Od ostatniej mojej książki minęło sporo czasu, pewnie dlatego też mój apetyt na zagłębienie się w jakiś fikcyjny świat wzrósł. Po przeczytaniu książki mam... bardzo mieszane uczucia, głównie w pozytywnym znaczeniu. Zacznę może od tego w jaki sposób autor prowadzi narrację i jak kształtuje historię. Jestem po prostu w tym zakochany. Jak dla mnie to jest ogromna przepaść między autorskimi powieściami "Metro" a książkami innych autorów z tego uniwersum. Dmitry w taki sposób buduje całą akcję i fabułę, że jestem w stanie jemu w to wszystko uwierzyć, zagłębiam się w ten świat i odczuwam te realia. Natomiast w książkach z serii "Uniwersum Metro" czuć sztuczny patos, przejaskrawienie zarysowanych przez Głuchowskiego założeń, mocne oderwanie od "rzeczywistości". Książki z uniwersum są po prostu jak takie "bajeczki dla większych chłopców", zgoła przewidywalne i naciągane. Metro 2035 zaś czyta się cały czas w napięciu, książka nie raz zaskakuje zwrotami akcji, które nie są naciągane. Sama trylogia jako całość jak dla mnie nie kończy się zbytnio pozytywnie co jest dla mnie mocnym zaskoczeniem, super! W książkach Dmitriego podoba mi się to, że jego świat żyje. Nie jest to książka w której jest grupka bohaterów, którzy idzie ratować bezpłciowy świat. Jego świat żyje. Tutaj nawet jak umierają bezimienni ludzie w beznadziejny sposób to czuć, że byli to mieszkańcy tego świata. Ścieranie się heroizmu i wizjonerstwa głównego bohatera z autentycznością ludzi, którzy po prostu dostosowali się do danej sytuacji, którzy traktują metro jako swój dom - MEGA. Jedyne co do mnie nie do końca przemówiło to był (w sumie główny) wątek ukrytej władzy, cichej, anonimowej, pociągającej za sznurki. Wydaje mi się, że po prostu to miał być taki pstryczek w nos w kierunku aktualnej władzy w Rosji. Podsumowując, nie mogę się doczekać aż wpadnie mi w łapki książka "Futu.re" i serdecznie polecam tą książkę wszystkim, którzy cenią sobie klimat tłusty jak słonina.

Od ostatniej mojej książki minęło sporo czasu, pewnie dlatego też mój apetyt na zagłębienie się w jakiś fikcyjny świat wzrósł. Po przeczytaniu książki mam... bardzo mieszane uczucia, głównie w pozytywnym znaczeniu. Zacznę może od tego w jaki sposób autor prowadzi narrację i jak kształtuje historię. Jestem po prostu w tym zakochany. Jak dla mnie to jest ogromna przepaść...