"Jak często całą naszą energię zwracamy ku obrazowi, a nie żywemu człowiekowi. I to nie człowiek, lecz obraz stworzony według naszych najgłębiej skrywanych pragnień i lęków staje się tym, czemu odtąd zaczynamy służyć ze wszystkich swoich sił"

"Uwiedzeni" wbrew pozorom opowiada historię wielu różnych charakterem ludzi. Jest dowodem na to, że każdy człowiek ma swoją historię. Nie jest to tylko historia narratora, ale przede wszystkim ludzi, których spotyka na swojej drodze oraz to jak wpływają na jego życie.

Książka napisana jest lekko, mimo że tematyka jest poważna. Jednocześnie nie jest to książka, którą chłonie się na raz. Jeśli spodziewacie się spójnej fabuły od A-Z raczej jej tutaj nie doświadczycie. Jestem pozytywnie zaskoczona tą opowieścią. Okładka wygląda jak z lektury szkolnej (i to takiej nie za dobrej),ale treść nadrabia. Nadal mam mieszane uczucia co do oceny, ale myślę, że za fabułę jest to 7/10, a za pozytywne zaskoczenie dodatkowe 0.5. :)

"Jak często całą naszą energię zwracamy ku obrazowi, a nie żywemu człowiekowi. I to nie człowiek, lecz obraz stworzony według naszych najgłębiej skrywanych pragnień i lęków staje się tym, czemu odtąd zaczynamy służyć ze wszystkich swoich sił"

"Uwiedzeni" wbrew pozorom opowiada historię wielu różnych charakterem ludzi. Jest dowodem na to, że każdy człowiek ma swoją...

Akurat ta książka Boleckiej nie wydaje mi się aż tak dobra, jak „Biały kamień czy ”Kochany Franz”.

Tej historii jakby nie zbywało na oryginalności. Ot, dość przewidywalny przegląd omyłek, m.in. intelektualnych, 20. wieku, choć język jak zawsze u Autorki kunsztowny - zatem na 5.

Zarazem to jedno z pierwszych ujęć tematu „różowych trójkątów” w niemieckich obozach

Akurat ta książka Boleckiej nie wydaje mi się aż tak dobra, jak „Biały kamień czy ”Kochany Franz”.

Tej historii jakby nie zbywało na oryginalności. Ot, dość przewidywalny przegląd omyłek, m.in. intelektualnych, 20. wieku, choć język jak zawsze u Autorki kunsztowny - zatem na 5.

Zarazem to jedno z pierwszych ujęć tematu „różowych trójkątów” w niemieckich obozach

Przypowieść o ślepcach.
To co staram się rugować w sobie względem książek, to myśl nie "patrz na okładkę zacznij od treści". W tym przypadku walkę ze zmysłem wzroku przegrałam. Zachwyciła mnie okładka, na której jest obraz pt. Ślepcy pędzla Pietera Bruegla. Znając tło tego dzieła, pomyślałam sobie, że sama powieść będzie nawiązywać do oprawy wizualnej. Tekst jest wielowątkową opowieścią, gdzie akcja toczy się w kilku miejscach. Narrator stał się tu obserwatorem wydarzeń XX wieku. Na swojej drodze poznaje wielu bohaterów, którzy go kształtują. Sam tekst nie wzbudził we mnie emocji. Do samego zakończenia nie dotarłam z dość błachej przyczyny - moje wydanie nie było kompletne. Jednak nie przejęłam się tym mocno, ponieważ czytając tę książkę czułam się trochę jak owi ślepcy na Bruegla- zagubiona, ale bezwarunkowo podążająca ku końcowi tekstu. Ale kto wie, może kiedyś sięgnę po pełne wydanie i odkryje więcej w tej książce.

Przypowieść o ślepcach.
To co staram się rugować w sobie względem książek, to myśl nie "patrz na okładkę zacznij od treści". W tym przypadku walkę ze zmysłem wzroku przegrałam. Zachwyciła mnie okładka, na której jest obraz pt. Ślepcy pędzla Pietera Bruegla. Znając tło tego dzieła, pomyślałam sobie, że sama powieść będzie nawiązywać do oprawy wizualnej. Tekst jest...

