Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia o kłamstwach, tajemnicach i odkrywaniu swoich pragnień. Opowieść o tym, jak przez sekundy nieuwagi można zawieść przyjaciela w niewybaczalny sposób i zniszczyć swoje dotychczasowe życie. Z każdą stroną potęguje emocje i coraz trudniej jest się od niej oderwać.

Historia o kłamstwach, tajemnicach i odkrywaniu swoich pragnień. Opowieść o tym, jak przez sekundy nieuwagi można zawieść przyjaciela w niewybaczalny sposób i zniszczyć swoje dotychczasowe życie. Z każdą stroną potęguje emocje i coraz trudniej jest się od niej oderwać.

Uwielbiam książki, których akcja dzieje się na dworze królewskim. Nieważne czy to fantastyka czy romans - biorę tytuł o tej tematyce w ciemno. Wtedy mam pewność, że nie będę się nudzić, bo zawsze znajdę w nim jakieś intrygi, tajemnice, zdrady czy chociażby zakazaną miłość. Jednak czy Trucicielka królowej sprostała moim oczekiwaniom?

Już od pierwszych stron byłam zdziwiona tym, co czytam. Gdy zestawiłam opis z tytułem i pozycjami w tym stylu, które już wcześniej czytałam, miałam wyobrażenie, że Trucicielka królowej jest powieścią z gatunku Young Adult, której akcja dzieje się w świecie fantasy. Przeżyłam szok, gdy okazało się, że główny bohater ma… osiem lat. Tak, główny bohater jest dzieckiem.

Choć Owen jest taki młody, to przez większość fabuły o tym można zapomnieć. Jest to nad wyraz inteligentny dzieciak, chwilami mądrzejszy od wszystkich dorosłych na dworze razem wziętych. Mam wrażenie, że autor sam chwilami o tym nie pamiętał i co jakiś czas wrzucał przypominajki dotyczące tego faktu. Najlepszym przypomnieniem była jego rówieśniczka, z którą zaprzyjaźnił się będąc pod obserwacją króla. Dziewczynka już bardziej zachowywała się jak ośmioletnie dziecko, więc nie wiem w czym tkwi problem. Jeśli autor chciał wykreować postać, która umysłowo będzie co najmniej na poziomie dwunastolatka, to spokojnie mógł stworzyć bohatera w tym wieku. Obecny wiek Owena ma zastosowanie tylko w tym, że jeśli zostaną u niego zauważone magiczne zdolności, to będzie to wyjątkowo szybko rozwinięty dar. Nic poza tym. Ale z tymi nad wyraz rozwiniętymi dziećmi jest jakiś ogólny problem w literaturze.

No dobra, ponarzekałam sobie trochę na kreację głównego bohatera. Ale o czym właściwie jest ta książka? W sumie o tym, co znajdziecie w opisie na Lubimy Czytać czy tylnej okładce. Nic więcej. Owen przebywa na zamku jako ubezpieczenie króla, że rodzina chłopca już więcej nie zdradzi korony. Już wcześniej jego brat został wzięty jako taki zakładnik, ale został stracony przez nielojalność rodziny. Wydaje się to emocjonujący temat, który otwiera furtkę do trzymania w napięciu przez całą książkę. Zwłaszcza, że chłopak poznaje trucicielkę, która nigdy nie była zwolenniczką obecnego władcy. Jednak wszystkie wydarzenia są opisane bez emocji. Mam wrażenie, że sam opis porusza bardziej niż styl autora.

Trucicielka królowej jest pierwszym z sześciu tomów Królewskiego źródła, z których w trzech głównym bohaterem jest Owen. W kolejnych częściach jest on starszym bohaterem, a ten tytuł można uznać za spokojne zapoznanie się ze światem stworzonym przez Jeffa Wheelera. Myślę, że książka ta mogłaby się sprawdzić jako prequel serii, ale jako powieść rozpoczynająca cykl nadaje się tylko do poznania historii królestwa, religii czy działania magii. Reklamowana jest jako coś, co trafi do każdej grupy wiekowej, ale jak dla mnie skierowana jest głównie dla młodszej młodzieży i niezbyt wymagającego czytelnika.

