Henry Miller to autor, którego mogę czytać (byle nie za dużo na raz), ale na pewno nie chciałabym spotkać. W realu zapewne zamiast intelektualnej pożywki, ożywionej polemiki, otrzymałabym śliniącego się faceta, myślącego raczej główką niż głową. I wcale nie próbuję się dowartościować. Dla Millera rola kobiety w głównej mierze sprowadzała się do kopulacji. Zwrotnik Koziorożca dostarcza wielu niezbyt wysmakowanych aczkolwiek ‘kwiecistych’ opisów bujnego życia seksualnego Henry’ego Millera. Niewyżytym małolatom odradzam jednak lekturę, bo to nie tylko tania pornografia. Książka jest bardzo bogata, zróżnicowana ale przede wszystkim chaotyczna i nużąca. Momentami naprawdę zmuszałam się do przeczytania kolejnych fragmentów, bo uchwycenie tropu Millera momentami było wręcz niemożliwe. Gubiłam się w potoku tych niesubordynowanych myśli. Jednak jak na tak ‘nudną’ pozycję, zaskakująco wiele stymulujących i interesujących puent w niej znalazłam. W centrum zainteresowania Millera zawsze był człowiek. Jego dziedzictwo, jego kondycja, związki międzyludzkie, umiejętność czy nawet skłonność do adaptacji w danym środowisku kosztem własnego ‘ja’. Nad tym Miller chyba najbardziej bolał. Ale to oczywiście wyłącznie moje zdanie :)

Zwrotnik Koziorożca to połączenie Zwrotnika Raka i Czarnej Wiosny. Idealnie wpisuje się w manifest Dadaistów, który notabene z końcem książki przytacza we fragmentach autor, choć twierdzi, że tworzył nieświadom tego ruchu. Za podsumowanie wystarczy zatem cytat z tegoż Manifestu:
‘Jest taka literatura, która nie dociera do spragnionych mas. Dzieło twórców zrodzone z prawdziwej potrzeby autora i dla niego. Świadomość nadrzędnego egotyzmu, gdzie zatracają się gwiazdy… Każda stronica musi eksplodować albo dogłębną powagą i wagą, trąbą powietrzną, zawrotem głowy, czymś nowym, wiecznym, szokującym żartem, entuzjazmem dla zasad albo aspektem typografii’.

Henry Miller to autor, którego mogę czytać (byle nie za dużo na raz), ale na pewno nie chciałabym spotkać. W realu zapewne zamiast intelektualnej pożywki, ożywionej polemiki, otrzymałabym śliniącego się faceta, myślącego raczej główką niż głową. I wcale nie próbuję się dowartościować. Dla Millera rola kobiety w głównej mierze sprowadzała się do kopulacji. Zwrotnik...