Książke pochlonęłam w dwa dni i naprawdę mi się podobała. Zacznę od postaci Amelii, nie byłam w stanie jej polubić całkowicie, ale to częściowo sprawiało, że książkę ciekawie się czyta. Podobało mi sie to, ze Amelia robila rzeczy przeczace sobie, trochę pogubiona, naprawdę intrygujące.

Język pani Agnieszki jest delikatny, poetycki mimo ciężkiej tematyki morderstw. Jej opisy, żywe, synestezyjne, naprawdę czułam się częścią historii. Polecam 'Pustkę' nie tylko ze względu języka, ale to jest właśnie to, co sprawia, że fabuła nabiera plastyczności, życia, prawdy.

Wątek kryminalny intrygujący, trzyma w napięciu. Powiedziałabym jednak, ze ksiązka to bardziej kryminał niż sensacja, która kojarzy mi się z pościgami, akcją, policją itp.

Tutaj jednak mamy do czynienia z dobrym kryminałem o porywającej fabule, jednak do momentu, w którym akcja nabiera tempa dotrzymuje nam towarzystwa język, którego jakość przejawia się i w opisach miejsc (te kawiarenki!) i w dialogach (relacja Amelii z Karolem pełna jest podtekstów). Polecam.

Moja ocena: 8/10

Książke pochlonęłam w dwa dni i naprawdę mi się podobała. Zacznę od postaci Amelii, nie byłam w stanie jej polubić całkowicie, ale to częściowo sprawiało, że książkę ciekawie się czyta. Podobało mi sie to, ze Amelia robila rzeczy przeczace sobie, trochę pogubiona, naprawdę intrygujące.

Język pani Agnieszki jest delikatny, poetycki mimo ciężkiej tematyki morderstw. Jej...