Mam dopiero 17 lat, jednak ta książka zmieniła, przynajmniej w pewnym stopniu, moje spojrzenie na niektóre sprawy - śmierć, miłość, starzenie się, pogoń za sławą i pieniędzmi.

To moja druga książka tego autora. Pierwszą był "Zaklinacz czasu", ale bez wątpienia, według mnie, "Wtorki z Morriem" są dużo bardziej zrozumiałe i i w większym stopniu wpływają na czytelnika.

Przeczytałam ją w jeden dzień i żałuję, że tak szybko. Książka skłania do refleksji zwłaszcza nad SWOIM życiem. Nad jego kruchością. Nad rzeczami, z których nie zdajemy sobie sprawy, póki nie możemy już ich mieć. Myślę, że warto będzie do niej wrócić. Zobaczyć, jak zmienia się nasz pogląd na świat z upływem lat. Z nabywanym doświadczeniem.

Pod koniec lektury, nie ukrywam, ale zrobiło mi się smutno i przykro, profesora - głównego bohatera tejże książki. Nawet zeszkliły mi się oczy, a jest to u mnie rzadko spotykane zjawisko.

Piękna i barwna, a zarazem smutna opowieść o rozmowach ucznia z umierającym nauczycielem. Opowieść o życiu i o śmierci. O zachodzących zmianach w człowieku dotkniętego chorobą, a także jego najbliższych.

Naprawdę polecam. Dla nastolatków i dla dorosłych. Piękna i pouczająca historia.

Mam dopiero 17 lat, jednak ta książka zmieniła, przynajmniej w pewnym stopniu, moje spojrzenie na niektóre sprawy - śmierć, miłość, starzenie się, pogoń za sławą i pieniędzmi.

To moja druga książka tego autora. Pierwszą był "Zaklinacz czasu", ale bez wątpienia, według mnie, "Wtorki z Morriem" są dużo bardziej zrozumiałe i i w większym stopniu wpływają na...