Druga część przygód młodego Wespazjana. Wartka akcja, barwne opisy krwawych walk, ale też intrygi, w których najbardziej zdradzieckie ciosy zadają "swoi".

Pozytywnie zaskoczył mnie fakt, iż rzymskie galery zatrudniały ochotników, nie zaś skazańców, jak ich wschodni sąsiedzi. Praca wioślarza-ochotnika była równie ciężka jak wioślarza-więźnia, ale zachowywał on wolną wolę i nadzieję na poprawę własnego losu.

Przyznam, iż zaskoczeniem był dla mnie fakt, kto został nazwany "katem Rzymu" i z czyich ust padły te słowa - zawsze sądziłam, że będzie odwrotnie.

Jedyny dyskomfort dla mnie stanowiły postaci Tyberiusza i młodego Kaliguli, ewidentnie biorącego przykład ze swojego "sympatycznego" wujaszka. No, nic tylko zaprosić do domu i przedstawić rodzicom...
Mogłam czytać opisy flaków fruwających w powietrzu, choć współczułam ich właścicielom, ale to? Byłam przygotowana, bo czytałam o tym wcześniej, ale i tak mnie to szokuje. Przecież to były jeszcze dzieciaki! Może robię się za stara, z wiekiem obniża mi się tolerancja na ohydę.

Także tłumaczowi należy się parę klapsów. Moment przyjścia na świat to urodzenie lub narodziny, a nie urodziny. To ostatnie jest rocznicą przyjścia na świat, a nie jego synonimem! O pomstę do nieba woła też odmiana przez przypadki. Wołacz od słowa "wyzwoleniec" brzmi "wyzwoleńcze", jedynie miejscownik (o kim, o czym) dopuszcza "(o) wyzwoleńcu". Tak samo jak nie mówi się "ty głupcu", tylko "ty głupcze". I wcale nie jest to żadna aluzja do polskiego tłumacza :P

Druga część przygód młodego Wespazjana. Wartka akcja, barwne opisy krwawych walk, ale też intrygi, w których najbardziej zdradzieckie ciosy zadają "swoi".

Pozytywnie zaskoczył mnie fakt, iż rzymskie galery zatrudniały ochotników, nie zaś skazańców, jak ich wschodni sąsiedzi. Praca wioślarza-ochotnika była równie ciężka jak wioślarza-więźnia, ale zachowywał on wolną wolę i...

Trochę męczące sceny walk w pierwszej części, ale poźniej akcja staje się ciekawa. Mile zaskoczyła mnie większa niż spodziewana zgodność historyczna oraz dodatkowy komentarz na końcu.

Trochę męczące sceny walk w pierwszej części, ale poźniej akcja staje się ciekawa. Mile zaskoczyła mnie większa niż spodziewana zgodność historyczna oraz dodatkowy komentarz na końcu.

Zaskoczyło mnie, kto został nazwany tytułowym katem Rzymu, podobnie jak przeraziło okrucieństwo czasów. W tej cześci ujawnia sie mroczna strona historycznych postaci. Część akcji dzieje się również na ukochanej przeze mnie Capri. Na nudę czytelnik w żadnym wypadku nie może narzekać.

Zaskoczyło mnie, kto został nazwany tytułowym katem Rzymu, podobnie jak przeraziło okrucieństwo czasów. W tej cześci ujawnia sie mroczna strona historycznych postaci. Część akcji dzieje się również na ukochanej przeze mnie Capri. Na nudę czytelnik w żadnym wypadku nie może narzekać.

Chyba serie mi nie leżą, znowu niewiele się zmienia, ale wciąż jest ciekawe. :)

Chyba serie mi nie leżą, znowu niewiele się zmienia, ale wciąż jest ciekawe. :)

Początek powieści zapowiadał się bardzo ciekawie jednakże po przebrnięciu ok 70stron początkowy zachwyt uległ zmianie na znużenie. Znaczna część książki to dialogi, nic nie wnoszące do sensu fabuły,mówiąc bez ogródek książkę wypełnia paplanina o byle czym,grunt aby wypełnić kartki powieści, pomijając akcję która się toczy żółwim tempem. Podsumowując po trzeci tom nie sięgnę.

Początek powieści zapowiadał się bardzo ciekawie jednakże po przebrnięciu ok 70stron początkowy zachwyt uległ zmianie na znużenie. Znaczna część książki to dialogi, nic nie wnoszące do sensu fabuły,mówiąc bez ogródek książkę wypełnia paplanina o byle czym,grunt aby wypełnić kartki powieści, pomijając akcję która się toczy żółwim tempem. Podsumowując po trzeci tom nie sięgnę.

