-
Artykuły
Skandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”
1 -
Artykuły
Targi Książki i Mediów VIVELO już 16–19 maja w Warszawie. Jakie atrakcje czekają na odwiedzających?
1 -
Artykuły
Czternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!
2 -
Artykuły
Książki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!
8
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Ostatnie rozdanie
Patronat
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Proza
- Wydawnictwo:
- Znak
- Data wydania:
- 2013-09-09
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-09-09
- Liczba stron:
- 448
- Czas czytania
- 7 godz. 28 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324027804
- Tagi:
- literatura polska życie filozofia rozmyślania
- Inne
Wiesław Myśliwski jest twórcą przywracającym wiarę w sens i wartość prawdziwej literatury. Jego powieści wynikają z głębokiej wewnętrznej potrzeby wyrażenia – i równocześnie poznania – prawdy o ludzkim losie, przeznaczeniu, przemijalności, pamięci, miłości, sensie istnienia.
O tym – choć nie tylko o tym – mówi jego najnowsza powieść "Ostatnie rozdanie", kolejne prozatorskie arcydzieło, na które czekaliśmy kilka lat. Myśliwski publikuje rzadko, pisze długo, zgodnie z przeświadczeniem, że „pisać książki powinno się dopiero, gdy człowiek naprawdę czuje, że nie ma już żadnego innego wyjścia (…), wtedy kiedy jest się przekonanym, że ma się coś naprawdę do powiedzenia komuś drugiemu”.
"Ostatnie rozdanie" to dzieło „totalne”, które chce objąć całość ludzkiego doświadczenia, dotknąć tajemnicy bytu. Jest zachętą do myślenia, nie poucza, nie moralizuje i nie ocenia. Pokazuje życie z jego dobrymi i złymi stronami. To powieść filozoficzna i wielowymiarowa, której tematem jest człowiek i ludzki los zawieszony między przypadkiem a koniecznością. Perfekcyjnie skonstruowana, zachęca do lektury wielokrotnej – przy każdej pozwalając odkryć jej nowe wymiary i perspektywy. Żywioł opowieści sprawia, że czytelnik zatapia się w niej i oddaje się jej zniewalającemu nurtowi.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Oni wszyscy są mną
Ciężko, dysponując skromną przestrzenią, jaką ma do wykorzystania recenzent, opisać najnowszą powieść Wiesława Myśliwskiego pt. „Ostatnie rozdanie”. Książka ta zasługuje bowiem na obszerny esej interpretacyjny, a nie skromne poletko, które można obsiać około dwoma tysiącami znaków bez spacji…
Samą powieść zbudowano na jednym nośnym i bardzo pojemnym koncepcie. Anonimowy bohater, dojrzały, być może chylący się ku starości mężczyzna przygląda się wiernemu towarzyszowi – opasłemu, rozpadającemu się notesowi, w którym przez całe życie zapisywał nazwiska, imiona i adresy ludzi, z jakimi dane mu było się spotkać. Personalia uwiecznione w rozpadającym się notesie, którego mimo najszczerszych chęci nie udaje się uporządkować… Tak wygląda nasze życie? – myślę sobie i śledzę tę metaforę od pierwszej do ostatniej strony.
Prowadzi mnie ona przez labirynt fabuły, jeżeli w ogóle w przypadku tej książki możemy posłużyć się tak nieprecyzyjną kategorią, bowiem opowieść meandruje pomiędzy teraźniejszością a przeszłością, między snami, wspomnieniami, obserwacjami a obszernymi cytatami z listów, jakie bohater otrzymuje od kochającej go kobiety. Wszystko łączy się w jeden falujący amalgamat; co i rusz wypływa na powierzchnię powieści nazwisko, miejsce, epizod, później ginie czytelnikowi z oczu, by powrócić doń echem, odbiciem.
Historia rządzi się regułami pracującej pamięci, a ta jest kapryśna i nieprzewidywalna. Spotkania, rozmowy, czasem autentycznie zabawne sekwencje sąsiadujące ze wzruszającymi lub rozdzierającymi serce partiami starają się oddać pełną sprzeczności naturę egzystencji, którą zawsze dzielimy z innymi. No bo kim jesteśmy bez tych, którzy przeszli przez nasze życie? Myśliwski odpowiada – oni wszyscy są mną.
Notes. Czytając kolejne nazwiska, próbując oddzielić żywych od umarłych, trafia się na opór. Bo cóż z tego, że właściciel nazwiska już nie żyje, skoro wciąż trwa intensywnie i uparcie w pamięci? Tak wygląda ta specyficznie widziana wspólnota żywych i umarłych – zgodnie dzielą wciąż kurczącą się przestrzeń, jaką możemy poświęcić tym, którzy skrzyżują swój los z naszym.
