Robert Silverberg stworzył trzy ujmujące opowiadania, których lektura przenosi czytelnika w niezwykły świat zmuszający do refleksji a równocześnie bardzo łatwy w odbiorze. Pomimo tego, że jest to science fiction to wydaje mi się, że każdy dojrzalszy czytelnik, będąc amatorem bądź nie tego gatunku coś dla siebie w tych historiach znajdzie. Oczywiście wszystkie wydarzenia koncentrują się na postaci Strażnika, to właśnie jego charakter, zarówno pełen prostoty jak i pewnych zawikłań poznajemy najlepiej. To niesamowita postać, wzbudzająca w czytelniku uznanie, ale też żal współczucie. Z tyłu okładki wspomniano o wątku nieszczęśliwej miłości, który sugeruje pewną ckliwość, która wkraść się może w fabułę. Nic podobnego. Oczywiście, motyw ten pojawia się, odgrywa rolę dosyć znaczną, ale jednak nie kłuje w oczy żadnym kiczem czy przesadą.
To taka historia, która nie potrzebuje dynamiki, taka, przez którą możemy płynąć odnajdując w niej coraz to nowe symbole. Równocześnie w dzieje Strażnika wkrada się kilka zwrotów akcji, a więc pomimo raczej stonowanego tempa w Skrzydłach nocy próżno narzekać na nudę.
Skrzydła nocy na pewno jeszcze długo wspominać będę z uśmiechem, może nieco przyćmionym przygnębieniem, ale jednak uśmiechem. To piękna, pełna delikatności historia przekazująca kilka istotnych wartości, stawiająca pytania o sens trwania w powołaniu. Zdecydowanie polecam, szczególnie, że jest to tomik o niewielkiej objętości, choć na myśl o tylko dwustu dwudziestu stronach robi mi się nie smutno...

Robert Silverberg stworzył trzy ujmujące opowiadania, których lektura przenosi czytelnika w niezwykły świat zmuszający do refleksji a równocześnie bardzo łatwy w odbiorze. Pomimo tego, że jest to science fiction to wydaje mi się, że każdy dojrzalszy czytelnik, będąc amatorem bądź nie tego gatunku coś dla siebie w tych historiach znajdzie. Oczywiście wszystkie wydarzenia...