Po długiej przerwie znów wkroczyłam w świat wampirów, fantastycznego i przepełnionego magią Domu Nocy. Jest ona dla mnie jedną z nielicznych serii, do której mam ochotę powracać nieprzerwanie. Może i dla niektórych może się ona wydawać niskich lotów, ale powiedzmy sobie szczerze. Jej głównym celem jest rozrywka. Ma być lekka, miła i przyjemna. I taka oto jest.
Przysięga Smoka to uzupełnienie cyklu o Domu Nocy. Dzięki tej opowieści cofamy się w przeszłość, a konkretnie do I poł. XIX wieku, do młodości Bryana Lankforda oraz młodziutkiej profesorki Anastasii. Akcja zaczyna się tak naprawdę od momentu wydziedziczenia średniego syna za karygodne i aroganckie zachowanie oraz od nakazu wygnania z rodzimego kraju. Jednak los dla młodego mężczyzny przygotował inny scenariusz. Zostaje naznaczony i tym samym staje się wolny oraz rozpoczyna nowe życie pod znakiem smoka…
Dzięki tej krótkiej historii mamy możliwość poznać legendarnego mistrza szermierki za czasów, tzw. „szczenięcych” i jednocześnie z innej perspektywy. Dla niektórych z Was, ba nawet z pewnością, będzie zaskoczona, a niekiedy może nawet wywołać do głównego bohatera niechęć. Wydaje mi się, że to chyba dobrze, bo dzięki temu cała książka nabiera barw, a postać nie jest nudna przez swoją dynamiczność.
W tym przypadku przywołam dwa z moich ulubionych powiedzeń: Nic nie dzieje się bez przyczyny oraz nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Gdyby nie jego zachowanie, prawdopodobnie nigdy nie spotkałby swojej przyszłej ukochanej.
Jest to z pewnością ciekawa historia, powiedziałabym nawet, że to przyjemne uzupełnienie tego cyklu. Treść ozdabiają cudowne rysunki autorstwa przyjaciółki pisarek, które wzbogacają książkę. No i ta nieziemska okładka…
Co do języka, jak wspomniałam wyżej, jest on miły, lekki i przyjemny. Osoby, które miały możliwość przeczytać którąkolwiek część z Domu Nocy, to mogą spodziewać się czegoś podobnego. Jednakże nie jest on wcale taki zły, do jakiego przyzwyczaiły nas autorki.
Bardzo podobało mi się studium nad tytułowym bohaterem. Panie Cast wykreowały naprawdę ciekawą i intrygującą postać. Tylko szkoda, że taka krótka okazała się ta historia. Z przyjemnością przeczytałabym coś więcej na ten temat (pominięto zupełnie okres od naznaczenia do momentu przemiany Bryana w wampira. Ten ostatni wątek jest naprawdę niezły, ale mam wrażenie, że autorki nie pokazały w nim swojego potencjału). A tak to trzeba obejść się smakiem.
Całą tą recenzję wychwalam i piszę, że jestem pod jej wrażeniem. Ale nie jest ona idealna. Jak to ja, dopatrzyłam się kilku (dosłownie chyba dwu-trzech) literówek, a śród nich:

„Nie podoba mi się to, że stracę się z oczu”*

Z całego kontekstu wynikało to, że jej ma nie stracić z widoku, a nie siebie. Reszty nie wymieniam, bo nie widzę sensu. Ale wyczulam, ze możecie spotkać takich kilka kwiatów. No cóż, my czytelnicy wymagamy od korektorów i edytorów perfekcji. Każdemu może się coś przeoczyć, ale to maleństwo ma niecałe 160 stron!
Drugim minusem jest zbyt wygórowana cena. I z tego miejsca chciałabym podziękować moim przyjaciołom za możliwość jej przeczytania.

I na zakończenie: od samego początku trudno nie zauważyć, że ciemność otaczała postać Smoka. Jednym dla niego ratunkiem była miłość i dobroć Anastasii. Jednak, gdy jej zabrakło, to zło, czające się w zakamarkach jego duszy zaczęło kiełkować. Jestem ciekawa jak potoczą się dalsze losy przeklętego wojownika i nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na kolejny tom z Domu Nocy.
Czy ta ciemność i chęć zemsty tak przesłoni serce Smokowi Lankfordowi, że nie będzie dla niego powrotu do światła? To się okaże, miejmy nadzieję, wkrótce.

„Honoru i prawości nie wygrywa się w zawodach. Zdobywa się je w życiu poświęconym tym ideałom”**
___
*s. 131
**s. 77

[http://dzosefinn.blogspot.com/2013/04/cast-pc-kristin-przysiega-smoka.html]

Po długiej przerwie znów wkroczyłam w świat wampirów, fantastycznego i przepełnionego magią Domu Nocy. Jest ona dla mnie jedną z nielicznych serii, do której mam ochotę powracać nieprzerwanie. Może i dla niektórych może się ona wydawać niskich lotów, ale powiedzmy sobie szczerze. Jej głównym celem jest rozrywka. Ma być lekka, miła i przyjemna. I taka oto jest.
Przysięga...