Bełkocz piórem, gdy każą ci mówić, a do powiedzenia nie masz nic. Pisz rozwlekle, strony same się nie zapełnią. Forma musi przyćmić treść, wtedy posypią się wzniosłe "ochy" i "achy". Nieoduczona do tej pory polska maniera nadawania tekstom na siłę sztucznej pozy akademickości.

Bełkocz piórem, gdy każą ci mówić, a do powiedzenia nie masz nic. Pisz rozwlekle, strony same się nie zapełnią. Forma musi przyćmić treść, wtedy posypią się wzniosłe "ochy" i "achy". Nieoduczona do tej pory polska maniera nadawania tekstom na siłę sztucznej pozy akademickości.

Jest to zbior esejow, luzno zorganizowanych wokol konceptu "nie-miejsca" opisanego przez Dariusza Czaje (redaktora tomu) we wstepie. Jak to w tego typu publikacjach bywa, teksty roznia sie miedzy soba stylem, jakoscia i przedmiotem zainteresowania i nie nalezy spodziewac sie, ze lektura doprowadzi nas to zarwanej nocy. Mam wrazenie, ze drugim wspolnym mianownikiem dla wiekszosci tekstow ze zbioru jest specyficzny styl narracji - zbyt "liryczny" aby umiescic je w zbiorze stricte naukowym a jednoczesnie zbyt naukowy aby dac przyjenosc z lektury czytelnikowi bez podstawowego zaplecza humanistycznego. Osobiscie czytalem "Inne przestrzenie" z doskoku, dawkujac sobie poszczegolne eseje jako rodzaj erudycyjnej przerwy, ekwiwalentu ciekawego artykulu w tygodniku i mysle, ze taki sposob obcowania z nimi pozwolil mi (jako nie-antropologowi) uniknac rozczarowania, ktore widze w innych opiniah.

Usredniajac, poziom calosci oceniam na szkolna czworke - z calym dobrodziejstwem sredniej jako wartosci arytmetycznej, gdzie czworka ta jest usrednieniem kilku szostek, czworek oraz jednej czy dwoch dwojek. Zainteresowanym tematami przestrzeni oraz pamieci polecam jednak bez wahania.

Jest to zbior esejow, luzno zorganizowanych wokol konceptu "nie-miejsca" opisanego przez Dariusza Czaje (redaktora tomu) we wstepie. Jak to w tego typu publikacjach bywa, teksty roznia sie miedzy soba stylem, jakoscia i przedmiotem zainteresowania i nie nalezy spodziewac sie, ze lektura doprowadzi nas to zarwanej nocy. Mam wrazenie, ze drugim wspolnym mianownikiem dla...

W książce ,,Inne przestrzenie, inne miejsca" autorzy esejów zabierają nas w podróż, gdzie standardowo postrzegane terytoria przestają być określane przez pryzmat geografii, lecz opisują je terminy socjologiczne i antropologiczne. Te dziedziny wiedzy nadają miejscom - ,,nie-miejscom" nowych znaczeń, pozwalają spojrzeć szerzej z różnych punktów widzenia. Zarówno słowo pisane jak i zamieszczone zdjęcia tworzą nową przestrzeń, w której umiejscowienie staje się terminem zależnym od szeregu innych czynników, m.in. czasu, czy różnorodnych skojarzeń jakie potrafi wytworzyć ludzki umysł czy pamięć. Rewelacyjne reportaże z górnej półki zawierające szereg odniesień do innych dzieł kultury, a także do historii i kwestii społecznych. W książce pojawiają się zarówno miasta jak i ruiny, peryferia czy cmentarze, a każdy z esejów inspiruje i skłania do przemyśleń.

W książce ,,Inne przestrzenie, inne miejsca" autorzy esejów zabierają nas w podróż, gdzie standardowo postrzegane terytoria przestają być określane przez pryzmat geografii, lecz opisują je terminy socjologiczne i antropologiczne. Te dziedziny wiedzy nadają miejscom - ,,nie-miejscom" nowych znaczeń, pozwalają spojrzeć szerzej z różnych punktów widzenia. Zarówno słowo pisane...

Bardzo dobre teksty, wymagające uwagi i wrażliwości. A także otwartego umysłu. Fragment mojej recenzji z blog http://niedopisanie.blogspot.com/2014/01/dariusz-czaja-red-inne-przestrzenia.html
"Inne przestrzenie, inne miejsca" to zbiór esejów napisanych przez antropologów kultury, filmoznawców, filologów, historyków, czy fotografów. Teksty zawarte w tomi nawiązują - mniej lub bardziej dosłownie - do koncepcji nie-miejsc (M.Auge),czy heterotopii (M.Foucault),których tu nie będę dokładnie tłumaczyć, ale które można rozumieć, jako miejsc, które zostały wyjęte z "porządku" - zapomniane, niechciane, trudne do zdefiniowanie, problematyczne białe plamy. Lub inaczej - miejsca, które powstają przez krzyżowanie się różnych dyskursów, tego co było, co jest, co zostało przejęte lub wykreowane.

Książka podzielona jest na cztery części: Topografie podróżne, Miasta i okolice, Ruiny, rany, pustki oraz Ślady (nie)obecności. Teksty są bardzo zróżnicowane i przedstawiają wiele punktów widzenia, często nieoczywistych i bardzo odmiennych jeśli chodzi o sposób pisania. Dotyczą różnych zakątków świata i Polski, a ich wspólnych mianownikiem jest świeżość spojrzenia. Każdy z tekstów zachęca do analizowania przestrzeni, uświadamia, że obecnie nie można mówić o oczywistościach, czy o prostych liniach rozwoju, że przestrzeń jest palimpsestowa i nigdy nie funkcjonuje tylko w jednym kontekście.

Bardzo dobre teksty, wymagające uwagi i wrażliwości. A także otwartego umysłu. Fragment mojej recenzji z blog http://niedopisanie.blogspot.com/2014/01/dariusz-czaja-red-inne-przestrzenia.html
"Inne przestrzenie, inne miejsca" to zbiór esejów napisanych przez antropologów kultury, filmoznawców, filologów, historyków, czy fotografów. Teksty zawarte w tomi nawiązują - mniej...

Pseudonaukowy bełkot. Autorzy przedstawiają własne i zaczerpnięte z literatury wyobrażenia, po czym uznają to za rzeczywiście istniejące zjawiska. Popełniają przy tym wiele błędów merytorycznych. Więcej na reportaze.blox.pl

Pseudonaukowy bełkot. Autorzy przedstawiają własne i zaczerpnięte z literatury wyobrażenia, po czym uznają to za rzeczywiście istniejące zjawiska. Popełniają przy tym wiele błędów merytorycznych. Więcej na reportaze.blox.pl