Książka godna polecenia szczególnie ludziom zainteresowanym szeroko pojętą kulturą dawnej północy. Niestety przez chrześcijańskie przekłady teksy mógł dużo stracić ze swej oryginalnej wartości, niemniej i tak polecam zapoznać się z historią silnego Beowulfa, która z pewności była inspiracją dla wielu.

Książka godna polecenia szczególnie ludziom zainteresowanym szeroko pojętą kulturą dawnej północy. Niestety przez chrześcijańskie przekłady teksy mógł dużo stracić ze swej oryginalnej wartości, niemniej i tak polecam zapoznać się z historią silnego Beowulfa, która z pewności była inspiracją dla wielu.

Któż nie zna słynnego Bouwulfa- odważnego, silnego i pewnego siebie męża, który przybywa ze swoimi piętnastoma najlepszymi ludźmi do ludu duńskiego, by uwolnić go od potwora znad moczarów, który nawiedza tenże lud od niespełna 12 lat? Okazuje się, że nasz główny bohater oprócz Grendela, będzie musiał się jeszcze zmierzyć z matką potwora , a w późniejszych latach ze straszliwym smokiem, który niepokoi lud Beowulfa.

Poemat pełen podniosłych zwrotów oraz wykrzyknień, które chwalą Beowulfa, jego mądrość, odwagę oraz siłę.
Bardzo dobrze mi się czytało tę lekturę, pomimo wielu nawiązań do różnych rodów skandynawskich (ich nazwy to nawet nie wiedziałam jak wymówić 😅).
Ciekawa historia, która trzyma w napięciu do końca. Ocena 8/10.

Któż nie zna słynnego Bouwulfa- odważnego, silnego i pewnego siebie męża, który przybywa ze swoimi piętnastoma najlepszymi ludźmi do ludu duńskiego, by uwolnić go od potwora znad moczarów, który nawiedza tenże lud od niespełna 12 lat? Okazuje się, że nasz główny bohater oprócz Grendela, będzie musiał się jeszcze zmierzyć z matką potwora , a w późniejszych latach ze...

"Ten bowiem, kto bardzo kocha, nigdy nie zapomina powinności, której wymaga przywiązanie!"

Moja opinia: Dzika Skandynawia. Germańskie legendy. Zły potwór siejący spustoszenie. Interesująco przedstawiona siedziba władcy. W tej książce rządzi miłość oraz nieustraszeni, dojrzali bohaterowie. Jest również pragnienie zemsty, które buduje odpowiednią atmosferę grozy i napięcia. Przyznaję, że ze względu na wiek tego tekstu, spodziewałam się ciężkiego i trudnego w zrozumieniu języka. Dostałam jednak coś całkiem ciekawego i przyjemnego w odbiorze. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.

"Ten bowiem, kto bardzo kocha, nigdy nie zapomina powinności, której wymaga przywiązanie!"

Moja opinia: Dzika Skandynawia. Germańskie legendy. Zły potwór siejący spustoszenie. Interesująco przedstawiona siedziba władcy. W tej książce rządzi miłość oraz nieustraszeni, dojrzali bohaterowie. Jest również pragnienie zemsty, które buduje odpowiednią atmosferę grozy i napięcia....

Najstarszy zabytek literatury anglosaskiej. Jedno ze źródeł do mitologii germańskiej. Jest to pozycja dość trudna w lekturze, choć sama końcówka i walka ze smokiem na swój sposób była dla mnie całkiem wciągająca.
Zwykle nie opisuję fabuły, ale ponieważ tekst nie jest w pełni komunikatywny, a chyba lepiej jeszcze przed lekturą wiedzieć czego w nim szukać, zacznę od tego. Fabuła składa się z dwóch części.

<spoiler warning>

W pierwszej pewnego razu pojawia się u Duńczyków olbrzym Grendel, który gnębi ich przez dwanaście lat. Z odsieczą wyrusza gocki książe (?),Beowulf, czyli "wilk na pszczoły", czyli "niedźwiedź". Przydomek zapewne wiąże się z jego ogromną siłą, gdyż w walce nie może używać miecza, bo zawsze mu się połamie. Beowulf dociera do Danii i tam król Hrodgar wysyła go do walki. Beowulf walczy bez miecza i ściska tak mocno ramię Grendela, że mu je urywa. Niestety, umierającego potwora mści jego matka, zamieszkująca podwodne odmęty. Beowulf na prośbę króla ponownie podejmuje wyzwanie, tym razem uzbrojony. Pod wodą jednak jego miecz na nic się nie zdaje, lecz w ostatniej chwili znajduje nadzwyczajne oręże, którym odcina łeb matki Grendela. Jej jad sprawia, że miecz się roztapia. Beowulf zbiera podarki od króla i wraca do siebie, oddając podarki swojemu krewnemu, królowi Higlakowi.
Tu zaczyna się druga część opowieści. Kiedy Higlak umiera, po pewnych perypetiach Beowulf zostaje królem. U schyłku jego życia, po tym jak ktoś naruszył przeklęty skarb, pojawia się stojący na jego straży smok, który pustoszy okoliczne wioski (jak w Hobbicie). Beowulf, choć stary, udaje się w swój ostatni bój. Wielokrotnie uderza, lecz nie jest w stanie przebić pancerza smoka. Dopiero jego pomocnik pomaga mu zranić gada, a on rozpruwa mu brzuch. Sam jednak zostaje poważnie ugryziony i umiera w glorii chwały.

