Magdalena Samozwaniec wywodzi się z rodziny w której właściwie każdy członek spełniał się w roli artysty. Wnuczka Juliusza Kossaka, córka Wojciecha Kossaka, siostra Jerzego Kossaka i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, stryjeczna siostra Zofii Kossak-Szczuckiej. Takie geny i bogata rodzinna tradycja zobowiązują. Zatem i Magdalena Samozwaniec, de domo Kossak, podjęła się próby zaistnienia w literaturze. Próba ta okazała się początkiem pisarskiej kariery, mimo iż na początku nie sądzono, że autorka odniesie sukces.

Jej pierwsza powieść - "Na ustach grzechu" wydana została w 1922 roku w Krakowie. Podtytuł owej książki brzmi: "powieść z życia wyższych sfer towarzyskich". Niewątpliwie Magdalena Kossak była osobą, która w tychże sferach się obracała. Dobre oko obserwatora, cięty język i doskonałe poczucie humoru pozwoliły jej w swej powieści stworzyć absurdalny i niezwykle zabawny świat socjety. Autorka wyśmiewa przywary polskich wyższych sfer, naigrawa się z mentalności panien i kawalerów, którzy w życiu kierują się jedynie zasadą własnego dobra.

"Na ustach grzechu" to parodia niezwykle popularnej "Trędowatej" Heleny Mniszkówny. Co ciekawe okazuje się, że w roku 1909, kiedy owa "Trędowata" została wydana przez samego "Gebethnera i Wolffa" sprzedaż była tak wysoka, że jedynie "Quo Vadis" może się z nią równać pod względem nakładu. Prus, Żeromski i inni wielcy pisarze nie pobili sukcesu Heleny Mniszek.Paradoks! Magdalena Samozwaniec "urzeczona" ową lekturą, postanowiła nadać jej zabawnego kształtu i wyśmienicie ją sparodiowała.

Przyznam, że dawno żadna książka nie ubawiła mnie tak mocno. Były fragmenty przy których po moich policzkach płynęły łzy ze śmiechu, a rozchichotany brzuch zaczynał boleć.
"Na ustach grzechu" należy czytać dokładnie, słowo po słowie, ciesząc się kunsztem zestawień wyrazowych, porównań, metafor. Pisarka poza ogólnym obrazem elit naśmiewa się także często z jakże popularnych w naszym społeczeństwie wtrętów z języka francuskiego. Jak widać wyśmiewanie od dawien dawna (między innymi przez Krasickiego) makaronizmów nic nie zmieniło w myśleniu społeczeństwa i w dwudziestoleciu międzywojennym kwestia ta nadal istnieje i podlega kpinom i żartom.

Nie jest to dzieło najwyższych lotów, ale warto je przeczytać z uwagi na kąśliwe uwagi autorki, przezabawny obraz XX-wiecznego społeczeństwa i ze względu na bardzo trafną przedmowę autorstwa Jerzego Waldorffa.

Magdalena Samozwaniec wywodzi się z rodziny w której właściwie każdy członek spełniał się w roli artysty. Wnuczka Juliusza Kossaka, córka Wojciecha Kossaka, siostra Jerzego Kossaka i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, stryjeczna siostra Zofii Kossak-Szczuckiej. Takie geny i bogata rodzinna tradycja zobowiązują. Zatem i Magdalena Samozwaniec, de domo Kossak, podjęła się...