Nie nastawiałam się na nie wiadomo ile. Miałam tylko nadzieję na jakieś nowe odkrycia, historyczne fakty, pikantne szczególiki - a w szczególności z okresu rządów Franco. Co otrzymałam? Gniot. Gniot, który strasznie ciężko się czyta, gniot który jest po prostu nudny. I nie wiem, czy to wina przekładu, czy autora (tutaj naprawdę warto odpuścić sobie jakiekolwiek żarciki na temat ligi hiszpańskiej). Kolejna rzecz, która mnie - nie będę kłamać - wkurzyła, to fakt, że 2/3 objętości książki traktowało o Klasykach z ostatnich lat, z czasów, gdy trenerami byli Mourinho i Guardiola oraz o ich rywalizacji. Oczywiście, były one - te mecze - ciekawe i ociekały pikanterią, ale przecież oba kluby istnieją od ponad wieku i nie wierzę, że tak mało można było o tym napisać. Chwyt marketingowy? Może. Kolejna gwiazdka poleciała - bo chciałam dać 5 - za rażące błędy. I tutaj już nie wiem skąd to się wzięło, ale stawiam na winę tłumacza. Centrocampista czy centrodefensa (po hiszpańsku: środkowy pomocnik/środkowy obrońca) - no oczywiście, nie ma różnicy. :) Tak samo, jak pomylenie Andaluzji z Portugalią. Denerwujące były również pozbawione sensu wtrącenia i opisy, które potem miały takie znaczenie, że... nie miały go wcale. Ale i tak autor przepięknie przedstawił wszystkie możliwe WADY i GRZECHY obu drużyn, przez połowę książki powołując się na mieszkającego od kilkunastu-kilkudziesięciu lat w Hiszpanii Anglika, który prowadzi program ogólnosportowy w Canal+. Bo przecież on wie najwięcej o hiszpańskiej mentalności. (A w programie gada wiele głupot i obrzuca Real błotem.)
Reasumując ten długi wywód - książka niespecjalnie ciekawa, nie wnosząca prawie niczego do życia wiernych fanów La Liga, ale dobra dla osób, które chcą przeczytać i odkryć absolutnie wszystko o swojej ulubionej drużynie.
P.S. Jak bardzo się cieszę, że nie zdecydowałam się na wyrzucenie tych prawie 40 zł w błoto, tylko udało mi się ją pożyczyć... :)

Nie nastawiałam się na nie wiadomo ile. Miałam tylko nadzieję na jakieś nowe odkrycia, historyczne fakty, pikantne szczególiki - a w szczególności z okresu rządów Franco. Co otrzymałam? Gniot. Gniot, który strasznie ciężko się czyta, gniot który jest po prostu nudny. I nie wiem, czy to wina przekładu, czy autora (tutaj naprawdę warto odpuścić sobie jakiekolwiek żarciki na...