Powieść, której główny bohater doświadcza najgorszych koszmarów dwudziestego wieku - walczy na froncie pierwszej wojny światowej, staje się ofiarą rozwijającego się faszyzmu, jest więziony w obozie koncentracyjnym w Niemczech, traci bliskie osoby...
Jego zagmatwane losy kończą się tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Czy zostanie w Europie, czy wyjedzie z niej? Trzeba dotrzeć do ostatniej strony, by znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Książka Boleckiej to nie tylko ciernista droga uwikłanego w wielką historię mężczyzny. To również opowieść o różnych odmianach uwiedzenia - jedni dają się ponieść ideologicznym hasłom, inni stają się ofiarami narkotyków, zakazanej miłości, sztuki, religii...
Nie brak tu nie tylko zbałamuconych. Ważną rolę odgrywają uwodziciele, z których najbardziej groźny i charakterystyczny jest pewien bezdomny malarz, którego bohater poznaje w Austrii. Początkowo niepozorny i zakompleksiony, stopniowo nabiera pewności siebie dzięki zdolnościom krasomówczym. Jego demagogiczne i pokrętne hasła szybko zyskują zasłuchanych popleczników. Jako żywo przypomina Hitlera, chociaż w powieści nosi inne nazwisko.

"Uwiedzeni" to powieść o trudnych wyborach życiowych, ale i takich sytuacjach, w których człowiek jest tych wyborów pozbawiony i staje się zabawką w rękach historii.

Całość jest nieco przygnębiająca, ale bardzo prawdziwa i przekonująca, dająca wiele do myślenia na temat dobra i zła, które zawsze tworzy człowiek.

Powieść, której główny bohater doświadcza najgorszych koszmarów dwudziestego wieku - walczy na froncie pierwszej wojny światowej, staje się ofiarą rozwijającego się faszyzmu, jest więziony w obozie koncentracyjnym w Niemczech, traci bliskie osoby...
Jego zagmatwane losy kończą się tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Czy zostanie w Europie, czy wyjedzie z niej?...

W 1938 roku Peter Mazurowsky jest już mężczyzną po czterdziestce. Ten Niemiec z polskimi korzeniami po pięciu latach nieobecności powrócił właśnie do Gdańska, by tutaj czekać na to co nieuniknione i by tutaj próbować z tym walczyć. Złu, które właśnie rozpoczyna swoje niepodzielne rządy, może przeciwstawić się jedynie miłością "słabą, kruchą, zawieszoną między niebem a ziemią."


Jest rok 1909. Peter od kilku miesięcy przebywa w Wiedniu, gdzie mieszkając w schronisku dla bezdomnych mężczyzn wciąż marzy o lepszej przyszłości i karierze, która przecież była jego powodem do ucieczki z domu rodzinnego. Peter chce zostać lekarzem, choć coraz rzadziej jego działania zmierzają w kierunku realizacji tego zamierzenia. Młody mężczyzna coraz częściej błąka się bowiem po mieście szukając co jakiś czas nowego płatnego zajęcia, wolne chwile spędzając natomiast w objęciach kobiet lekkich obyczajów, które nierzadko wciąż nabierają się jeszcze na tą resztkę dumy, która w nim została. W schronisku mężczyzna spędza noce i poranki podczas których z ciekawością obserwuje swoich współuczestników niedoli. Podczas jednego z takich pośpiesznych ranków Peter poznaje Aloisa Trappa. Ten małomówny, gburowaty, ale pewny siebie mężczyzna nie tylko zwraca jego uwagę i ciekawość, ale również wzbudza litość, która powoduje w nim potrzebę pomocy temu zagubionemu, nędznemu mężczyźnie. Po jakimś czasie pomiędzy Peterem i Aloisem rodzi się coś na kształt zaufania i porozumienia. Wtedy do właśnie Trapp zaczyna się otwierać i mówić. Z milczącego ponuraka zmienia się w nieznoszącego sprzeciwu mówcę, który posiada swoją wizję przyszłego świata i który nigdy od tej wizji nie odstąpi. Peter powoli zaczyna zauważać w swoim towarzyszu stronę jego osobowości, która go przeraża, ale która zdolna jest do tego by podporządkowywać sobie tłumy... Kiedy tylko nadarza się okazja Peter postanawia raz na zawsze zerwać kontakty z Aloisem i wyrusza do Monachium. Gdy kilka lat później mężczyźni spotykają się na polu walki I Wojny Światowej Peter ratuje życie Aloisowi, a później obserwuje to z jaką zawziętością i nieustępliwością Trapp głosi przyszły, szybki powrót wspaniałych Niemiec. To on będzie ich wybawicielem.


