Rzymskie Furie
- Kategoria:
- powieść historyczna
- Cykl:
- Wespazjan (tom 7)
- Tytuł oryginału:
- The Furies of Rome
- Wydawnictwo:
- Rebis
- Data wydania:
- 2020-03-10
- Data 1. wyd. pol.:
- 2020-03-10
- Data 1. wydania:
- 2016-05-01
- Liczba stron:
- 368
- Czas czytania
- 6 godz. 8 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380625198
- Tłumacz:
- Janusz Szczepański
- Tagi:
- Neron Londyn Rzym Boudika
Rzym, rok 58. Młody cesarz Neron otacza się pochlebcami i w gronie dworskich awanturników nocą grasuje po mieście, siejąc strach i zgorszenie. Rozrzutność mocno obciąża skarb państwa, kiedy drastycznie rosną koszty utrzymania w ryzach podbitych prowincji. Czy Neron może wycofać się z Brytanii? I jakim kosztem dla imperium?
Rzymscy bankierzy gorączkowo usiłują ściągać tamtejsze długi. Wespazjan jedzie z tajną misją do Londinium i trafia w środek groźnej rebelii pod wodzą nieustraszonej wojowniczki Boudiki. Płomień buntu rozpala się coraz mocniej; Wespazjan musi walczyć, aby uprzedzić wrogów Rzymu i wypełnić zadanie – nim spłonie cała Brytania.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Wespazjan na dworze Nerona
„Wespazjan. Rzymskie Furie” to siódmy już tom cyklu powieściowego o życiu Wespazjana, wybitnego dowódcy rzymskich legionów, który u kresu życia zdołał przejąć władzę cesarską w imperium po upadku dynastii julijsko-klaudyjskiej.
Robert Fabbri ponownie zabiera nas w samo serce bezwzględnej, czasem wręcz perwersyjnej polityki cesarstwa rzymskiego. Tak jak w kilku poprzednich tomach dzieli akcję powieści na wyraźnie od siebie oddzielone części.
W pierwszej połowie „Rzymskich Furii” Wespazjan wbrew własnej woli zostaje wplątany w spisek. Wpływowe osoby z otoczenia młodego cesarza Nerona uznały, że czas pozwolić władcy na zamordowanie Agrypiny, jego własnej matki. W drugiej części Wespazjan wraz z bratem Sabinusem, przyjacielem Magnusem i kochanką Cenis udaje się z powrotem do Brytanii. Neron planuje wycofać się z nieopłacalnego utrzymywania wyspy jako rzymskiej prowincji, a Wespaznjan ma dopilnować, by jego sojusznicy zdołali wcześniej wycofać z prowincji zainwestowane tam pieniądze. Podobnie jak we wcześniejszych tomach jedna część skupia się na pałacowych intrygach, podczas gdy druga ma bardziej przygodowo-awanturniczy charakter.
Autor ponownie zabiera nas w sam środek intryg na julijsko-klaudyjskim dworze cesarskim. Młody Neron jest perwersyjnym tyranem z pretensjami do talentu artystycznego. Ten wizerunek zgadza się z potocznym wyobrażeniem o tym cesarzu, a także o całej dynastii. Powieści takie jak „Ja, Klaudiusz” czy „Quo vadis” utrwaliły taką wizję wczesnego cesarstwa w naszych głowach.
Nie sposób jednak nie zorientować się, że autor bardzo swobodnie podchodzi do historycznej krytyki źródeł. Autorzy starożytni piszący o tych czasach mieli swój własny interes w malowaniu pierwszej rzymskiej dynastii w bardzo czarnych barwach. A oskarżenia o tyranię, kazirodztwo i rozmaite seksualne wybryki stanowiły ówczesne abecadło czarnego PR-u, jak byśmy to dziś nazwali. Niemniej Fabbri bierze wszystkie te skandaliczne opisy za dobrą monetę i na ich podstawie maluje nam obraz cesarskiego otoczenia.
Nie znaczy to oczywiście, że Neron i jego poprzednicy byli niewiniątkami. Bez wątpienia byli tyranami, a klasy wyższe żyły w nieustannym strachu o życie i majątek. Jednak autor, by ubarwić swoje powieści, wyraźnie czerpie z opisów najbardziej skandalicznych, a nie tych uznawanych przez historyków za najbardziej wiarygodne.
