Wiele nieznanych faktów, ciekawostek, anegdot ze środka i wokół reprezentacji. Polecam dla fanów reprezentacji Polski

Wiele nieznanych faktów, ciekawostek, anegdot ze środka i wokół reprezentacji. Polecam dla fanów reprezentacji Polski

Książki tego typu zwykle nie zachwycają w momencie wydania, gdyż dotyczą wydarzeń dobrze znanych. Uporządkowanie faktów zgodnie z chronologią może wówczas wręcz denerwować, bo "przecież wszystko jest oczywiste". Ale po latach spogląda się na nie łagodniejszym okiem i łatwiej choćby o dokonanie porównań dorobku obu trenerów – także z dużo dalszej perspektywy.
Autor jawi się bardziej jako zwolennik Beenhakkera, w końcu za jego kadencji można było zacząć mówić o „international level” występujących w reprezentacji zawodników. Z drugiej strony osiągnięcia na arenie Mistrzostw Świata czy Europy w obu przypadkach były równie skromne i dalekie od oczekiwań. Książka w kategorii „można przeczytać” gdyż wydaje się, że w dorobku Pana Romana Kołtonia dużo lepiej wypadła monografia Kazimierza Deyny.

Książki tego typu zwykle nie zachwycają w momencie wydania, gdyż dotyczą wydarzeń dobrze znanych. Uporządkowanie faktów zgodnie z chronologią może wówczas wręcz denerwować, bo "przecież wszystko jest oczywiste". Ale po latach spogląda się na nie łagodniejszym okiem i łatwiej choćby o dokonanie porównań dorobku obu trenerów – także z dużo dalszej perspektywy.
Autor jawi się...

Najlepszym określeniem dla tej książki będzie parafraza jej tytułu – „Nuda o reprezentacji”. 280 stron sucho podanych faktów, bez żadnej wartości dodanej. Styl, w jakim pan Kołtoń miesza poszczególne wątki dodatkowo utrudnia odbiór tej pozycji – momentami ciężko jest się połapać, czy autor kontynuuje jeszcze poprzednią myśl, czy już pisze o czymś zupełnie od niej oderwanym. Trudno mi powiedzieć cokolwiek pozytywnego o tej książce. Chociaż nie – ma ładne zdjęcia i jest wydana na solidnym papierze (nie tyczy się to wyjątkowo brzydkiej okładki). Krótko mówiąc: książka, której braku nikt by nie zauważył.

Najlepszym określeniem dla tej książki będzie parafraza jej tytułu – „Nuda o reprezentacji”. 280 stron sucho podanych faktów, bez żadnej wartości dodanej. Styl, w jakim pan Kołtoń miesza poszczególne wątki dodatkowo utrudnia odbiór tej pozycji – momentami ciężko jest się połapać, czy autor kontynuuje jeszcze poprzednią myśl, czy już pisze o czymś zupełnie od niej oderwanym....

Roman Kołtoń nie pisze niczego o czym byśmy nie wiedzieli z prasy. Tak naprawdę książka odświeża wydarzenia, które toczyły się za czasów dwóch tak różnych pod każdym względem szkoleniowców reprezentacji.

Roman Kołtoń nie pisze niczego o czym byśmy nie wiedzieli z prasy. Tak naprawdę książka odświeża wydarzenia, które toczyły się za czasów dwóch tak różnych pod każdym względem szkoleniowców reprezentacji.

W sumie ta książka to jedynie uporządkowane fakty, które każdy kibic reprezentacji raczej zna. Nic nowego, żadnej ciekawostki po której można byłoby powiedzieć "wow, to już rozumiem czemu tak było!" W każdym razie przeczytać można - zwłaszcza właśnie dla przypomnienia sobie jak to było z naszą kadrą za Janasa i za Leo.

W sumie ta książka to jedynie uporządkowane fakty, które każdy kibic reprezentacji raczej zna. Nic nowego, żadnej ciekawostki po której można byłoby powiedzieć "wow, to już rozumiem czemu tak było!" W każdym razie przeczytać można - zwłaszcza właśnie dla przypomnienia sobie jak to było z naszą kadrą za Janasa i za Leo.

W miarę ciekawa, dużo rzczy rozjaśnia.

W miarę ciekawa, dużo rzczy rozjaśnia.

Książka niezła. Tylko osobiście nie przepadam za panem Kołtoniem, który dość często nie zastanawia się co mówi i tak samo często potrafi zmieniać decyzje. "Jaki to wspaniały trener ten Beenhakker" mówił i jednocześnie krytykował Janasa. Czasem trzeba być krytycznym w obie strony... jak pokazało życie. I w stosunku do siebie również.

Książka niezła. Tylko osobiście nie przepadam za panem Kołtoniem, który dość często nie zastanawia się co mówi i tak samo często potrafi zmieniać decyzje. "Jaki to wspaniały trener ten Beenhakker" mówił i jednocześnie krytykował Janasa. Czasem trzeba być krytycznym w obie strony... jak pokazało życie. I w stosunku do siebie również.