Uwielbiam książki, których akcja dzieje się na dworze królewskim. Nieważne czy to fantastyka czy romans - biorę tytuł o tej tematyce w ciemno. Wtedy mam pewność, że nie będę się nudzić, bo zawsze znajdę w nim jakieś intrygi, tajemnice, zdrady czy chociażby zakazaną miłość. Jednak czy Trucicielka królowej sprostała moim oczekiwaniom?

Już od pierwszych stron byłam zdziwiona...

New Adult to gatunek, po który najchętniej sięgam. Wiem, że wtedy mogę się spodziewać lekkiej lektury na poprawę humoru oraz wzruszenia - raz mniejszego, raz nie mogę powstrzymać łez. Jednak mimo tej prostoty mam dość wysokie oczekiwania i choć czytam książkę jednym ciągiem, to ostatecznie prawie zawsze mi czegoś brakuje. Do niedawna królową New Adult była dla mnie Elle Kennedy, a konkurencja była za nią daleko w tyle, ale ostatnio musiała odstąpić swoją koronę na rzecz Mony Kasten.

Dawn i Spencera poznaliśmy w poprzednim tomie serii Begin Again, noszącym ten sam tytuł. Są to najlepsi przyjaciele tamtejszych głównych bohaterów. Nie trzeba znać treści tamtej książki by czytać tę, ale jest tak świetnie napisana, że gorąco do tego zachęcam. Już tam można było wyczuć, że ich relacja może się przekształcić w coś głębszego. Ale wróćmy do Trust again.

Spencer jest zabawnym, uroczym i opiekuńczym chłopakiem, nie będącym przy tym ciepłą kluchą. Nie poddaje się, gdy dążąc do celu napotyka jakąś przeszkodę. Tym razem jego celem jest pokazanie Dawn, że są dla siebie stworzeni, a potężną przeszkodą jest jej dawny związek. Dziewczyna, mimo swojego młodego wieku, została tak zraniona, że przekreśliła już wszystkich facetów. Ale cóż, ich najlepsi przyjaciele są parą, więc nie ma szans na wieczne uniki.

W książkach Mony Kasten najbardziej lubię to, że relacje międzyludzkie są przedstawione realnie. Jako jedna z niewielu autorek rozwija związki stopniowo - od nieznajomych, przez przyjaciół, a dopiero na koniec pojawia się miłość. To nie ten typ, że bohaterowie widzą się pierwszy raz w życiu i już wskakują (lub mają ochotę wskoczyć) do łóżka. Tutaj towarzyszymy postaciom przez ich cały okres zapoznawania się i nie jest to przedstawione pobieżnie, byle tylko jak najszybciej przejść do pikantnych scen.

Ale New Adult to nie tylko wkraczanie w dorosłość, jest też coś poza tym. Zwykle jakieś choroby, uzależnienia, gwałty, czyli ogólnie trudna przeszłość. Czytałam już wiele książek z tego gatunku i rzadko kiedy jestem zaskoczona wątkami, które kładą się cieniem na przeszłości bohaterów. Zazwyczaj jest to oczywiste od początku, czasami mam trzy możliwe scenariusze i sprawdza się któryś z nich. A tutaj nic, nie byłam nawet blisko. Autorka nieźle mnie zaskoczyła, a jednocześnie złączyły się w całość wszystkie wcześniejsze wskazówki, które wyprowadziły mnie w pole.

Twórczość Mony Kasten polecam wszystkim miłośnikom New Adult i romansów. Jest to świetna lektura na jeden wieczór, przy której będziecie się śmiać i wzruszać na przemian. Autorka umiejętnie kreuje bohaterów oraz relacje ich łączące do tego stopnia, że ma się ochotę lepiej poznać postacie drugoplanowe i nie czuje się, że coś zostało napisane na siłę tylko dlatego, że pierwszy tom odniósł sukces.

New Adult to gatunek, po który najchętniej sięgam. Wiem, że wtedy mogę się spodziewać lekkiej lektury na poprawę humoru oraz wzruszenia - raz mniejszego, raz nie mogę powstrzymać łez. Jednak mimo tej prostoty mam dość wysokie oczekiwania i choć czytam książkę jednym ciągiem, to ostatecznie prawie zawsze mi czegoś brakuje. Do niedawna królową New Adult była dla mnie Elle...