Król Kruków jest powieścią poruszającą temat, na który wcześniej w literaturze nie trafiłam - mam na myśli główną bohaterkę pochodzącą z rodziny wróżek. Nie takich z różdżkami i starymi woluminami z zaklęciami, ale z talią kart i przeczuciem. To mnie zauroczyło i sprawiło, że zapragnęłam poznać dalsze losy Blue i jej nowych znajomych. A tu niespodzianka. Na pierwszy plan wysuwa się inny bohater.

Choć poszukiwania Glendowera wciąż trwają, to Złodzieje Snów skupiają się na postaci Ronana. Ronana, który przez lata żył nieświadomy prawdy o otaczającym go świecie. Ronana, o którym sami za wiele nie wiedzieliśmy, gdy fabuła skupiała się na Blue i Gansey’u. Ten tom ukazuje całą historię z zupełnie innej strony pomimo tego, że już wcześniej mieliśmy wgląd w myśli wielu bohaterów. Pojawiają się postacie znane z poprzedniej części, ale też zupełnie nowe charaktery, które zostawiają nas z nowymi pytaniami. Jednak ciężko znaleźć na nie odpowiedzi żyjąc w świecie, który tylko z pozoru wygląda normalnie.

Jak wiemy, to Gansey’owi najbardziej zależy na odnalezieniu legendarnego króla, tak więc tym razem temat ten schodzi na dalszy plan. Może się wydawać, że w tej kwestii stoimy w miejscu, ale to tylko złudzenie. Choć autorka skupiła się na rozwinięciu innego wątku, to mimo wszystko małymi kroczkami zbliżamy się do odkrycia miejsca jego pobytu. Jednak to nie znaczy, że czeka nas nuda. W książce dzieje się wiele z początku dziwnych wydarzeń, które ostatecznie stają się logiczne, pełne sensu i łączą się w całość. Szczerze mówiąc, ten temat okazał się o wiele ciekawszy niż mistyczny król i jestem ciekawa w którą stronę będzie kontynuowany.

Maggie Stiefvater pisze w taki sposób, że nawet z pozoru błahe wydarzenia okazują się mieć wpływ na fabułę. Postacie epizodyczne stają się kluczowymi, a kluczowe epizodycznymi. Kiedy myślimy, że już wiemy wszystko, zostajemy zaskoczeni kolejną rewelacją. Jednak jest coś, co mi przeszkadza. Mam wrażenie, że autorka każdemu przypisała jakąś rolę, a po jej wykonaniu postać od razu traci na wartości. Jakby po realizacji głównego pomysłu nie było warto tracić na nią czasu i wtopić ją w tło.

Złodzieje Snów przybliżają nam rzeczywistość kruczych chłopców i to, czego wraz z nimi szukamy. Mieszają nam w głowie do tego stopnia, że zaczynamy się zastanawiać co jest jawą, a co snem. Jednak to jest ten typ zamętu, którego podczas lektury chętnie doświadczam i mam nadzieję na więcej!

Król Kruków jest powieścią poruszającą temat, na który wcześniej w literaturze nie trafiłam - mam na myśli główną bohaterkę pochodzącą z rodziny wróżek. Nie takich z różdżkami i starymi woluminami z zaklęciami, ale z talią kart i przeczuciem. To mnie zauroczyło i sprawiło, że zapragnęłam poznać dalsze losy Blue i jej nowych znajomych. A tu niespodzianka. Na pierwszy plan...