Ta recenzja będzie zwięzła i bardzo konkretna, dokładnie tak jak książka "Policjant". Debiutancka powieść Marcina Erlina to próba przelania na papier przemyśleń dotyczących polskiej Policji z perspektywy bogatego w doświadczenie funkcjonariusza (który nie jedno w życiu widział i nie jeden raz musiał ratować swoją dupę). Napisałem brzydkie słowo?! To z pewnością przez lekturę "Policjanta", gdzie średnio na jedną stronę treści przypada co najmniej pięć wulgaryzmów. Z jednej strony może to odstraszyć, tudzież zniesmaczyć wrażliwych czytelników (z drugiej zaś, weźmy pod uwagę jak bardzo wzbogaca się nasz zasób ciętych ripost czy też stosownych epitetów określających głupotę innych), jednak pamiętajmy, iż autor odzwierciedla prawdziwą i niezwykle brutalną sytuację w "firmie", której po prostu nie da się rzetelnie opisać bez potoku słów dużego kalibru. No bo jak inaczej przedstawić absurdy w Policji ? Jak przybliżyć czytelnikowi głupotę "białych kołnierzyków" piastujących kierownicze stanowiska, których jedynym priorytetem jest znaleźć się w czołówce statystyki KGP, czyniąc to kosztem zdrowia oraz psychiki podległych im policjantów? W jaki inny sposób ukazać biedę (nie, tym razem nie umysłową) panującą w największej mundurowej formacji w kraju ?
A no właśnie tak. Brutalnie i bez owijania w bawełnę. Osoby niezwiązane na co dzień z "firmą" z pewnością będą miały problem z odbiorem całościowego przekazu, jednak gwarantuję, iż po przeczytaniu "Policjanta" zupełnie inaczej spojrzą na pracę stróżów prawa i cały system wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Ośmielę się nawet stwierdzić, iż ta pozycja powinna być obowiązkową lekturą dla osób ubiegających się o pracę w Policji, by już na wstępie pomóc im zrozumieć z czym będą musieli się zmierzyć. Marcin Erlin to z pewnością osoba nieprzeciętnie inteligentna, obdarzona wyjątkowym poczuciem humoru o energicznym temperamencie, co w połączeniu daje mieszankę wybuchową. To właśnie dzięki zestawieniu tych cech otrzymujemy do rąk książkę "zanurzoną" w całości w specyficznym, policyjnym klimacie, idealnie oddającą świat gliniarzy. O tym, że jestem zachwycony tą książką niech świadczy fakt, iż zaraz po skończeniu ostatniej strony pierwszej części, spragniony dalszych losów głównego bohatera, sięgam po tom drugi.
Na koniec chciałbym dodać, że do tej książki trzeba po prostu dojrzeć.
Polecam !

Ta recenzja będzie zwięzła i bardzo konkretna, dokładnie tak jak książka "Policjant". Debiutancka powieść Marcina Erlina to próba przelania na papier przemyśleń dotyczących polskiej Policji z perspektywy bogatego w doświadczenie funkcjonariusza (który nie jedno w życiu widział i nie jeden raz musiał ratować swoją dupę). Napisałem brzydkie słowo?! To z pewnością przez...