Zaczęłam słuchać „Lilianny” i poczułam się skonfundowana…No bo miała być Lilianna, a tu jakaś Marta i to w mocno współczesnym wydaniu, zamiast pierwszej połowy XX wieku…Na całe szczęście szybko okazało się, że Marta to wnuczka Lilianny i w momencie, gdy odnosząca sukcesy młoda kobieta zostaje wysłana na przymusowy urlop, w jej ręce wpada pamiętnik babci Lilki. Zapiski krewnej sprawiają, że Marta, podobnie jak wcześniej jej babcia, wyrusza w podróż za ocean. Oczywiście będzie to podróż po miłość.

Ponińska prowadząc opowieść dwutorowo zestawia obraz Ameryki tej z lat trzydziestych i współczesnej. Elementem wspólnym obu czasów są bohaterki, które mocno szukają szczęścia, same nie wiedząc, co tak naprawdę szczęście oznacza i czego chcą od życia. Lilianna odcisnęła na spojrzeniu Marty na świat mocne piętno. Wpoiła w nią ogromną potrzebę samodzielności, zabierając jednocześnie prawo do słabości. Marta powoli odkrywa, co tak naprawdę ją cieszy. Przy okazji odzywają się geny prababki Marii i dziewczyna wraca do porzuconego malowania.

Babcia Lilianna była silną, zasadniczą kobietą. Marta na kartach pamiętnika znajduje zupełnie inny obraz babki. Lilka była spragniona wrażeń, miłości. Przy czym miała dość nierealistyczne oczekiwania. Nieudane pierwsze małżeństwo sprawiło, że wyjechała do Ameryki. Podroż na Key West odmienił jej życie, bo tam poznała Ernesta…Ernesta Hemingwaya.

W poprzednich tomach „Podróży po miłość” bardzo podobało mi się, że w bardzo realistyczny sposób pisarka przedstawiała sylwetki znanych twórców: poety Rumiego i malarza Ajwazowskiego. Już w poprzednim tomie losy fikcyjnej bohaterki były styczne z życiorysem marynisty, ale w tym przypadku ścieżki Lilki i Hemingwaya mocno się splatają. Nie do końca mnie przekonuje ten zabieg, natomiast rozumiem, że mógł on być kuszący dla pisarki.

Nie lubię takich kobiet jak Liliana. Marta jest dużo sympatyczniejszą bohaterką, mimo tego, że jest jak babcia pogubiona w swoim życiu. Lilka, zanim się stała niezależną osobą, była bluszczem, który karmił się swoimi fantazjami i pobożnymi życzeniami, nie zwracając uwagi na szepty zdrowego rozsądku. Ale mimo irytacji zachowaniem Lilianny, dobrze słuchało mi się tej opowieści w interpretacji pani Ponińskiej. Odniosłam wrażenie, że autorka bardzo wczuła się w historie swoich bohaterek, a jej głos doskonale się sprawdza, gdy trzeba ckliwość pewnych scen podkreślić.

„Podróż po miłość” to idealny cykl dla wielbicielek romansów, ale wątki postaci historycznych znakomicie rozszerzają potencjalne grono odbiorców. Jeżeli nadmiar słodkości i ckliwości nie powoduje u Was zgrzytania zębami, całkiem miło można spędzić czas, towarzysząc bohaterkom w ich podróżach po miłość.

Zaczęłam słuchać „Lilianny” i poczułam się skonfundowana…No bo miała być Lilianna, a tu jakaś Marta i to w mocno współczesnym wydaniu, zamiast pierwszej połowy XX wieku…Na całe szczęście szybko okazało się, że Marta to wnuczka Lilianny i w momencie, gdy odnosząca sukcesy młoda kobieta zostaje wysłana na przymusowy urlop, w jej ręce wpada pamiętnik babci Lilki. Zapiski...

Ostatnia część trylogii opowiada jednocześnie dwie historię kobiet. Po niezbyt wciągającej drugiej części ta bardzo mi się podobała. Akcja dzieje się na przemian współcześnie i w latach 30 XX wieku. Bardzo ciekawy wątek o romansie Lilki, córki Marii, z Ernestem Hemingwayem. Cudowny klimat Key West. Do tego przemyślenia nad współczesną pogonią w korporacjach. Trochę za bardzo idealistyczna część współczesna, ale i tak bardzo mi się podobało.

Ostatnia część trylogii opowiada jednocześnie dwie historię kobiet. Po niezbyt wciągającej drugiej części ta bardzo mi się podobała. Akcja dzieje się na przemian współcześnie i w latach 30 XX wieku. Bardzo ciekawy wątek o romansie Lilki, córki Marii, z Ernestem Hemingwayem. Cudowny klimat Key West. Do tego przemyślenia nad współczesną pogonią w korporacjach. Trochę za...