Od samego początku powieści czujemy wielki prozatorski oddech. „Ostatnie rozdanie” to niemal pięćset stron wypełnionych zdaniami absolutnie koniecznymi. Ustawionymi w takim a nie innym szyku, rytmie. Tak a nie inaczej rozwija się przed nami medytacja nad płynną materią życia. Nie brakuje ani jednego słowa, ani jedno nie wydaje się być zbędne, naddane. Świat przedstawiony jest plastyczny, wielowymiarowy, niemal namacalny, a jednocześnie narrator zachowuje względem niego spokojny dystans. Tak właśnie wygląda proza, która jest w stanie wskrzesić świat lub opowiedzieć go na nowo. To absolutne mistrzostwo.
Tomasz Fijałkowski
Oceny
Książka na półkach
- 4 471
- 2 850
- 1 064
- 262
- 201
- 96
- 69
- 45
- 29
- 24
Opinia
Nie zamierzam napisać pochopnej opinii, dlatego od miesiąca "trawię"...
Gdyby o wartości literatury stanowił tylko doskonały warsztat, nie byłoby wątpliwości. "Ostatnie rozdanie" byłoby powieścią absolutnie mistrzowską. Dla mnie jednak nie wystarczy. Gdyby wystarczyło, moim mistrzem byłby Lawrence, a nie Dostojewski. Wielka literatura potrzebuje 3 rzeczy: kunsztu językowego, tematu i pasji. Tak jak człowiek, który potrzebuje ciała, duszy i uczuć. Pierwsze niezaprzeczalnie tu jest, drugie również (to świetny pomysł, by zmierzyć się z etosem człowieka znikąd, który osiągnął sukces we współczesnym świecie a do tego ma duszę artysty i naturę hazardzisty), trzeciego nie... Ja nie umiem pisać z pasją o ludziach przegranych, ale od Myśliwskiego oczekuję, że będzie umiał... Łatwo pisać w sposób obiektywny o kimś, kto jest ze swoim losem pogodzony. Nawet jeśli jest to los przegrany. Trudniej, gdy zakłada się brak zgody bohatera na ten stan rzeczy. Nie potrzebuję znać imienia, miejsca zamieszkania, wieku... ale potrzebuję wiedzieć, że mowa jest o człowieku. O ile powściągliwość w mówieniu o uczuciach poprzednich bohaterów Myśliwskiego można było wytłumaczyć ich nieskomplikowaną naturą i, w konwencji nowoczesnej prozy nurtu chłopskiego, to się broniło, o tyle w tym przypadku to mnie zdecydowanie "nie chwyta". Ludzie mają uczucia. Skala odczuwania sprawia, że są wyjątkowi w grupie nadrzędnych. Pamiętacie "Piąte dziecko" Lessing? Nawet brakujące ogniwo ewolucji, Ben, miał więcej uczuć od opisywanego przez Myśliwskiego biznesmena artysty hazardzisty. Nie wątpię, że im wyższy poziom intelektualny, tym łatwiej nasze uczucia ukryć i oszukać innych. Nie znaczy to jednak, że one przestają istnieć. Nie przekonuje mnie depresja bohatera, nie przekonuje mnie bezstronność relacji narratorskiej, nie przekonuje mnie konwencja "pokerowej twarzy"... nic mnie nie przekonuje. Jedyne co mogłoby mnie przekonać, to wiadomość, że to nie człowiek, lecz jego jaźń, jakaś duchowość, która wymyka się cielesności, życiu... ale zdaje się, że nie taki był zamysł autora. Nie mam żalu, że nie umiem się zidentyfikować z człowiekiem, którego opisuje Mistrz. Czuję niedosyt, bo nie wierzę, że taki człowiek mógłby istnieć. I niech będzie, że to wina mojego idealizmu w postrzeganiu świata. Ja się po prostu na takiego człowieka NIE ZGADZAM.
Ale za kunszt literacki nadal celująco. Tak jak Lawrenca, można tej książki nie lubić, ale nie wypada nie znać.
Nie zamierzam napisać pochopnej opinii, dlatego od miesiąca "trawię"...
więcej Pokaż mimo toGdyby o wartości literatury stanowił tylko doskonały warsztat, nie byłoby wątpliwości. "Ostatnie rozdanie" byłoby powieścią absolutnie mistrzowską. Dla mnie jednak nie wystarczy. Gdyby wystarczyło, moim mistrzem byłby Lawrence, a nie Dostojewski. Wielka literatura potrzebuje 3 rzeczy: kunsztu...