Można powiedzieć, że wróciliśmy do punktu wyjścia. Pierwsza część serii w ogóle nie przypadła mi do gustu, dałam jej jednak szansę i nie zrażając się, zaczęłam kolejne tomy. Ze zdziwieniem, ale i zadowoleniem stwierdziłam, że wszystko się rozkręca i warto było przebrnąć przez słaby początek. Od 3 tomu było naprawdę dobrze, a Spirala zachwycała, a potem nadszedł Finał... I zepsuło to wszystko. Po tych 6 tomach zauważyłam, że w ogóle nie obchodzą mnie takie postaci jak Will i Chester. A to oni przecież ciągle byli w centrum. Byli tak źle skonstruowani, że był mi obojętny ich los. Drake'a lubiłam najbardziej, a potem ten Drake, którego znam, zostawił Willa na rzeź. W dupie mu się poprzewracało, czy to skutek choroby popromiennej?
Chester i Marta - masakra. Rozumiem nieco jego pobudki powrotu do niej, ale... Już naprawdę wolałabym iść gdziekolwiek sama niż z nią.
Elliot - tak udziwnili jej wątek, że jeszcze Jezusa i Maryi wychodzących z jej serca brakowało... Na początku mnie to ciekawiło, ale później zwyczajnie śmieszyło, bo autor tak nawywijał z tym wszystkim, że było to po prostu dużo przesadzone.
Do tego zabrakło mi zakończenia wątku Koprolitów, a były to jedne z najciekawszych postaci. Czekałam cierpliwie do końca serii i nic. Zero.
A to zakończenie, gdzie Will odkrywa co się z nim dzieje - tragedia.
Chaos - to jest słowo pasujące na opis tej książki.

Można powiedzieć, że wróciliśmy do punktu wyjścia. Pierwsza część serii w ogóle nie przypadła mi do gustu, dałam jej jednak szansę i nie zrażając się, zaczęłam kolejne tomy. Ze zdziwieniem, ale i zadowoleniem stwierdziłam, że wszystko się rozkręca i warto było przebrnąć przez słaby początek. Od 3 tomu było naprawdę dobrze, a Spirala zachwycała, a potem nadszedł Finał... I...