Genialna, każde zdanie dosłownie płynie i skrzy się humorem, nie ma się co dziwić, Chmielewska miała wspaniałą wyobraźnie i potrafiła to pięknie przekazać.

Genialna, każde zdanie dosłownie płynie i skrzy się humorem, nie ma się co dziwić, Chmielewska miała wspaniałą wyobraźnie i potrafiła to pięknie przekazać.

Lekka i przyjemna

Lekka i przyjemna

Im starsza pozycja autorki tym lepsza.

Im starsza pozycja autorki tym lepsza.

"Kurza ich parszywa, nie dojona, w galaktykę kopana, z wiaderkiem węgla kolczastym
drutem przez most Poniatowskiego w te i nazad ganiana, zardzewiała morda!"

Zaczytywałam się książkami pani Joanny Chmielewskiej już w dzieciństwie, czytając to co wpadło mi w ręce, zaczęłam znajomość z autorką od cyklu "Przygody Joanny". Może nie była to zbyt odpowiednia lektura dla zbuntowanej nastolatki, ale mnie się podobało i tak już zostało. Do tej pory przeczytałam niemal wszystkie książki pani Joanny a sporą część mam w swoim domowym księgozbiorze. Starałam się znaleźć dojście do jej utworów i z ochota zabrałam się również za przeczytanie jej biografii - to było znakomite.

Jednak wracając do "Ducha", to jest bardzo krótkie opowiadanie, które potem weszło w skład cyklu "Tereska i Okrętka", ale ja mam oddzielną całość, nie wchodzącą w skład "Ślepego szczęścia". To broszurowe wydanie wydaje się takie gazetowe, ale ilustracje Bohdana Butenki i treść Joanny Chmielewskiej mogą być wydane nawet na papierze pakowym a będą wspaniałą uczta literacką. Przynajmniej dla mnie.
Wyobraźnia Tereski i Okrętki jest tak absurdalnie wybujała i śmieszna, że już sam ten fakt to przepis na bardzo dobrą zabawę. Oczywiście te dwie studentki to nastoletnia autorka ze swoją przyjaciółką Alicją, tak przynajmniej doczytałam się we wspomnieniach pani Chmielewskiej. Te ich takie nieco przygłupie rozmowy są wręcz niesamowite. Żeby było nieco atrakcyjniej, to oprócz naszych prześmiesznych bohaterek poznajemy również super glinę z PRL-u.
Obie bohaterki chcą szukać skarbów w starym, poniemieckim pałacu, w którym podobno straszy...
Lekka narracja pani Joanny i jej niesamowite poczucie humoru zawsze wprawia mnie w dobry nastrój i to nawet na dłuższy czas. Gdy wybucham śmiechem przy czytaniu, to mój mąż zawsze pyta czy znowu czytam Chmielewską?
Największą wada tej książki jest jej zbyt krótka objętość, może nie objętość, bo format książeczki jest duży, większy od A4, ale to tylko niecałe osiemdziesiąt stron..., dlaczego takie krótkie? Bo tak zdecydowała autorka, po prostu.
Jednak warto sobie poczytać to krótkie opowiadanie przeznaczone może dla młodzieży, ale mimo tego i tak bardzo takie w stylu Chmielewskiej...

"Kurza ich parszywa, nie dojona, w galaktykę kopana, z wiaderkiem węgla kolczastym
drutem przez most Poniatowskiego w te i nazad ganiana, zardzewiała morda!"

Zaczytywałam się książkami pani Joanny Chmielewskiej już w dzieciństwie, czytając to co wpadło mi w ręce, zaczęłam znajomość z autorką od cyklu "Przygody Joanny". Może nie była to zbyt odpowiednia lektura dla...

Bujna wyobraźnia bohaterek i prześmieszna, lekka narracja, to przepis na przednią zabawę.

Bujna wyobraźnia bohaterek i prześmieszna, lekka narracja, to przepis na przednią zabawę.

Dostałam tę książkę od Babci i wtedy zaczęła się moja miłość do Pani Joanny i kryminałów :) Mam ją w swoim księgozbiorze, z autografem Autorki i to moja najcenniejsza pozycja na półce :)

Dostałam tę książkę od Babci i wtedy zaczęła się moja miłość do Pani Joanny i kryminałów :) Mam ją w swoim księgozbiorze, z autografem Autorki i to moja najcenniejsza pozycja na półce :)

Świetna książka!! Czekam na wznowienie !!

Świetna książka!! Czekam na wznowienie !!

Jak przeczytałam - zapytałam dlaczego. Dlaczego to już koniec?

Jak przeczytałam - zapytałam dlaczego. Dlaczego to już koniec?

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 8
Bohaterowie / 8
Humor / 10
Oryginalność / 9

Fabuła / 9
Zwroty akcji / 8
Bohaterowie / 8
Humor / 10
Oryginalność / 9

Rewelacja

Rewelacja