Drugą część "Dzieci Rybaka" czytało mi się z jeszcze większą przyjemnością niż pierwszą. Bardzo spodobała mi się zmiana głównych bohaterów. W pierwszej części głównym bohaterem był Rafel, syn Ashera i Dathne, których historia opowiedziana jest w serii "Królotwórca, Królobójca". W drugiej części pierwsze skrzypce gra jego młodsza siostra Deenie. Postać Deenie jako głównego bohatera jest o tyle zaskakująca, że w pierwszej części była tylko właściwie tłem dla pozostałych bohaterów, w dodatku ciągle płaczącym, słabym i nie wnoszącym praktycznie nic do akcji powieści. To Rafel był tą silną postacią i to z nim kojarzyła mi się główna bitwa pomiędzy dobrem a złem. Co do Deenie to zastanawiałam się nawet po co w ogóle autorka ją umieściła w powieści i jaka jest jej rola. Wszystko wyjaśniło się w drugiej części gdzie biedna, szara myszka Deenie musiała się zmienić o 180 stopni by ratować swoją rodzinę i wszystko co kocha. Ten zwrot w zachowaniu bohaterów był bardzo zaskakujący i na duży plus dla całej dylogii. Także świat, w którym osadzona jest cała akcja znacznie powiększył się w stosunku do części pierwszej. Mamy nowych bohaterów, starzy schodzą na dalszy plan, podobnie jak w pierwszej części zachowanie postaci nie zawsze da się zamknąć w prostym stwierdzeniu "dobry, zły". To wszystko powoduje, że książkę czyta się lekko i na pewno z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy "Królotwórcy, Królobójcy"

Drugą część "Dzieci Rybaka" czytało mi się z jeszcze większą przyjemnością niż pierwszą. Bardzo spodobała mi się zmiana głównych bohaterów. W pierwszej części głównym bohaterem był Rafel, syn Ashera i Dathne, których historia opowiedziana jest w serii "Królotwórca, Królobójca". W drugiej części pierwsze skrzypce gra jego młodsza siostra Deenie. Postać Deenie jako głównego...