Z ciekawością szukałem odniesień do mitologii germańskiej. Parę wynotowałem:
s.17: złe istoty to olbrzymy i elfy, pochodzące od Kaina po zabiciu Abla. Wydaje się, że obok elfów powinny być karły?
s.27: Beowulf chwali się jak w przeszłości pokonał pięciu olbrzymów
s.28: Wspomnienie legendarnego Wolunda-kowala
s.41: Wspomniana Saga Wolsungów--jest Wolsung jako Wels, Sigmund jako Zygmunt i chyba Fitel jako Sinfiotli?
s.42: Tutaj Fitel pojawia się (w Sadze Wolsungów) jako zabójca smoka (w legendzie Fafnira). W tym ujęciu byłby zatem Sigurdem?
s.49, 61: Pojawia się motyw dzika--zwierzęcia boga Freja i bogini Freji.
s.52: Wspomniany naszyjnik Freji Brisinga-men.
s.60: O wężach, które morze zamieszkują--reminiscencja węża Midgardu.
s.66: Jad matki Grendela przypomina trujące opary węża Midgardu.
s.68: Giganci jako twórcy rękojeści miecza--znów jakby pomieszanie roli olbrzymów i karłów.
s.79: Bardziej z Tolkiena--pojawia się Frodo.
s.83: Matka Grendela jest tu nazywana "strażniczką morskiej głębi"--może jakieś związki z boginią Ran?
s.87: Nadejście smoka przypomina mi perskie mity o Dżamszidzie i Zahhaku.
s.89: Nazwanie smoka żmijem. Pojęcie żmija jest istotne w mitologii słowiańskiej.
s.91: "Było ustanowione..." -- jak walka Thora z wężem Midgardu na koniec świata.

Ciekawe są też tzw. kenningi, charakterystyczne dla tego typu literatury (również Edd). Trzy przykładowe:
taniec mieczy - walka
morskie drewno - łódź
pot żył - krew

Co do samego wydania samego poematu. Nie bardzo rozumiem, dlaczego w każdej linijce w środku wersu występuje gigantyczny odstęp, np:
<< Olbrzym się miotał,______mąż nie popuszczał; >>
Nie rozumiem tego. Na s. 61 posypała się numeracja przypisów.

Najstarszy zabytek literatury anglosaskiej. Jedno ze źródeł do mitologii germańskiej. Jest to pozycja dość trudna w lekturze, choć sama końcówka i walka ze smokiem na swój sposób była dla mnie całkiem wciągająca.
Zwykle nie opisuję fabuły, ale ponieważ tekst nie jest w pełni komunikatywny, a chyba lepiej jeszcze przed lekturą wiedzieć czego w nim szukać, zacznę od tego....

Beowulf to średniowieczny poemat, także nie da się go ocenić dzisiejszymi standardami. Nie polecam go dla przeciętnego czytelnika bo dla takiego utwór jest zdecydowanie za ciężki.

Beowulf jest dobry, ale nie jest świetny. Czyta się go dobrze jeśli już nastawimy się do nietypowej na dzisiejsze czasy formy. Fabuła jest prosta jak konstrukcja cepa, ale o to chodziło. Trochę denerwują chrześcijańskie dodatki, ale to literatura średniowieczna- kto spodziewał się w pełni "świeckiego" tekstu jest po prostu idiotą.

Beowulf to średniowieczny poemat, także nie da się go ocenić dzisiejszymi standardami. Nie polecam go dla przeciętnego czytelnika bo dla takiego utwór jest zdecydowanie za ciężki.

Beowulf jest dobry, ale nie jest świetny. Czyta się go dobrze jeśli już nastawimy się do nietypowej na dzisiejsze czasy formy. Fabuła jest prosta jak konstrukcja cepa, ale o to chodziło. Trochę...

Władca pierścieni, Silmarillion, a nikt nie widzi oczywistego podobieństwa Hobbita?

Władca pierścieni, Silmarillion, a nikt nie widzi oczywistego podobieństwa Hobbita?

Lektura obowiązkowa studenta filologii angielskiej, stąd też pewnie tyle niskich ocen... :)

Lektura obowiązkowa studenta filologii angielskiej, stąd też pewnie tyle niskich ocen... :)

Długo szukałem tej książki. Ciężko znaleźć oryginał bo w pierwszej kolejności wyświetlają się współczesne przeróbki fantasy. Niestety "Beowulf..." stał się bardzo skomercjalizowany. Dlatego tym bardziej warto sięgnąć po oryginał i dowiedzieć się czym między innymi inspirował się Tolkien przy tworzeniu swojego świata znanego nam z "Silmarillonu", czy "Władcy pierścieni". Myślę że największą zaletą "Beowulfa" są pośrednie informacje o tym jak ludzie żyli we wczesnym średniowieczu.

Długo szukałem tej książki. Ciężko znaleźć oryginał bo w pierwszej kolejności wyświetlają się współczesne przeróbki fantasy. Niestety "Beowulf..." stał się bardzo skomercjalizowany. Dlatego tym bardziej warto sięgnąć po oryginał i dowiedzieć się czym między innymi inspirował się Tolkien przy tworzeniu swojego świata znanego nam z "Silmarillonu", czy "Władcy...

Beowulf>Pan Tadeusz

Beowulf>Pan Tadeusz

Jeśli masz problemy ze snem, to polecam ci Beowulfa - wystarczy przeczytać kilka stron i będziesz spał jak niemowle.

Jeśli masz problemy ze snem, to polecam ci Beowulfa - wystarczy przeczytać kilka stron i będziesz spał jak niemowle.