Druga część "Zakonu ciemności" i szczerze muszę przyznać że ta część również mi się podobała. Taka przygodówka z tsunami, statkiem osmańskim i mądrościami Platona. Jest też mrocznie i tajemniczo na koniec, więc zabieram się za trzecią część

Druga część "Zakonu ciemności" i szczerze muszę przyznać że ta część również mi się podobała. Taka przygodówka z tsunami, statkiem osmańskim i mądrościami Platona. Jest też mrocznie i tajemniczo na koniec, więc zabieram się za trzecią część

Książki Gregory są świetne. Czyta się je jednym tchem. Ładnie oddają wartości i schematy z dawnych czasów, opierają się na kanwie historycznych wydarzeń, bohaterowie są czytelni, akcja wartka. Jak można nie lubić takiej lektury ?
Krucjata to druga cześć serii Zakon Ciemności, w niej wciąż nie poznaliśmy kulis tej instytucji, która tak bogata i tak śmiała ciśnie się w każde miejsce Europy, by POUCZAĆ i OSĄDZAĆ innych. Dobrze, że 3 cześć na półce, tę serię należy przeczytać jednym tchem, tu nie ma przeskoku czasowego pomiędzy tomami - wciąż podróżujemy z Lucą po Italii.

Książki Gregory są świetne. Czyta się je jednym tchem. Ładnie oddają wartości i schematy z dawnych czasów, opierają się na kanwie historycznych wydarzeń, bohaterowie są czytelni, akcja wartka. Jak można nie lubić takiej lektury ?
Krucjata to druga cześć serii Zakon Ciemności, w niej wciąż nie poznaliśmy kulis tej instytucji, która tak bogata i tak śmiała ciśnie się w każde...

6.5 na 10. Ciekawa fabuła i szybko się czyta.

6.5 na 10. Ciekawa fabuła i szybko się czyta.

Książka dużo lepsza od poprzedniej.Bardziej emocjonująca i wzruszająca.Najbardziej smutno zrobi się pod koniec gdy dziecięca krucjata zostaje zatopiona.Luca i Izolda wyrażają swoje uczucia bardziej niż w pierwszej części i to też jest lepsze.Tak jak pisałam wcześniej kończy się smutno ale i tak warto ją przeczytać.

Książka dużo lepsza od poprzedniej.Bardziej emocjonująca i wzruszająca.Najbardziej smutno zrobi się pod koniec gdy dziecięca krucjata zostaje zatopiona.Luca i Izolda wyrażają swoje uczucia bardziej niż w pierwszej części i to też jest lepsze.Tak jak pisałam wcześniej kończy się smutno ale i tak warto ją przeczytać.

Po pierwszym nieudanym tomie tej sagi sięgnęłam po drugi aby dać powieści szansę. Niestety zamiast być lepiej było gorzej...
Akcja wlecze się, rozciąga i rozwinąć nie może. Fabuła jest jeszcze bardziej banalna i przewidywalna - w zasadzie denna. Nudą wieje od pierwszych stron i ten klimat utrzymuje się do samego końca.
A bohaterowie? Nadal ich nie polubiłam.
Ta książka nie bawi, nie śmieszy, nie uczy, nie relaksuje, nie wciąga a nudzi... przynajmniej ja miałam takie uczucie.
Po raz kolejny straciłam czas, który mogłam przeznaczyć na ciekawszą i wartościowszą lekturę.

Po pierwszym nieudanym tomie tej sagi sięgnęłam po drugi aby dać powieści szansę. Niestety zamiast być lepiej było gorzej...
Akcja wlecze się, rozciąga i rozwinąć nie może. Fabuła jest jeszcze bardziej banalna i przewidywalna - w zasadzie denna. Nudą wieje od pierwszych stron i ten klimat utrzymuje się do samego końca.
A bohaterowie? Nadal ich nie polubiłam.
Ta książka...