Zresztą odejście od mocnego oparcia na historii jest nieuniknione. Powieść rozgrywa się na przełomie lat 50. i 60. I w. n. e. To czas, kiedy Wespazjan z nieznanych do końca przyczyn znika ze źródeł. Między jego konsulatem w roku 51 i objęciem namiestnictwa w Afryce w 63 r. nie wiemy nic pewnego o jego losach. Tymczasem autor korzysta obficie z wyobraźni i ustawia Wespazjana w samym centrum spisku przeciw Agrypinie, a następnie wysyła do Brytanii w sam środek powstania Boudiki. Co więcej, każe tam pojechać również synowi Wespazjana, Tytusowi, który prawdopodobnie był wówczas w Brytanii, ale raczej nie brał udziału w walkach.
Czasami można mieć wrażenie, że Fabbri ma na celu jak najbardziej zaszokować czytelnika. Wątek Agrypiny ma na celu pokazanie Nerona jako szaleńca, okrutnika i lubieżnika. Z kolei powstanie Boudiki to tylko pretekst do opisów okrutnych gwałtów i kaźni na ludności cywilnej rzymskie Brytanii.
Niestety fakt, że autor musi niemal na siłę wstawiać Wespazjana w ówczesne istotne wydarzenia, nieco szkodzi powieściom. To wciąż bardzo solidna literatura osadzona w realiach starożytnego Rzymu. Jednak formuła zaczyna się nieco wyczerpywać i nie jestem pewny, czy ograniczenie liczby tomów nie byłoby z korzyścią dla całości.
Przed nami jeszcze dwa tomy, już wydane w oryginale. W nich wracamy do tego, co wiemy z historii – namiestnictwa Wespazjana w Afryce, tłumieniu przez niego powstania w Judei i wreszcie walki o cesarski tron. Miejmy nadzieję, że dzięki temu wrócimy do wysokiej formy, którą prezentowały pierwsze części cyklu.
Krzysztof Krzemień
Książka na półkach
- 93
- 90
- 30
- 3
- 3
- 2
- 2
- 2
- 2
- 2
OPINIE i DYSKUSJE
,, Rzymskie furie'' to siódma już odsłona cyklu o Wespazjanie.
Tym razem bliżej poznajemy szaleństwo nowego młodego cesarza Nerona....
Historia Wespazjana jest bardzo frapująca i z przyjemnością czytam/słucham każdą kolejną część.
Książka warta przeczytania i polecenia 👏
,, Rzymskie furie'' to siódma już odsłona cyklu o Wespazjanie.
Pokaż mimo toTym razem bliżej poznajemy szaleństwo nowego młodego cesarza Nerona....
Historia Wespazjana jest bardzo frapująca i z przyjemnością czytam/słucham każdą kolejną część.
Książka warta przeczytania i polecenia 👏
Neron jako cesarz , który stosuje bezwzględny terror wobec wszystkich wkoło daje się mocno we znaki naszemu głównemu bohaterowi . Wespazjan zostaje wciągnięty w kolejne intrygi ludzi otaczających cesarza . Droga do władzy staje się coraz bardziej niebezpieczną i kosztowną. Nie ma pewnych przyjaciół i wrogów . Rzym jest miastem na wskroś przezartym korupcją, układami i rozpustą. Nasz bohater aby uratować własne życie musi wrócić do Brytanii , by przeczekać gniew Nerona . Robert Fabri w sposób obiektywny pokazuje nam Cesarstwo rzymskie, zarówno wielkość tej kultury , jak i niestety totalne zdziczenie władzy za czasów cesarzy opisanego okresu . O chorobie toczącej Rzym najlepiej chyba świadczy ostatnia scena książki , w której Neron przekazuje swojej nowej żonie prezent ślubny.
