Dwie przestrzenie czasowe, w jednej z nich Gemma, Diego, Gojko i Aska oraz marzenie o dziecku, a w drugiej Gemma, Diego, Gojko i nastoletni Pietro. Pomiędzy tymi przestrzeniami jest wojna w Sarajewie. Gorzkość walki o każdy dzień, życie najbliższych i ukochanych oraz wyrzuty sumienia spokojnego życia w Rzymie. Miedzy bohaterami toczy się także bitwa o dziecko, które jest pragnieniem posiadające swoja cenę. Realizacja najważniejszego marzenia Gemmy poniesie za sobą lawinę bólu i cierpienia oraz tajemnic.

Jednak mimo wszystkich tych przykrości, które rozdzierają serce przez jugosłowiańską wojnę i celu małżeństwa poznajemy ludzi, którzy żyją pasją, czerpią garściami, kochają się bez utraty chwil. Wierność rodziny i przyjaciół, poczucie obowiązku pomocy było namacalnie prawdziwe, a momentami przedłużające się chwile opisu dawały chwilę by odetchnąć, a potem końcówka książki, która pozwala zrozumieć dlaczego tak wiele tajemnic powinno pozostać tajemnicą zabraną do grobu.

Chociaż u mnie najpierw był film, wiele, wiele lat temu to w żaden sposób się nie zawiodłam. Książka zostaje na mojej polce z ulubionymi, Margaret Mazzantini ma świetny warsztat pisarski, chociaż to była moja druga jej powieść to na pewno nie ostatnia. To jak wykreowana jest każda postać, dialogi i zero banału. Nie mogłam się oderwać od tych emocji.

Szczerze polecam.

Dwie przestrzenie czasowe, w jednej z nich Gemma, Diego, Gojko i Aska oraz marzenie o dziecku, a w drugiej Gemma, Diego, Gojko i nastoletni Pietro. Pomiędzy tymi przestrzeniami jest wojna w Sarajewie. Gorzkość walki o każdy dzień, życie najbliższych i ukochanych oraz wyrzuty sumienia spokojnego życia w Rzymie. Miedzy bohaterami toczy się także bitwa o dziecko, które jest...

Rewelacja! Jedna z najlepszych jakie czytałam w życiu.

Rewelacja! Jedna z najlepszych jakie czytałam w życiu.

Czytałam kilka lat tem...niesamowicie zapadła mi w pamięć i to o czymś świadczy. Myślę, że z chęcią przeczytałabym ją jeszcze raz.

Czytałam kilka lat tem...niesamowicie zapadła mi w pamięć i to o czymś świadczy. Myślę, że z chęcią przeczytałabym ją jeszcze raz.

Cudowna książka. Wzruszająca, zaskakująca, dająca do myślenia. Jestem w niej zakochana od lat. Polecam gorąco wszystkim

Cudowna książka. Wzruszająca, zaskakująca, dająca do myślenia. Jestem w niej zakochana od lat. Polecam gorąco wszystkim

Bardzo mnie poruszyła.
Niewiele książek pozostawia trwały ślad w moim sercu. Ta opowieść pozostawiła ból, ale i wielką nadzieję.

Bardzo mnie poruszyła.
Niewiele książek pozostawia trwały ślad w moim sercu. Ta opowieść pozostawiła ból, ale i wielką nadzieję.

Wczoraj skończyłam czytać tę powieść ---wspaniałą , cudowną opowieść.
Jestem absolutnie urzeczona, ale również zmiażdżona ogromem bólu. Piękne , ale i bardzo tragiczne losy bohaterów wplecione w koszmar wojny na Bałkanach.
Autorka stworzyła wspaniałe , wyraziste, żywe postaci.
Ciężko mi wyrazić zachwyt, żeby się zbytnio nie rozpisywać ,
dodam tylko , że końcówka mnie zupełnie powaliła.
Do tego wszystkiego powieść jest napisana przepięknym językiem.
Polecam, polecam i jeszcze raz polecam ---trzeba tę książkę przeczytać.!!!!!!!!!

Wczoraj skończyłam czytać tę powieść ---wspaniałą , cudowną opowieść.
Jestem absolutnie urzeczona, ale również zmiażdżona ogromem bólu. Piękne , ale i bardzo tragiczne losy bohaterów wplecione w koszmar wojny na Bałkanach.
Autorka stworzyła wspaniałe , wyraziste, żywe postaci.
Ciężko mi wyrazić zachwyt, żeby się zbytnio nie rozpisywać ,
dodam tylko , że końcówka mnie...

"Życie jest naprawdę nieprzewidywalne. Wyprzedza cię. Robi sobie z ciebie jaja." Cytat dobrze puentuje książkę. Pięknym językiem napisaną, zaskakującą zwrotami akcji, zachwycającą wnikliwą umiejętnością budowania postaci, wnoszącą kawał wiedzy historycznej. Nic, tylko czytać!!