Alois Trapp jest tylko jedną z czterech niezwykłych osób, które na przestrzeni lat stają na drodze życiowej Petera Mazurowsky'ego. Wraz bowiem z tym jak Peter staje się świadkiem i aktywnym uczestnikiem najważniejszych wydarzeń pierwszej połowy XX wieku, poznaje on kolejno Aloisa Trappa, mieszkankę Gdańska morfinistkę Łucję, niemiecką stygmatyczkę Hedwig Bauer oraz homoseksualnego nazistę Ericha Vogela. Każda z tych osób to uwiedzeni swoją wizją świata marzyciele, którzy nie godzą się na teraźniejszość i którzy odmawiają rzeczywistości takiej jaka jest prawa do istnienia. Chcą zmian i świata, który będzie funkcjonował według ich urojeń, według ich zasad. Niestety tego typu zapędy rzadko przynoszą coś dobrego, rzadko skłaniają się ku dobru...


"Uwiedzeni" Anny Boleckiej to zdecydowanie książka niezwykła, która porywa swoją treścią, jednocześnie odrzucając złem w pełnej postaci, o którym opowiada. Autorce w tej książce udało się moim zdaniem coś bardzo trudnego, jak bowiem pisać o sensie dobra, miłości i zgody na to co jest przy użyciu zła, ciemności i bólu? Ona tego dokonała, dając tym samym czytelnikowi do rąk książkę, obok której nie przejdzie obojętnie i która czy tego chce czy nie, zmusi go do myślenia nad otaczającym go światem oraz istnieniem dobra i zła, które każdy z nas w sobie ma. Kwestia co wybierzemy?

W 1938 roku Peter Mazurowsky jest już mężczyzną po czterdziestce. Ten Niemiec z polskimi korzeniami po pięciu latach nieobecności powrócił właśnie do Gdańska, by tutaj czekać na to co nieuniknione i by tutaj próbować z tym walczyć. Złu, które właśnie rozpoczyna swoje niepodzielne rządy, może przeciwstawić się jedynie miłością "słabą, kruchą, zawieszoną między niebem a...

Niezła pani. Dobry styl i ciekawy start. Niestety, od połowy lekka stagnacja fabularna i filozofowanie na siłę. Ale warto.

Niezła pani. Dobry styl i ciekawy start. Niestety, od połowy lekka stagnacja fabularna i filozofowanie na siłę. Ale warto.

Książka wymykająca się ocenom. Piękny język, piękna opowieść. Stawia pytania ale odpowiedzi czytelnik musi znaleźć sam.
Czyta się ją długo. Powoli.
Ale warto.

Książka wymykająca się ocenom. Piękny język, piękna opowieść. Stawia pytania ale odpowiedzi czytelnik musi znaleźć sam.
Czyta się ją długo. Powoli.
Ale warto.

Nie przeczytana. Nie daję rady. Chyba czytanie po kilak stron od miesięcy nie ma sensu. Oddam ją do biblioteki chyba - może komuś się spodoba.

Nie przeczytana. Nie daję rady. Chyba czytanie po kilak stron od miesięcy nie ma sensu. Oddam ją do biblioteki chyba - może komuś się spodoba.