Fenomenalna!
Świetnie oddana psychopatia Kaliguli ale o nim nie było dużo...
W drugiej części bliżej poznajemy Wespazjana, a także zawiłą sieć intryg jaką rządzi się Rzym.
Warto było zarwać nockę dla tego audiobooka 😜
Lektura warta przeczytania 👏

Fenomenalna!
Świetnie oddana psychopatia Kaliguli ale o nim nie było dużo...
W drugiej części bliżej poznajemy Wespazjana, a także zawiłą sieć intryg jaką rządzi się Rzym.
Warto było zarwać nockę dla tego audiobooka 😜
Lektura warta przeczytania 👏

Druga cześć jeszcze bardziej intrygująca od pierwszej , wiec już jutro zaczynam trzecia

Druga cześć jeszcze bardziej intrygująca od pierwszej , wiec już jutro zaczynam trzecia

Uff , wziąłem tę książkę na raz . Fascynująca , okrutna i prawdziwa . Walka o władzę bez żadnych skrupułów i sentymentów . Rzym taki jakim był . Tyle można powiedzieć o tej książce . Pierwszy tom zapowiadał emocje i poziom cyklu , ale druga część mnie powaliła . Jestem w szoku , nie mogłem się od niej oderwać . Polecam

Uff , wziąłem tę książkę na raz . Fascynująca , okrutna i prawdziwa . Walka o władzę bez żadnych skrupułów i sentymentów . Rzym taki jakim był . Tyle można powiedzieć o tej książce . Pierwszy tom zapowiadał emocje i poziom cyklu , ale druga część mnie powaliła . Jestem w szoku , nie mogłem się od niej oderwać . Polecam

Drugi tom przygód młodego Wespazjana, przyszłego cesarza Rzymu. Akcja powieści przenosi głównego bohatera do dzikiej Tracji, gdzie ma do spełnienia pewne ważne zadanie. Przeżywa wiele przygód, walczy z dzikim ludem, ledwo uchodzi z życiem, a wracając do Rzymu musi stawić czoło piratom. Rzym za czasów cesarza Tyberiusza, rozpustnego, trawionego paranoją szaleńca, pełen jest szpiegów, spisków, i w to wszystko musi wpasować się nasz bohater, i przeżyć o co w tamtych czasach było trudno.

Drugi tom przygód młodego Wespazjana, przyszłego cesarza Rzymu. Akcja powieści przenosi głównego bohatera do dzikiej Tracji, gdzie ma do spełnienia pewne ważne zadanie. Przeżywa wiele przygód, walczy z dzikim ludem, ledwo uchodzi z życiem, a wracając do Rzymu musi stawić czoło piratom. Rzym za czasów cesarza Tyberiusza, rozpustnego, trawionego paranoją szaleńca, pełen jest...

Piśmidło, jedyne co ratuje tę pozycję (to samo można powiedzieć o pozostałych książkach cyklu) to osadzenie historyczne w fascynujących czasach, oraz wiele smaczków dla kogoś, kto interesuje się kulturą antyczną. Niestety, to byłoby na tyle jeśli chodzi o pozytywy.

Robert Fabbri zasypuje nas wizualnymi opisami, niemal zupełnie pomijając psychologię bohaterów, przez co trudno się z kimkolwiek utożsamić. Połowa dialogów, które oczywiście muszą być "śmieszne", bo przecież inaczej nie byłoby atencji czytelnika, odwołują się do sfery seksualnej, brakuję w tym zdecydowanie subtelności i umiaru.

Pomimo tych wad i tak zamierzam kontynuować serię. Tematyka Rzymu za bardzo mnie interesuje, by powstrzymać się od uzyskania odpowiedzi na pytanie: "co się wydarzy dalej w uniwersum Fabriego?".

Piśmidło, jedyne co ratuje tę pozycję (to samo można powiedzieć o pozostałych książkach cyklu) to osadzenie historyczne w fascynujących czasach, oraz wiele smaczków dla kogoś, kto interesuje się kulturą antyczną. Niestety, to byłoby na tyle jeśli chodzi o pozytywy.

Robert Fabbri zasypuje nas wizualnymi opisami, niemal zupełnie pomijając psychologię bohaterów, przez co...