Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mnie się bardzo podobała. Zdecydowałam się przeczytać, pomimo wielu negatywnych opinii na LC przede wszystkim ze względu na, obiecywany w opisie,wyścig psich zaprzęgów na Alasce, który,miał być jakby trzonem opowieści. Wyścig jest, ale raczej w tle. Psy z wyścigu prawie wcale się nie pojawiają. W historii pojawia się własciwie (czasami ) jedynie Grubogłowy -pies husky należący do Edie Kiglatuk. Sama książka jest dość nietypowa. Nie jest to kryminał , chociaz własciwie zaczyna się od znalezienia zwłok niemowlaka, nie jest to też reportaż o Alasce. Ta historia najbardziej mi przypomina "Czyste radości mojego życia", ale jest to opowieść przede wszystkim o kobietach. Główna bohaterka Edie Kiglatuk jest taką współczesną, bardzo typową, ale jednak ujmującą, pewną siebie, upartą i samodzielną kobietą z tzw."przeszłością'. Bardzo często takie bohaterki pojawiają się ostatnio w książkach - są samotne, zdesperowane i walczą ze Złem, jak w starych bajkach, tylko nie mają już rumaków czy lśniących zbroi , ale są całkiem współczesne i nowoczesne. Edie ma psa husky. Jej układ z tym psem tez jest ciekawy. Właściwe wszystkie istotne postacie, na których opiera się ta historia są kobietami. Ale nie jest to początkowo widoczne , bo jest dużo postaci męskich realizujących swoje plany, ale całościowo historia opiera się jednak na kobietach. Z każdą z tych kobiet Edie ma jakiś kontakt bezpośredni. Każda z tych kobiet jest całkiem inna -jakby z innego świata., ale wszystkie one , poprzez Edie, stanowią pewną całość. Nawet baśniowe Zło, z którym walczy Edie też dotyczy kobiet. I w pewnym sensie też jest kobietą. Jest to tez książka dotycząca ochrony środowiska i tego jak różnie można taką ochronę rozumieć. Jest to tez opowieść o Inuitach i współczesnej Alasce, o tym jak nowoczesność niszczy różnorodność , o postrzeganiu religijnych odmienności i o pragnieniu wolności, o samotności i potrzebie współpracy oraz o chciwości. Naprawdę ciekawa opowieść, chociaz nietypowa.