Kolejne przygody grupy przyjaciół, którzy muszą rozwikłać kolejną zagadkę - tym razem dotyczącą krucjaty dziecięcej. Mnie u autorki podoba się to,że przedstawione wydarzenie wg. dawnych zpisków miało miejsce oraz to, że "nadprzyrodzone" działanie sił potrafi wyjaśnić w logiczny sposób nie psując tym samym budowanego klimatu książki. Zakończenie tej zachęciło mnie do sięgnięcia po ostatnią część opowieści.

Kolejne przygody grupy przyjaciół, którzy muszą rozwikłać kolejną zagadkę - tym razem dotyczącą krucjaty dziecięcej. Mnie u autorki podoba się to,że przedstawione wydarzenie wg. dawnych zpisków miało miejsce oraz to, że "nadprzyrodzone" działanie sił potrafi wyjaśnić w logiczny sposób nie psując tym samym budowanego klimatu książki. Zakończenie tej zachęciło mnie do...

W drugim tomie serii Zakon Ciemności, moje obawy potwierdziły się. Przez cały tom wątek który był niejako tłem i pozwalał pokazać ludzkie oblicze bohaterów został wysunięty na pierwszy plan. Kosztem niestety bardzo ciekawego wątku, a mianowicie Krucjaty Dziecięcej. To co podobało mi się w pierwszym tomie, znaczy szybka akcja tutaj wyhamowała, i to praktycznie do zera. Na szczęście dla książki styl pisania autorki nie zmienił się diametralnie i nadal jej książkę czyta się szybko. Jednakże teraz jestem rozbity z jednej strony intryguje mnie co będzie się działo w trzeciej części, z drugiej jednak boję się, że książka jeszcze bardziej skręci w kierunku nadanym jej przez tom drugi.

W drugim tomie serii Zakon Ciemności, moje obawy potwierdziły się. Przez cały tom wątek który był niejako tłem i pozwalał pokazać ludzkie oblicze bohaterów został wysunięty na pierwszy plan. Kosztem niestety bardzo ciekawego wątku, a mianowicie Krucjaty Dziecięcej. To co podobało mi się w pierwszym tomie, znaczy szybka akcja tutaj wyhamowała, i to praktycznie do zera. Na...

Druga część losów bohaterów serii Zakonu Ciemności. Według Mnie dużo lepsza od pierwszej zarówno pod względem akcji jak i tajemnicy...
Oczywiście styl literacki pozostaje bez zmian co jest dla Mnie utwierdzeniem się w przekonaniu o geniuszu Pani Gregory.
Uwielbiam i polecam :-)

Druga część losów bohaterów serii Zakonu Ciemności. Według Mnie dużo lepsza od pierwszej zarówno pod względem akcji jak i tajemnicy...
Oczywiście styl literacki pozostaje bez zmian co jest dla Mnie utwierdzeniem się w przekonaniu o geniuszu Pani Gregory.
Uwielbiam i polecam :-)

Polecam. Bardzo świetna opowieść.

Polecam. Bardzo świetna opowieść.

Ponownie przenosimy się do roku 1453, gdzie poznaliśmy Izoldę, Lucę, Iszrak I Freize'a. Tym razem przyjdzie im się zmierzyć z dziecięcą krucjatą podróżująca z Europy do Ziemi Świętej i prowadzonej przez charyzmatycznego młodzieńca. Luca Vero, jako członek organizacji o nazwie Zakon Ciemności, której zadaniem jest szukanie znaków zwiastujących koniec świata, zobowiązany jest sprawdzić czy wyprawa ma szansę powodzenia.

