Tytuł zdecydowanie przyciąga uwagę, a i sama treść dziełka okazuje się bardzo interesująca. Autor przygląda się różnym nieoczywistym tekstom źródłowym z XVIII-wiecznej Francji: ludowym bajkom, wspomnieniom pewnego drukarza, opowiadającego, jak to z kamratami urządził tytułową wielką masakrę kotów, opisowi miasta Montpellier, aktom paryskiego policjanta, zajmującego się środowiskiem pisarskim, drzewami wiedzy encyklopedystów oraz spisem biblioteki pewnego kupca oraz listami, w których opisuje swoje wrażenia z lektur. Źródła te prezentowane są w społecznym kontekście, następnie autor zastanawia się, co też one same mogą powiedzieć nam o dawnym społeczeństwie, ludziach i ich mentalité - czyli umysłowości, mentalności, do której dziś dostępu już nie mamy. Przez trzy wieki świat zdążył się bardzo zmienić i nie rozumiemy już, czemu pokazowy proces urządzony kotom tak bawił pracowników paryskiej drukarni. Właśnie te niezrozumiałe dziś dla nas elementy stanowią główny punkt zainteresowania Darntona. W zrozumieniu ich szuka klucza do dawnej mentalności. Wnioski, które wyciąga, są przeciekawe, zaś metoda - zdecydowanie warta naukowej dyskusji i dalszego wykorzystywania na innych polach!

Tytuł zdecydowanie przyciąga uwagę, a i sama treść dziełka okazuje się bardzo interesująca. Autor przygląda się różnym nieoczywistym tekstom źródłowym z XVIII-wiecznej Francji: ludowym bajkom, wspomnieniom pewnego drukarza, opowiadającego, jak to z kamratami urządził tytułową wielką masakrę kotów, opisowi miasta Montpellier, aktom paryskiego policjanta, zajmującego się...

Świetna i ważna (dla mnie) książka i jak na świetną popularno-naukową książkę przystało potrafi zanudzić na śmierć. (Kota) Stawiam batonik marcepanowy każdemu kto przeczyta ją do końca. Ja w każdym razie odkopałem ją spod zwałów książek odłożonych i chyba mogę z czystym sumieniem odznaczyć jako przeczytaną teraz. (no bo w sumie to nawet ją przeczytałem, szybko, ale jednak) A na pewno zapamiętaną.

Świetna i ważna (dla mnie) książka i jak na świetną popularno-naukową książkę przystało potrafi zanudzić na śmierć. (Kota) Stawiam batonik marcepanowy każdemu kto przeczyta ją do końca. Ja w każdym razie odkopałem ją spod zwałów książek odłożonych i chyba mogę z czystym sumieniem odznaczyć jako przeczytaną teraz. (no bo w sumie to nawet ją przeczytałem, szybko, ale jednak)...

W tych sześciu esejach Robert Darnton zarysował obraz XVIII-wiecznej Francji, jej mentalités, ukazaną w formie bajek, karnawałów i związanych z nimi rytuałami, o statusach społecznych, inteligencji, czytelnictwie. Każda praca wnosiła inny aspekt w antropologię o nowożytnej Francji, łączyła się ze sobą w pojęciach i niektórych zdarzeniach, lecz w równym stopniu prace nie nachodziły na siebie zbyt mocno. Darnton w Wielkiej masakrze kotów zebrał wiele danych, zwracając uwagę na ważniejsze aspekty oraz odnotowując pomniejsze fakty, które mogą zainspirować potencjalnego czytelnika do głębszych rozważań.

(Jeśli ktoś chciałby znać moją opinię w szerszym formacie, proszę o PW, ponieważ mój wywód wynosi trzy strony)

W tych sześciu esejach Robert Darnton zarysował obraz XVIII-wiecznej Francji, jej mentalités, ukazaną w formie bajek, karnawałów i związanych z nimi rytuałami, o statusach społecznych, inteligencji, czytelnictwie. Każda praca wnosiła inny aspekt w antropologię o nowożytnej Francji, łączyła się ze sobą w pojęciach i niektórych zdarzeniach, lecz w równym stopniu prace nie...

