poruszają rzeczywiście - jest więc chirurg Geraudin, który boi się przyznać do własnej starości i przez to doprowadza podczas operacji do tragedii, jest Michał Doutreval, który odrzuca łatwe i zamożne życie, by ratować gruźliczkę (łatwo mu to nie przychodzi, więc zwycięstwo nad powracającymi konfliktami wewnętrznymi jest tym bardziej przekonujące i wyraziste),jest jego ojciec, nieszczęśliwy karierowicz, i są Guerran oraz Fabiana Doutreval, których miłość, początkowo tak idylliczną, stopniowo zatruwa kłamstwo, na którym była zbudowana. Do tego ciekawy obraz stanu medycyny i systemu opieki zdrowia we Francji w pierwszej połowie XX wieku. Przedmowa do wydania z lat 50. godna uwagi jako ciekawostka - po analizie powieści następuje trybut dla ideologii komunistycznej, czyli parę akapitów o świadomości klasowej i zdobyczach socjalizmu.

Książka łatwo wchodzi, jest w niej pewna czytadłowa potoczystość, która nie stawia oporu przy lekturze. Napisana wyraźnie jako powieść z tezą, czy może tezami - w tomie pierwszym nieco bardziej skupia się na tym, jak istotny jest w medycynie pierwiastek humanistyczny i holistyczne podejście do chorego (a nie do choroby),w tomie drugim horyzont ideologiczny przenosi się...

Tytuł książki sugeruje tematykę religijną i choć Maxence van der Meersch nie uciekł od tego zagadnienia, powieść skupia się na opisie środowiska lekarskiego we Francji pod koniec lat trzydziestych. Autor podjął krytykę obyczajów i upadku moralnego, w ironiczny sposób pokazując ścieżki kariery lekarzy oraz wpływ na medycynę ludzi uzależnionych od sympatii politycznych i osobistych oraz od pieniędzy.

Autor bardzo szczegółowo opisał ówczesne metody leczenia oraz przebieg operacji, jednak książka nie jest poradnikiem medycznym. Być może mogłaby zostać uznana za świadectwo poziomu medycyny w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej, ale z zupełnie innego powodu poleciłabym ją studentom medycyny.

Każdy etap historii medycyny związany jest z jej rozwojem, poprzez technologię oraz postęp naukowy. Lekarze skupiają się na leczeniu ciała, zapominając o godności pacjenta, jego cierpieniu, czy lęku. Pacjent staje się tylko fizycznym ciałem i zapomina się, że dusza, która w procesie leczenia często jest pomijana, nie jest ostatnią w hierarchii wartości. Dla mnie „Ciała i dusze” są książką o moralności, etyce i humanizmie w medycynie.

Można dyskutować, czy konieczne były tak drastyczne opisy zabiegów medycznych oraz taka mnogość postaci, jednak przesłanie, jakie niesie powieść, z pewnością jest i tego warte. I ciągle aktualne.

Tytuł książki sugeruje tematykę religijną i choć Maxence van der Meersch nie uciekł od tego zagadnienia, powieść skupia się na opisie środowiska lekarskiego we Francji pod koniec lat trzydziestych. Autor podjął krytykę obyczajów i upadku moralnego, w ironiczny sposób pokazując ścieżki kariery lekarzy oraz wpływ na medycynę ludzi uzależnionych od sympatii politycznych i...

Genialna, piękna i wartościowa książka. Wciągająca– mimo drastycznych opisów operacji i innych zabiegów chirurgicznych. Przesłanie (moim zdaniem) tej książki jest podobne do tego jakie niesie Anna Karenina. Polecam wszystkim którzy w życiu cenią prawdę, dobro i piękno.

Genialna, piękna i wartościowa książka. Wciągająca– mimo drastycznych opisów operacji i innych zabiegów chirurgicznych. Przesłanie (moim zdaniem) tej książki jest podobne do tego jakie niesie Anna Karenina. Polecam wszystkim którzy w życiu cenią prawdę, dobro i piękno.

Książka ukazuje życie na początku dwudziestego wieku we Francji z perspektywy środowiska lekarskiego. Sporo w niej drastycznych opisów zabiegów, operacji i przeróżnych kuracji medycznych. Mimo tgo mocno ją polecam , bo głownym jej wątkiem według mnie jest tryumf miłości nad własnym egoizmem i budzenie się wiary w Boga w ludziach, którzy wierzą tylko w siebie, w swoją pracę. Marzą o swojej wielkości depcząc po drodze swego życia innych ludzi. Mnóstwo wspaniałych opisów przyrody ,rozterek duchowych i w sumie ciekawe zakończenie. Proszę nie ulegać pokusie przeskakiwania niektóry fragmentów ,bo warto się wgryzać w to co nam autor chce podarować. Można tam znaleźc niekiedy prawdziwe perły

Książka ukazuje życie na początku dwudziestego wieku we Francji z perspektywy środowiska lekarskiego. Sporo w niej drastycznych opisów zabiegów, operacji i przeróżnych kuracji medycznych. Mimo tgo mocno ją polecam , bo głownym jej wątkiem według mnie jest tryumf miłości nad własnym egoizmem i budzenie się wiary w Boga w ludziach, którzy wierzą tylko w siebie, w swoją pracę....

trochę dawno już temu czytałem, niemniej książka bardzo wciaga i trzeba potem niestety;) przeczytać oba tomy

trochę dawno już temu czytałem, niemniej książka bardzo wciaga i trzeba potem niestety;) przeczytać oba tomy

Świetna książka, bardzo przeżyłam losy bohaterów.Czytałam dawno, ale dobrze zapamietałam

Świetna książka, bardzo przeżyłam losy bohaterów.Czytałam dawno, ale dobrze zapamietałam

Za chwilę minie sto lat od jej napisania,a dusze mamy niezmienne...trochę naiwna,tylko dwie postawy dobro i zło,białe i czarne,nic po środku,ale czyta się z przyjemnością.

Za chwilę minie sto lat od jej napisania,a dusze mamy niezmienne...trochę naiwna,tylko dwie postawy dobro i zło,białe i czarne,nic po środku,ale czyta się z przyjemnością.