Gdy słyszymy słowo „nietoperze”, większości z nas mogą przyjść na myśl cienie szybko poruszające się po zmroku. Te niezbyt atrakcyjne ssaki, kojarzą się ze strachem, ciemnością i grozą. Co sprawiło, że tytuł Nietoperze, otrzymała książka Leny Kitsopoulou? Może był to fakt, że zawarte w niej opowiadania opisują zdarzenia, lub osoby tak realne jak wspomniane zwierzęta, jednak budzą one podobną grozę i strach. Może tematy, które książka podejmuje są tak niewygodne dla nas, że chcielibyśmy o nich nie słyszeć, ani ich nie widzieć. Cóż, mogę się tylko domyślać tego, jakie było przeznaczenie wspomnianego tytułu, faktem natomiast jest to, że opowiadania są trudne, w swoim przesłaniu tragiczne i ciężko jest zapomnieć o nich po tym jak odłoży się książkę.

Opowiadań w książce jest równo 12, oraz dodatkowe, dłuższe – Aqua velva, i nie potrafię wymienić żadnego, które byłoby słabsze, lub mniej przypadło mi do gustu, choć z tym drugim bywa różnie. Większość opowiadań porusza tematy trudne wręcz zakrawające o okrucieństwo i tragedię, jaka pojawia się w życiu może raz, ale pamiętana jest przez następne pokolenia. Tak więc ciężko jest mówić tu o upodobaniach, kiedy tak naprawdę po przeczytaniu książki, odczuwać mogło się jedynie szok, zniesmaczenie i niemoc.

Co zawiera książka? Na przykład pierwszoosobową narrację matki, która uzależniona od używek, oddała kilka lat temu swoje dziecko pod opiekę Cyganom i z ukrycia czasami obserwuje swojego syna nie mając wpływu na nic co się z nim dzieje. Książka relacjonuje również ostatnie chwile umierającego starszego pana, który ma świadomość że nieuniknione właśnie nadchodzi. Zdradza uczucia mężczyzny, który dowiaduje się że nie jest biologicznym ojcem syna, którego tak kocha, syna który siedzi przy jego stole i narzeka na spalone kotlety. W wielu scenach, nerwy puszczają, główni bohaterowie zachowują się tak jakbyśmy się tego po nich nigdy nie spodziewali. Troskliwa matka staje się mordercą, kochający ojciec katem, a wuj dręczycielem.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/nietoperze-aqua-velva-lena-kitsopoulou/

Gdy słyszymy słowo „nietoperze”, większości z nas mogą przyjść na myśl cienie szybko poruszające się po zmroku. Te niezbyt atrakcyjne ssaki, kojarzą się ze strachem, ciemnością i grozą. Co sprawiło, że tytuł Nietoperze, otrzymała książka Leny Kitsopoulou? Może był to fakt, że zawarte w niej opowiadania opisują zdarzenia, lub osoby tak realne jak wspomniane zwierzęta, jednak...