Dawno nie czytałam tak tendencyjnej pozycji naukowej. W zasadzie książka powinna nosić tytuł "pojmowanie krwi przez ludy świata okiem białego mężczyzny wyznającego chrześcijaństwo". Nie trzeba się specjalnie wczytywać w tekst, żeby domyślić się, jakie poglądy wyznaje autor. O kulturach niechrześcijańskich, zwłaszcza pozaeuropejskich, opowiada może nie z ogromną, ale wyraźną pogardą. We wstępie przyznaje, że jego wiedza obejmuje jedynie pewne rejony świata i zamiast się ich trzymać, hasa radośnie po całym globie. Wśród źródeł etnograficznych podaje autorów nierzetelnych i przestarzałych. Używa krzywdzących uogólnień, popełnia błędy, przemilcza fakty lub skupia się tylko na tych, które są dla niego wygodne. Do tego ma paskudnie egzaltowany styl, nasilający się w momentach, w których opisuje szczególnie interesujące go aspekty (a w rozdziale o Jezusie przechodzi samego siebie). Pozycja warta uwagi jedynie ze względu na mnogość przytaczanych zachowań kulturowych, które jednak lepiej poznawać bliżej z pomocą innych książek.

Dawno nie czytałam tak tendencyjnej pozycji naukowej. W zasadzie książka powinna nosić tytuł "pojmowanie krwi przez ludy świata okiem białego mężczyzny wyznającego chrześcijaństwo". Nie trzeba się specjalnie wczytywać w tekst, żeby domyślić się, jakie poglądy wyznaje autor. O kulturach niechrześcijańskich, zwłaszcza pozaeuropejskich, opowiada może nie z ogromną, ale wyraźną...