Neron jako cesarz , który stosuje bezwzględny terror wobec wszystkich wkoło daje się mocno we znaki naszemu głównemu bohaterowi . Wespazjan zostaje wciągnięty w kolejne intrygi ludzi otaczających cesarza . Droga do władzy staje się coraz bardziej niebezpieczną i kosztowną. Nie ma pewnych przyjaciół i wrogów . Rzym jest miastem na wskroś przezartym korupcją, układami i...
więcej Pokaż mimo toNie wiem, czy to kwestia tego konkretnego tomu, czy to już było wcześniej, a tego nie zauważałam, ale uderzyło mnie, jak po macoszemu Fabbri traktuje postacie kobiece. Imion córek Boudiki, o które przecież rozpoczęła się wojna domowa, nie poznaliśmy. Kobiety Wespazjana pisane są w sposób bardzo schematyczny: Cenis jest idealna, kryształowa, inteligentna, ma kontakty i wszystko umie załatwić. Słowem - kobieta bez wad. Z kolei Wespazja jest kłótliwa, rozrzutna i nie umie dostosować ubioru do okazji. Fabbri nie pokazuje ani jednej jej zalety, oprócz urody. Córka Wespazjana, Domicylla, pojawia się właściwie tylko po to, by Wespazjan miał zięcia, który odgrywa większą rolę w dalszej części książki i, jak podejrzewam znając historię, w kolejnych tomach. Patrząc szerzej na cały cykl, jedyną kobietą, która miała charakter i pokazywana była z wielu perspektyw, była występująca w pierwszych częściach Antonia.
Nie wiem, czy to kwestia tego konkretnego tomu, czy to już było wcześniej, a tego nie zauważałam, ale uderzyło mnie, jak po macoszemu Fabbri traktuje postacie kobiece. Imion córek Boudiki, o które przecież rozpoczęła się wojna domowa, nie poznaliśmy. Kobiety Wespazjana pisane są w sposób bardzo schematyczny: Cenis jest idealna, kryształowa, inteligentna, ma kontakty i...
więcej Pokaż mimo toKontynuacja bardzo przyjemnej serii. Trzyma solidny poziom, a z każdą kolejną częścią widać polepszający się warsztat pisarski autora. Polecam
Kontynuacja bardzo przyjemnej serii. Trzyma solidny poziom, a z każdą kolejną częścią widać polepszający się warsztat pisarski autora. Polecam
Pokaż mimo toSłabo, czytałem siłą rozpędu i z nadzieją, że to już prawie koniec serii. Autor ewidentnie zmierza w kierunku sado-porno-historii, a szkoda bo pierwsze książki cyklu czytało się świetnie. Zamiast historii o Wespazjanie umiejętnie wklejonej w historię epoki, mamy bardzo szczegółowe opisy wszystkich możliwych okrucieństw oraz tyle seksu, ile można było wpakować. Daleko mi do bycia purytaninem, ale to już było nie smaczne i co gorsze nie miało żadnego wpływu na fabułę.
Same "intrygi" pałacowe i w związany, z tym sado-seksy to ponad 50% książki, jeśli cumuje statek do nabrzeża, to koniecznie musi ktoś z tego powodu cierpieć (i jest to bardziej szczegółowo opisane niż samo cumowanie),jeśli nasi bohaterowie przekradają się obok wrogiej armii, to na 2 strony (ebokowe) opisu, połowę zajmuje opis spalonego gospodarstwa i jego mieszkańców (ze szczegółami).
Podsumowując, mi się bardzo słabo czytało, za dużo bezsensownych opisów okrucieństw i seksu, które nic nie wnosiły (albo prawie nic) do fabuły. Sama zaś fabuła słabo sklejona, troszkę nielogiczna, trochę na przeczekanie do zakończenia serii.
Jeśli jeszcze nie czytałaś, to poczekaj na kolejny tom, książka będzie tańsza, a Ty dużo nie stracisz z "akcji".
Słabo, czytałem siłą rozpędu i z nadzieją, że to już prawie koniec serii. Autor ewidentnie zmierza w kierunku sado-porno-historii, a szkoda bo pierwsze książki cyklu czytało się świetnie. Zamiast historii o Wespazjanie umiejętnie wklejonej w historię epoki, mamy bardzo szczegółowe opisy wszystkich możliwych okrucieństw oraz tyle seksu, ile można było wpakować. Daleko mi do...
więcej Pokaż mimo to