Sullivan jest nieco trudny do ocenienia. Pisze nierówno - popełnia czasem błędy narracyjne, naiwne i dziecinne wręcz, innym razem zaskakuje nagłym zwrotem akcji, przemyślanym zawiązaniem wątków oraz elementami, których czytelnik nie jest w stanie przewidzieć mimo wskazówek i mimo, że się stara. Intryga jest miejscami zaplątana tak bardzo, że proszę siadać, że autor potrafił to wszystko ogarnąć, uporządkować i jeszcze pozostawić czytającego z otwartymi ze zdumienia ustami.

Najtrudniejsze są pierwsze dwa tomy. Pierwszy jest nudnawy. Drugi daje radę, zwłaszcza jeśli docenić inwencję autora i to, że wprowadził parę nowych, świeżych wątków. Trzeci tom był ok. W czwartym naprawdę, naprawdę wczułam się w losy bohaterów. Piąty nieco mnie zirytował, prawdę mówiąc, zwłaszcza końcówka. A szósty - jest właściwie bezbłędny. Bez przerwy coś się dzieje, Sullivan cztery razy odwraca kota ogonem, a na koniec serwuje coś, co cudownie zaskakuje.
Potrafi zabić niektórych bohaterów, innych uszczęśliwić. Stworzył kilka bardzo dobrze zarysowanych postaci, a szczególne brawa ode mnie ma za Modinę, Hadriana i Brecktona.

Podsumowując - intryga i opowieść pierwsza klasa. Polecam.

Sullivan jest nieco trudny do ocenienia. Pisze nierówno - popełnia czasem błędy narracyjne, naiwne i dziecinne wręcz, innym razem zaskakuje nagłym zwrotem akcji, przemyślanym zawiązaniem wątków oraz elementami, których czytelnik nie jest w stanie przewidzieć mimo wskazówek i mimo, że się stara. Intryga jest miejscami zaplątana tak bardzo, że proszę siadać, że autor potrafił...