Wyobraź sobie, że mieszkasz w rodzinie gdzie wszystko odbywa się zgodnie z przyjętymi nawykami. Byłabym bardzo niesprawiedliwa doceniając tylko jedną osobę, a mianowicie Panią Chic. Madame Chic i jej rodzina w składzie: mąż, syn harmonizowali ze sobą tak lekko i posłusznie, że aż nie do wiary. Reszta dzieci, a miała ich pięcioro wiło gdzieś już swoje gniazdka poza domem, naturalnie chętnie odwiedzając najbliższych przy okazji bądź bez. Pojawiła się ona - na zasadzie wymiany studenckiej. Owa amerykanka z zupełnie inną kulturą, luzem i manierami, ale chłonna wiedzy i chętna obcowania z czymś nowym, pięknym i niepojętym.
"Życie rodziny Chic było bardzo uporządkowane i zdyscyplinowane, jej członkowie lubili, gdy wszystko toczyło się ustalonym rytmem, i rzadko czynili od niego odstępstwa."
Moim zdaniem, to poradnik napisany humorystycznym, ciekawym językiem. Można się nieźle zdziwić jednocześnie uśmiać z czytanego tekstu - "... zrobienie kreski na powiece jest jak przystrojenie okien zasłonami..." - porównań jakich używa autorka w opowieści mają charakter fenomenalny. Jej skojarzenia bywają wyśmienitym dodatkiem do tematu.
Ogólnie skład książki to 20 rozdziałów imponująco ze sobą zgranych. Po każdym z nich pojawia się podsumowanie istotnych kwestii w postaci pigułki. Łatwo zapamiętać!
Tematyka ociera się począwszy od diety i aktywności fizycznej, stylu i urody - "Francuskie bien dans sa peau oznacza czuć się dobrze we własnej skórze... czerp siłę z bycia sobą i uwierz mi: nie ma nic bardziej atrakcyjnego..." poprzez klasę i jak z nią żyć - "Zachwyt, z jakim państwo Chic słuchali muzyki klasycznej po kolacji, był inspirujący. Moi gospodarze byli melomanami i starali się, by muzyka stanowiła istotną część ich codziennego życia". Coś co u nas jest na porządku dziennym w "Lekcjach Madame Chic" nie ma prawa bytu - "We Francji pytanie kogoś, czym się zajmuje, jest uznawane za niegrzeczne. Nigdy nie zadawaj tego pytania. Może nigdy się nie dowiesz, a może rozmówca sam ci powie. Ale czy naprawdę chcesz to wiedzieć?" "... prędzej zapytaliby, jaką książkę czytasz, niż skąd jesteś."
Zaskakujące jak wiele z tej opowieści to nie fikcja, tylko czysta jak łza prawda! Idę do pracy, parzę kawę i dzień podobnie jak ty - "zaczynasz z zamiarem sprawdzenia skrótu najważniejszych wiadomości, a kończysz na Pudelku."
A tutaj coś, co sprawdziłam już dawno temu na sobie: "Im mniej oglądasz telewizji, tym mniej cie do tego ciągnie" i jestem zdrowsza! Oglądamy nawał złych wiadomości, które wzbudzają współczucie, niekiedy niechęć i stres, który należy sobie odpowiednio dawkować.
Prawie 300 stron przetłumaczonych na nasz ojczysty język i przyznam, że warto było sięgnąć po opowieść Jennifer. Podsumowania o którym wspomniałam powyżej, przypominają co trzeba zrobić nie od święta czy sezonu, ale systematycznie - "Nie pozwalaj sobie być abnegatką. Wyrzuć albo oddaj wszystkie ubrania, które na ciebie nie pasują lub czas świetności mają już za sobą... To Ty powinnaś zdobić szatę, a nie szata ciebie"
Szczególną uwagę poświeciłam na podkreśleniu w lekturze tego, co mi zaimponowało i co przekazałam Wam pokrótce. Takich perełek jest pełny dzban, a z każdą czytaną stroną moja postawa i wartość siebie rosła, bo "dobra postawa jest zaraźliwa."
Odniosłam wrażenie, że cała familia Chic to ludzie mądrzy, z pasją radości podążają w rzeczywistości, dzień za dniem w harmonii i spokoju.

*Cudzysłów świadczy o cytowanych tekstach z książki

Wyobraź sobie, że mieszkasz w rodzinie gdzie wszystko odbywa się zgodnie z przyjętymi nawykami. Byłabym bardzo niesprawiedliwa doceniając tylko jedną osobę, a mianowicie Panią Chic. Madame Chic i jej rodzina w składzie: mąż, syn harmonizowali ze sobą tak lekko i posłusznie, że aż nie do wiary. Reszta dzieci, a miała ich pięcioro wiło gdzieś już swoje gniazdka poza domem,...