Rozczarowałam się. Po przeczytaniu książki tego autora "Przeszłość czeka", w której zachwyciły mnie portrety psychologiczne bohaterów - "Kamienna cisza" znudziła mnie.

Rozczarowałam się. Po przeczytaniu książki tego autora "Przeszłość czeka", w której zachwyciły mnie portrety psychologiczne bohaterów - "Kamienna cisza" znudziła mnie.

przeczytać i zapomnieć, ciekawa intryga lecz bohaterom brakuje tego "czegoś".

przeczytać i zapomnieć, ciekawa intryga lecz bohaterom brakuje tego "czegoś".

Ciekawa, ale przedstawienie przeprowadzenia dwóch odrębnych śledztw w ten sposób mi się nie spodobało. Ot, autor zakończył jeden wątek i rozpoczął drugi.

Ciekawa, ale przedstawienie przeprowadzenia dwóch odrębnych śledztw w ten sposób mi się nie spodobało. Ot, autor zakończył jeden wątek i rozpoczął drugi.

Dałbym sześć gwiazdek gdyby książka miała jakieś rozsądne zakończenie.Wciągająca chwilami a w pozostałych momentach chęć odłożenia na półke.Moja pierwsza pozycja tego autora i raczej nie wruce do kolejnych tomów ale kto co lubi.... Ps ludziska zamieszczając opinie o książce zamieszczajcie opinię a nie recenzję dłuższą od samej książki! Żałosne to trochę.jak macie chęć i czas się tak rozpisywać to może sami zacznijcie książki pisać chociażby dla rodziny lub pamiętniki 😄

Dałbym sześć gwiazdek gdyby książka miała jakieś rozsądne zakończenie.Wciągająca chwilami a w pozostałych momentach chęć odłożenia na półke.Moja pierwsza pozycja tego autora i raczej nie wruce do kolejnych tomów ale kto co lubi.... Ps ludziska zamieszczając opinie o książce zamieszczajcie opinię a nie recenzję dłuższą od samej książki! Żałosne to trochę.jak macie chęć i...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Kjella Erikssona. Zachęcona informacją, że Eriksson to nauczyciel Stiega Larsonna podniosłam poprzeczkę dość wysoko. Początek był rzeczywiście obiecujący: morderstwo kobiety i jej dziecka przy drodze, ale dalej… Cóż, to bardzo słaba pozycja, o której prawdodobnie wkrótce zapomnę.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Kjella Erikssona. Zachęcona informacją, że Eriksson to nauczyciel Stiega Larsonna podniosłam poprzeczkę dość wysoko. Początek był rzeczywiście obiecujący: morderstwo kobiety i jej dziecka przy drodze, ale dalej… Cóż, to bardzo słaba pozycja, o której prawdodobnie wkrótce zapomnę.

Jak na skandynawski kryminał, to muszę powiedzieć,
że się troszeczkę zawiodłem. Spodziewałem się czegoś mocniejszego, czegoś, co mnie wbije w fotel i będzie pragnęło wziąć kolejną książkę - no cóż, nie spełniła aż tak moich oczekiwań, ale w pochmurny dzień, można sięgnąć po nią w ostateczności. Sceny, które utkną Ci w pamięci - nieliczne, emocji brakuje, a końcówka - jak dla mnie taka sobie.

Jak na skandynawski kryminał, to muszę powiedzieć,
że się troszeczkę zawiodłem. Spodziewałem się czegoś mocniejszego, czegoś, co mnie wbije w fotel i będzie pragnęło wziąć kolejną książkę - no cóż, nie spełniła aż tak moich oczekiwań, ale w pochmurny dzień, można sięgnąć po nią w ostateczności. Sceny, które utkną Ci w pamięci - nieliczne, emocji brakuje, a końcówka - jak...

To jest po prostu dobra literatura i dobry autor. Tyle.

To jest po prostu dobra literatura i dobry autor. Tyle.

Kolejny słaby skandynawski kryminał. Patrząc na ocenę tej książki nie spodziewałam się cudów ale nie sądziłam, że będzie aż tak źle. Znowu trafiła mi się ciężarna bohaterka, która nie wie czego chce i jej rozkminy na temat własnego życia prywatnego. Ann Lindell jest słabym śledczym i nie zdobyła mojej sympatii. Wynudziłam się tak bardzo, że nie za bardzo potrafię powiedzieć o czym była ta książka. Nie chciały mi się te wszystkie wątki skleić w jedną, logiczną całość. Nie czytałam jeszcze książek Larssona ale blurb na okładce, że Eriksson jest nauczycielem Larssona wywołał u mnie uśmiech politowania.

Kolejny słaby skandynawski kryminał. Patrząc na ocenę tej książki nie spodziewałam się cudów ale nie sądziłam, że będzie aż tak źle. Znowu trafiła mi się ciężarna bohaterka, która nie wie czego chce i jej rozkminy na temat własnego życia prywatnego. Ann Lindell jest słabym śledczym i nie zdobyła mojej sympatii. Wynudziłam się tak bardzo, że nie za bardzo potrafię powiedzieć...

Seria z Ann Lindell składa się z 10 tomów. Kamienna cisza to trzeci z kolei, ale dla mnie pierwszy. Według blurbu: Kjell Eriksson to ,,jeden z nauczycieli autora Millenium''. Takie teksty powinny być karane. Kryminał jest całkiem niezły, ale do Millenium mu daleko. Zaczyna się z przytupem. Ktoś zabija matkę z dzieckiem, na polnej drodze, w pięknej wiejskiej scenerii. Ann Lindell pragnie znaleźć mordercę, ale jej się nie udaje. Po drodze nieustannie myśli o tym jak się wplątać albo wyplątać ze związku z Edvardem, aż w końcu okazuje się, że jest w ciąży z kimś innym. Pojawiają się różne wątki, np. relacji rodzinnych między Edvardem a jego synami; jest też garść metafor o ludzkim życiu, ale do niczego spójnego to nie prowadzi. Najgorsze jest to, że bezpośredni mordercy kobiety z dzieckiem nie zostaną ujęci, bo w grę wchodzi polityka i rozgrywki między koncernami farmaceutycznymi. Nie podobało mi się.

Seria z Ann Lindell składa się z 10 tomów. Kamienna cisza to trzeci z kolei, ale dla mnie pierwszy. Według blurbu: Kjell Eriksson to ,,jeden z nauczycieli autora Millenium''. Takie teksty powinny być karane. Kryminał jest całkiem niezły, ale do Millenium mu daleko. Zaczyna się z przytupem. Ktoś zabija matkę z dzieckiem, na polnej drodze, w pięknej wiejskiej scenerii. Ann...

Ciężko mi powiedzieć czy to kryminał, czy jednak powieść obyczajowa? Jak na kryminał, to zbyt mało się dzieje. Jak na powieść obyczajową to nieco nudnawo. Zasadniczo książka jest przegadana , bez straty dla całości mogłaby być o połowę cieńsza. Brakowało mi tutaj skandynawskiego klimatu, pewnego mroku, niepewności, nadmiaru emocji. Tutaj tego nie ma.

Ciężko mi powiedzieć czy to kryminał, czy jednak powieść obyczajowa? Jak na kryminał, to zbyt mało się dzieje. Jak na powieść obyczajową to nieco nudnawo. Zasadniczo książka jest przegadana , bez straty dla całości mogłaby być o połowę cieńsza. Brakowało mi tutaj skandynawskiego klimatu, pewnego mroku, niepewności, nadmiaru emocji. Tutaj tego nie ma.