Obszerna monografia poświęcona kobiecie oraz jej miejscu w świecie, historii, rodzinie, kulturach, religiach.
Autor jest mężczyzną, francuzem, historykiem i z tej perspektywy patrzy na kobietę na przestrzeni wieków i w mitologiach.
Warto te książkę przeczytać.
A zainteresowani tematem skorzystać mogą z niemałej bibliografii i źródeł z których korzystał autor.

Obszerna monografia poświęcona kobiecie oraz jej miejscu w świecie, historii, rodzinie, kulturach, religiach.
Autor jest mężczyzną, francuzem, historykiem i z tej perspektywy patrzy na kobietę na przestrzeni wieków i w mitologiach.
Warto te książkę przeczytać.
A zainteresowani tematem skorzystać mogą z niemałej bibliografii i źródeł z których korzystał autor.

"Kobieta w historii i micie" to książka napisana przez historyka i taką też znajdziemy w niej perspektywę. Na próżno szukać w niej głębokich analiz mitu i postaci mitologicznych, które wyrażałyby prawdziwą ambiwalencję kobiety. Brak tu tego, co można określić jako autentyczną analizę archetypu kobiecości, pod którą podwaliny położył C.G. Jung czy później E. Neumann. Natomiast to, co znajdziemy w niniejszej książce to przede wszystkim analiza pozytywnej strony kobiety (jako matki, nauczycielki, przewodniczki, zbawicielki). Razi tu powierzchowny opis ciemnej strony kobiecości, który w końcu zostaje zredukowany do, narzuconego przez mężczyzn, obrazu kobiety jako czarownicy, pani śmierci, zdrajczyni, prostytutki. Brak jakichkolwiek odniesień do archetypu Strasznej Kobiecości jest zaskakujący, choć z drugiej strony wpisujący się w zamiar autora, by przedstawić ideał kobiecości jako Beatrycze (taki też tytuł nosi ostatni rozdział książki). Kobieta złączona zostaje ze światłem, choć nie pochodzi ono od niej. Staje się postacią skrajnie świetlistą, zaprzepaszczając tym samym intuicje zawarte w mitach o przynależnej jej pierwotnie ciemności czy nieświadomości (kobieta-wody ciemne-wody śmierci-księżyc-noc-uroboryczność-nieświadomość-niebezpieczeństwo-pochłanianie itd.). Dosyć dobrze wyraża to, powszechnie znane, złączenie chińskiego pierwiastka kobiecego (yin) z ciemnością, wilgotnością, chłodem, biernością, na które przecież powołuje się sam autor, nie wyciągając wszakże z tego konsekwencji.

Dla kogo zatem książka jest przeznaczona? Stanowi ona całkiem dobre wprowadzenie w problematykę kobiecości, jednak od strony historycznej i społecznej, nie zaś religioznawczej czy (tak dziś koniecznej) filozoficznej. Autor jest erudytą, przywołuje ogrom cytatów, szczególnie z twórczości starożytnych Greków, jak i francuskich źródeł, jednak niekiedy bez istotowej ich analizy.

To, na co jeszcze warto zwrócić uwagę to tłumaczenie, które może budzić pewne kontrowersje; niestety nie miałam możliwości porównać książki z oryginałem, jednak momentami składnia pozostawia wiele do życzenia, zaś radykalne i zaskakujące tezy autora są, być może, owocem właśnie tłumaczenia.

Mimo wszystko książka godna jest polecenia, ale dla osób nieznających dobrze problematyki i chcących całkiem przyjemnie się w nią zagłębić.

"Kobieta w historii i micie" to książka napisana przez historyka i taką też znajdziemy w niej perspektywę. Na próżno szukać w niej głębokich analiz mitu i postaci mitologicznych, które wyrażałyby prawdziwą ambiwalencję kobiety. Brak tu tego, co można określić jako autentyczną analizę archetypu kobiecości, pod którą podwaliny położył C.G. Jung czy później E. Neumann....