"Życie jest naprawdę nieprzewidywalne. Wyprzedza cię. Robi sobie z ciebie jaja." Cytat dobrze puentuje książkę. Pięknym językiem napisaną, zaskakującą zwrotami akcji, zachwycającą wnikliwą umiejętnością budowania postaci, wnoszącą kawał wiedzy historycznej. Nic, tylko czytać!!

Czas szybko płynie. Rok minął od mojej ostatniej opinii, którą napisałam na tym portalu. W ogóle rzadko tutaj bywałam. Ciężko się przestawić do nowej szaty graficznej, nowego funkcjonowania strony, ciężko znaleźć na wszystko czas...

Przedwczoraj skończyłam czytać fantastyczną powieść. 530 stron przemknęło przed moimi oczami niczym huragan. Dosłownie huragan, bo nie dość, że szybko to jeszcze pozostawił po sobie w moim wnętrzu ogromny emocjonalny nieład. Powywracał myśli, zrobił rewolucję w głowie, napełnił oczy łzami. Tak sobie wtedy pomyślałam, że może choć kilka słów napiszę o tej jakże olśniewającej, wspaniałej, niebanalnej powieści. O podróży nadziei..

Dojrzała, 50 letnia Gemma, mieszkanka Rzymu pewnego dnia odbiera telefon. Telefon z zaświatów, a dokładnie z Sarajewa. Dzwoni dawny przyjaciel Gojko bośniacki poeta, przyjaciel jej i jej męża Diega i jedno słowo padające z jego ust "przyjedź"
Gemma zabiera ze sobą w podróż syna Pietra, 16 letniego buntownika. W podróż pełną miłości, rozterek, przykrych wspomnień. Podróż, która przyniesie wiele nieoczekiwanych zdarzeń.

Powieść toczy się dwutorowo. Ówczesne czasy przeplatane są wspomnieniami Gemmy, kiedy to jako studentka przebywała w Sarajewie i tam za przyczyną Gojka poznała Diega, fotografa z Genui. Cała historia zahacza również o czasy wojny domowej w Bośni i Hercegowinie.

Jak wielki ciężar, bagaż przeżyć, emocjonalny kocioł człowiek może unieść ? Kiedy kończy się nasza cierpliwość ? Do czego człowiek może się posunąć, żeby zostać rodzicem?
Jak pewne zdarzenia powodują, że można wyprzeć to, w co się wierzy.

Tak zdecydowanie tak, to jedna z tych książek, o których nie da się zapomnieć. Nie z powodu przepięknej okładki, która na żywo oszałamia kolorami, ale z powodu treści, genialnej treści. Polecam !

Czas szybko płynie. Rok minął od mojej ostatniej opinii, którą napisałam na tym portalu. W ogóle rzadko tutaj bywałam. Ciężko się przestawić do nowej szaty graficznej, nowego funkcjonowania strony, ciężko znaleźć na wszystko czas...

Przedwczoraj skończyłam czytać fantastyczną powieść. 530 stron przemknęło przed moimi oczami niczym huragan. Dosłownie huragan, bo nie dość,...

bardzo dobra książka. mocna, zaskakująca, tragiczna. ważna. do wspominania, do przemyślenia. dużo emocji ludzkich i społecznych.

bardzo dobra książka. mocna, zaskakująca, tragiczna. ważna. do wspominania, do przemyślenia. dużo emocji ludzkich i społecznych.

Wg. opisu wydawcy główna bohaterka zostawia swoje wygodne życie w Rzymie i razem z synem leci do Sarajewa, by zmierzyć się ze wspomnieniami. To tam poznała Diega, fotografa z Genui, swą wielką miłość. Opis obiecuje nam "zapierającą dech w piersiach historię wojennej miłości". Ekhm... No mnie nic nie zaparło. W połowie zastanawiałam się nawet, czy nie przerwać lektury, bo ilość zbyt długich opisów i dziwnych porównań była przytłaczająca...

Gemma i Diego to para nieszczęśliwych ludzi, którym wydawało się, że razem to szczęście odnajdą. Jednak na pewnym etapie życia ich pragnienia zaczęły się rozmijać. Ona za wszelką cenę chciała zostać matką, on czuł silne przyciąganie do ogarniętego wojną Sarajewa. Choć próbowali spełniać swoje oczekiwania, nie mogli liczyć na happy end.

Wg. opisu wydawcy główna bohaterka zostawia swoje wygodne życie w Rzymie i razem z synem leci do Sarajewa, by zmierzyć się ze wspomnieniami. To tam poznała Diega, fotografa z Genui, swą wielką miłość. Opis obiecuje nam "zapierającą dech w piersiach historię wojennej miłości". Ekhm... No mnie nic nie zaparło. W połowie zastanawiałam się nawet, czy nie przerwać lektury, bo...