"- Jaka jest twoja definicja randki?
Zmarszczył brwi.
- Przydługie spotkanie towarzyskie z kobietą, podczas którego nie dochodzi do aktu seksualnego."


Szczerze powiedziawszy, kiedy znajomy sprezentował mi tę książkę, nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Rzucił do telefonu tytuł i pytanie czy "Może być?", a ja bez zastanowienia odpowiedziałam: tak. Dopiero później wstukałam w przeglądarkę "Dotyk Crossa" i sprawdziłam z czym mam do czynienia. Pozwolę sobie zacytować fragment krótkiej opinii, którą przeczytałam - niestety nie pamiętam już gdzie, wiec nie podam jej autora - a która miała spory wpływ na moje obawy. "Dotyk Crossa jest tym, czym '50 twarzy Graya' miało być". Powieść o Grayu wciąż jest wpisana w moją listę do przeczytania i ubolewam nad faktem, że szybko nie będę miała okazji dostać jej w swoje ręce. W każdym razie, pełna niepewności zabrałam się za książkę Pani Sylvii Day. Spotkało mnie miłe zaskoczenie.

Eva Tramell jest córką kobiety, która wyszła za mąż za naprawdę bogatego biznesmena i biednego policjanta, z którym jednak łączy ją duża większa więź niż z ojczymem. Niedawno przeprowadziła się do Nowego Jorku. Wraz z najlepszym przyjacielem - Carym Taylorem - mieszka w jednym z najbogatszych apartamentowców w mieście i zaczyna nową pracę w budynku Crossfire jako asystentka swojego szefa. Wciąż jest pod stałym nadzorem martwiącej się o nią matki i ojczyma Stantona, który dla kobiety swojego życia zrobiłby wszystko. To jednak nie przeszkodziło Evie w postawieniu na swoim, jeśli chodziło o pracę. Chciała zacząć z czystym kontem, bez koneksji, co jednak nie bardzo jej się udało. Już w dniu, w którym przychodzi jedynie obejrzeć miejsce swojej pracy, spotyka Gideona Crossa - jednego z najbogatszych ludzi w całej Ameryce. Wkrótce okazuje się, że przypadkiem łączy ją z nim więcej niż sądzi.


"- Chryste Panie - wyszeptał. - A myślałem, że to ja jestem popierdolony."


Osobiście uważam, że najbardziej interesującą postacią w powieści jest Gideon. To dosłownie czysty rodzaj samczego chama. Jest nachalny, niekulturalny, niegrzeczny, a dodatkowo obrzydliwie bogaty i diabelnie przystojny. Ma swoją mroczną przeszłość - jak zresztą każdy z bohaterów - która bez wątpienia w pewnym sensie kieruje jego zachowaniami. I choć Cross z pewnością wiele kobiet do siebie zrazi, ja uważam, że ma w sobie swego rodzaju urok.
Następny po nim jest Cary Taylor. Autorka przedstawiła w swojej książce bogatą gamę bohaterów gejów, a z modela zrobiła biseksualistę, który nie może uporać się ze swoimi problemami. Jednocześnie jest bardzo oddanym i życzliwym przyjacielem, który zawsze pomoże Evie w potrzebie.
Sama główna bohaterka, o dziwo, prezentuje się całkiem nieźle. Nic nie zgrzyta, choć pewne jej zachowania są dość płytkie - co jednak nie ma wielkiego znaczenia w przypadku erotyków - i nie denerwuje czytelnika, który, dzięki temu, nie ma ochoty cisnąć książką w kąt. Co więc zniszczyło tę powieść?


"- Nie możesz zrobić tego jeszcze raz po czymś t a k i m.
- Diabła tam nie mogę."


Zdecydowanie zbyt duża ilość seksu. Prawdopodobnie, to jest właśnie problem powieści erotycznych. Autorzy niezbyt dobrze dobierają nagromadzenie takich scen, a potem czytelnika przygniata ich nadmiar. Tak też stało się w tym przypadku. Chociaż fabuła jest bardzo interesująca, a pożądanie między bohaterami może ją tylko urozmaicić, to w "Dotyku Crossa" całkowicie ją przyćmiło.

Miłośnicy pięknych historii i magicznych opisów stosunków nie powinni sięgać po tę książkę. Sylvia Day ma specyficzny, prosty styl, który jasno i klarownie przedstawia sytuację. Język jest więc bardzo dobitny, a niekiedy nawet wulgarny. Dlatego odradzam lekturę osobom na to wrażliwym.

Kończąc, napiszę jeszcze tylko, że z pewnością sięgnę po kolejne części trylogii. Dalsze losy bohaterów interesują mnie zbyt bardzo, żebym mogła je sobie odpuścić. Czas spędzony przy "Dotyku Crossa" był czasem miło spędzonym i nie żałuję jego poświęcenia.

"- Jaka jest twoja definicja randki?
Zmarszczył brwi.
- Przydługie spotkanie towarzyskie z kobietą, podczas którego nie dochodzi do aktu seksualnego."


Szczerze powiedziawszy, kiedy znajomy sprezentował mi tę książkę, nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Rzucił do telefonu tytuł i pytanie czy "Może być?", a ja bez zastanowienia odpowiedziałam: tak. Dopiero później...