Z tyłu książki mamy napisane: "Porywająca opowieść, w której wielka historia przeplata się z równie wielkim uczuciem". Moją reakcją po skończeniu książki i zerknięciu na tył było: "No chyba nie". Mnie ta powieść nie porwała, dla mnie była przewidywalna, jest to jedna z tych pozycji, która zniknie z mojej pamięci na rzecz innych, lepszych książek. Wielki uczucie. Pytam się gdzie? Jak na razie nie było nam dane go zobaczyć. Były za to dziecięce podchody, niezdecydowanie, wybuchy zazdrości i wątpienie w tą drugą osobę. Sama autorka w tym aspekcie wprowadziła pomieszanie z poplątaniem. Po pierwszym tomie widać jak na dłoni, kto komu się podoba. A w drugim tomie niedokońca wiedziałam co poszczególne zachowanie bohaterów ma na celu.

A skoro mowa o bohaterach. Zawiodła mnie Iszrak, gdyż to nie była ta sama bohaterka co w pierwszym tomie. Tamta była zadziorna, uparta, a ta... w pewnym momencie miałam wrażenie, że jej miłosne przygody wyszły na pierwszy plan książki a ona sama nie wie co robi.

Muszę też powiedzieć, że nie polubiłam Izoldy. Pani z dobrego domu, którą oszukał brat w sprawie spadku po ojcu - po pierwszym tomie była mi ona zupełnie obojętna, ale miałam nadzieję, że ją polubię. Tak się jednak nie stało. Irytowała mnie. Od prostych ludzi oczekiwała nie wiadomo jakiej jakości mydła. Powinna się cieszyć, że jakiekolwiek dostała. Zirytował mnie moment, kiedy przestraszyła się, że po długim marszu nie będzie mogła założyć swoich ślicznych bucików. W pewnych momentach miałam ochotę zamknąć książkę i odłożyć. Jak tylko powiedziała coś to zaraz przewracałam oczami. I po prostu żyć mi nie daje jej imię, bo kojarzy mi się tylko i wyłącznie z Izoldą w "Dziejów Tristana i Izoldy".

Jednak wielkie dzięki autorce, że Freize się nie zmienił. Pozostał sobą, kochającym zwierzęta oraz swojego przyjaciela, szczery, prosty chłopak. Nie owija w bawełnę, mówi to co myśli, nie bawi się w żadne gierki.

A Luca... o nim chyba nie mam nic do powiedzenia, jest naprawdę średnim bohaterem a jego zadania momentami sprawiały, że miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Autorka chyba sama pogubiła się w tym wszystkim, bo niektóre z tych zadań miałam wrażenie, że nie zostały dokończone. Nie wspominając o dziecięcej krucjacie, którą jest mi trudno sobie wyobrazić.

Postacie jak dla mnie nie są dobrze stworzone. Właściwie to my ich nawet nie poznajemy, są sztuczni, papierowi. Brak w nich emocji, życia, są źle nakreśleni, poza ich przeszłością nie wiemy o nich nic.

Jednak, żeby nie było tak, że tylko krytykuję, to książka ma swoje plusy. Przede wszystkim jest to styl autorki, który jest bardzo młodzieżowy i trafi do każdego, gdyż autorka stawia na proste, łatwe w odbierze zdania. Samą książkę czyta się bardzo szybko.

Po raz kolejny muszę wspomnieć o okładce, która jest cudowna. Kocham okładki tego wydawnictwa, są po prostu tak śliczne, iż nie można oderwać wzroku, po raz kolejny została ona dopracowana i oddaje charakter serii.

Podsumowując: według mnie druga część jest gorsza od pierwszej. Książkę mogę polecić osobą, które zaczynają przygodę z czytaniem, bo dla tych, którzy obcują z książkami dłuższy czas i przeczytali wiele wybitnych pozycji, ta książka wyda się słaba.

Elif.

Ponownie przenosimy się do roku 1453, gdzie poznaliśmy Izoldę, Lucę, Iszrak I Freize'a. Tym razem przyjdzie im się zmierzyć z dziecięcą krucjatą podróżująca z Europy do Ziemi Świętej i prowadzonej przez charyzmatycznego młodzieńca. Luca Vero, jako członek organizacji o nazwie Zakon Ciemności, której zadaniem jest szukanie znaków zwiastujących koniec świata, zobowiązany jest...