To trzeci to trylogii Doroty Ponińskiej.To fascynująca opowieść o odnajdywaniu swojej drogi w życiu, weryfikacji planów i sposobu postrzegania świata. To opowieść o wpływie przeszłości na teraźniejszość. Ten tom cyklu Podróż po miłość podobał mi się najbardziej. Jest bardzo prawdziwy, świetnie napisany i przemawia do czytelnika.
Powieść ma swój niepowtarzalny klimat, jest przy tym oryginalny i świetnie się ją czyta.Polecam.

To trzeci to trylogii Doroty Ponińskiej.To fascynująca opowieść o odnajdywaniu swojej drogi w życiu, weryfikacji planów i sposobu postrzegania świata. To opowieść o wpływie przeszłości na teraźniejszość. Ten tom cyklu Podróż po miłość podobał mi się najbardziej. Jest bardzo prawdziwy, świetnie napisany i przemawia do czytelnika.
Powieść ma swój niepowtarzalny klimat, jest...

"Podróż po miłość. Lilianna" to trzecia cześć sagi o czterech pokoleniach kobiet. Wydaje mi się , że to najlepsza część. Akcja toczy się dwutorowo z perspektywy dwóch bohaterek. Lilianna - córka Marii i Tomasza, po nieudanym małżeństwie wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, gdzie ma burzliwy romans z samym Ernestem Hemingwayem. Druga część akcji dzieje się w latach współczesnych, gdzie wnuczka Lilianny z nieskrywaną ciekawością czyta pamiętnik babci i odkrywa kawałek po kawałku jej życie.

"Podróż po miłość. Lilianna" to trzecia cześć sagi o czterech pokoleniach kobiet. Wydaje mi się , że to najlepsza część. Akcja toczy się dwutorowo z perspektywy dwóch bohaterek. Lilianna - córka Marii i Tomasza, po nieudanym małżeństwie wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, gdzie ma burzliwy romans z samym Ernestem Hemingwayem. Druga część akcji dzieje się w latach...

Powieść z zupełnie innej scenerii niż I i II część, z Turcji i Krymu przenosimy się do beztroskiej Florydy i poznajemy oblicze wielkiego pisarza Ernesta Hemingwaya.

Powieść z zupełnie innej scenerii niż I i II część, z Turcji i Krymu przenosimy się do beztroskiej Florydy i poznajemy oblicze wielkiego pisarza Ernesta Hemingwaya.

Zaczęło się obiecująco, bo powieść od początku toczy się dwutorowo, czyli współczesne życie Marty i pamiętnik jej babci Lilianny.
Jednak kiedy akcja się juz zawiązała i obie znalazły się na Key West powiało nudą i to przez dobre 2/3 książki.
Ciągłe achy i ochy Lilianny do Ernesta Hemingwaya, a z drugiej strony rozterki Marty czy piąć się po szczeblach kariery w korporacji czy wybrać wolność na Florydzie.
Ile można...
A swoją drogą, to autorka pojechała z tym Hemingwayem :-D
Pod koniec robi sie znowu trochę ciekawie i dlatego AŻ 5 gwiazdek.
Chwała za to, ze to już ostatnia część.

Zaczęło się obiecująco, bo powieść od początku toczy się dwutorowo, czyli współczesne życie Marty i pamiętnik jej babci Lilianny.
Jednak kiedy akcja się juz zawiązała i obie znalazły się na Key West powiało nudą i to przez dobre 2/3 książki.
Ciągłe achy i ochy Lilianny do Ernesta Hemingwaya, a z drugiej strony rozterki Marty czy piąć się po szczeblach kariery w korporacji...

Wszystkie 3 tomy tej rodzinnej sagi mają barwne tło historyczne i ciekawe bohaterki. Na minus oceniam nierealność niektórych zdarzeń i miłości / romansów.
Całość czyta się bardzo dobrze, ale w mojej pamięci najdłużej pozostanie tom 1.

Wszystkie 3 tomy tej rodzinnej sagi mają barwne tło historyczne i ciekawe bohaterki. Na minus oceniam nierealność niektórych zdarzeń i miłości / romansów.
Całość czyta się bardzo dobrze, ale w mojej pamięci najdłużej pozostanie tom 1.

Chyba najlepsza część całej serii. Teraźniejszość miesza się z historią, losy przodków wpływają na decyzje wnucząt....

Chyba najlepsza część całej serii. Teraźniejszość miesza się z historią, losy przodków wpływają na decyzje wnucząt....

Wysłuchałam.
Czytała mi autorka.
Tak jak i ona czasem ziewałam.
Losy Lilianny są wg mnie wydumane i nierzeczywiste do sześcianu. Historia Marty - sztampowa i przewidywalna.
Z całej serii najbardziej podobał mi się tom 2.

Wysłuchałam.
Czytała mi autorka.
Tak jak i ona czasem ziewałam.
Losy Lilianny są wg mnie wydumane i nierzeczywiste do sześcianu. Historia Marty - sztampowa i przewidywalna.
Z całej serii najbardziej podobał mi się tom 2.

Z całej serii najmniej ciekawa.

Z całej serii najmniej ciekawa.