Oczekiwania były dosyć spore z mojej strony, ponieważ wiedziałam, że będę miała okazję przeczytać parę fragmentów baśni braci Grimm w bardziej drastycznej formie niż te dotąd spotykane. Dlatego też spodziewałam się wiele, ale nie tego że nie doczytam książki do końca. Nie będzie prawdą odłożenie jej na półkę z hasłem 'przeczytane' jednakże tylko taka opcja spowoduje, że nie sięgnę po nią jeszcze raz.
No ale do rzeczy.
Spodobał mi się bardzo fakt, że autor przytacza fragmenty bajek i baśni bez ocenzurowania i okrojenia bardziej drastycznych scen. Dokładnie tłumaczy też genezę powstających w przekazach ustnych bajek. Podpiera się logicznymi i zrozumiałym argumentami potwierdzając skąd dobre moce i dobre wróżki i czary w bajkach, wyjaśnia skąd biorą się konkretne motywy i pragnienia ludzi w czasach, gdy baśnie były przekazywane ustnie, jak i już wtedy gdy zaczęto je spisywać.
Analiza jest bardzo skrupulatna, mocno uargumentowana i poparta fragmentami bajek z różnych przekazów ustnych i różnych innych źródeł.
Super sprawa, bo można jakoś bardziej historycznie sobie wszystko w głowie poukładać, jak to było, dlaczego tak było i jakie skutki były tego, że było tak jak było w ówczesnych czasach.
No i niby wszystko na plus, a dla mnie pióro tego gościa jest ciężkie i niezbyt przyjemnie mi się czytało, więc skończyłam na pierwszym rozdziale, dla którego nawiasem mówiąc próbowałam poruszyć niebo i ziemię byle by tylko ową książkę zdobyć.
Nie można jednak nie docenić ilości pracy włożonej w tworzenie, składanie wszystkich informacji w logiczną i sensową całość, którą dzisiaj możemy czytać. Każda strona to ogrom informacji, których należało poszukać żeby potem powstało takie 'streszczenie' wraz z wyjaśnieniem.

Oczekiwania były dosyć spore z mojej strony, ponieważ wiedziałam, że będę miała okazję przeczytać parę fragmentów baśni braci Grimm w bardziej drastycznej formie niż te dotąd spotykane. Dlatego też spodziewałam się wiele, ale nie tego że nie doczytam książki do końca. Nie będzie prawdą odłożenie jej na półkę z hasłem 'przeczytane' jednakże tylko taka opcja spowoduje, że nie...

Niesamowite ciekawostki. Najlepszy był dla mnie pierwszy rozdział, w których dowiedziałam się genialnych informacji o tym jak brzmiały kiedyś najsłynniejsze bajki (a potrafiły różnić się od dzisiejszych naprawdę diametralnie). Zadziwiła mnie ich krwawość i gwałtowność. Serdecznie polecam wam tę lekturę.

Niesamowite ciekawostki. Najlepszy był dla mnie pierwszy rozdział, w których dowiedziałam się genialnych informacji o tym jak brzmiały kiedyś najsłynniejsze bajki (a potrafiły różnić się od dzisiejszych naprawdę diametralnie). Zadziwiła mnie ich krwawość i gwałtowność. Serdecznie polecam wam tę lekturę.

Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej spojrzenia ówczesnych ludzi na życie, w oświeceniowej Francji, pierwsze 3 dotyczą chłopów, rzemieślników i mieszczan, kolejne 3 intelektualnej elity. Jedno trzeba przyznać autorowi - umie przykuć uwagę czytelnika.

Pierwszy rozdział opisuje ludową genezę popularnych baśni wraz z komentarzem psychologicznym odnośnie pojawiających się symboli. I tak już z pierwszych stron dowiadujemy się, że w oryginale Czerwony Kapturek... zjadł babcię i wypił jej krew. Drugi był dla mnie wciąż ciekawy, opisywał tytułową wielką masakrę kotów popełnioną przez czeladników pewnego drukarza, który w akcie protestu, zemsty, ale i dobrego żartu postanowili wybić koty należące do swojego pracodawcy. Trzeci - miasto oczami ówczesnego mieszczanina. Kolejne już tyczą się oświeceniowych wolnomyślicieli oczami policji, analizują Encyklopedię i twórczość Rousseau.

Trudno jest mi ocenić całość, skoro zainteresował mnie de facto tylko jeden z esejów, niemniej wydaje mi się, że zostały napisane wnikliwie i ciekawie (o ile kogoś fascynuje np. postać Rousseau). Natomiast uważam, że warto po tę pozycję sięgnąć, choćby dla tego pierwszego rozdziału.

Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej...

Jedna z najpiękniejszych książek historycznych jakie powstały. Najbardziej podoba mi się rozdział o bajkach ludowych.

Jedna z najpiękniejszych książek historycznych jakie powstały. Najbardziej podoba mi się rozdział o bajkach ludowych.

Dla tych co twierdzą ,że historia to nuda, nada się idealnie.

Dla tych co twierdzą ,że historia to nuda, nada się idealnie.

Mimo, że Darnton nie powraca do formy z 1 rozdziału, a niektóre epizody francuskiej historii kulturowej są passe, to jest to rzetelna popularnonaukowa lekturka

Mimo, że Darnton nie powraca do formy z 1 rozdziału, a niektóre epizody francuskiej historii kulturowej są passe, to jest to rzetelna popularnonaukowa lekturka