Niby biografia Andrzeja Łapickiego a jednak to książka „dwa w jednym”, w której dowiadujemy się o pytanym i pytającym. Pani Kamila przedstawia swój styl życia, plany zawodowe na przyszłość.

Czytając początek książki nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że pani Kamila na siłę chce się w niej „pokazać”, jako osóbka inteligentna z polotem z zawsze celną ripostą. Na szczęście pod koniec to wrażenie się zaciera.

Pana Andrzeja po tej lekturze odebrałam, jako zadufanego w sobie człowieka z wysoką samooceną. Naturalnie to mu nie odbiera talentu aktorskiego – tylu ludzi nie mogło się mylić. W książce jest kilka listów m.in. od Andrzeja Seweryna, Andrzeja Wajdy pełne uznania a nawet uwielbienia dla jego aktorstwa. Książka słabo wzbogacona zdjęciami aktora zaledwie kilkanaście czarno białych zdjęć na 282 strony.

W rozmowie poruszają przeróżne tematy, z czego (co chyba oczywiste) przeważają związane z teatrem. Nie jestem miłośnikiem a tym bardziej znawcą teatru a przy czytaniu tej książki się nie nudziłam. W zasadzie w ogóle słabo znałam aktorstwo Łapickiego dla mnie bardziej był znany z bycia starszym mężem znacznie młodszej żony.

Spędziłam dość miłe trzy dni z „Łapą w Łapę”, ale tej książce zawdzięczam jeszcze jedno. Zachęciła mnie do przeczytania „Pamiętników Adama i Ewy” i chociażby dla tego warto było ją przeczytać.

Niby biografia Andrzeja Łapickiego a jednak to książka „dwa w jednym”, w której dowiadujemy się o pytanym i pytającym. Pani Kamila przedstawia swój styl życia, plany zawodowe na przyszłość.

Czytając początek książki nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że pani Kamila na siłę chce się w niej „pokazać”, jako osóbka inteligentna z polotem z zawsze celną ripostą. Na szczęście pod...