Stanowczo, łagodnie, bez lęku

Uważam, że ta książka powinna być punktem obowiązkowym w edukacji jak nasze szkolnictwo długie i szerokie. Powinna mieć pozycję podobną do tej, jaką ma elementarz. Jest ona przeciwieństwem wszystkich urągajacych zdrowemu rozsądkowi i inteligencji, pełnych egzaltacji, obezwładniających truizmami pseudo-poradników, które wg autorów mają czytelnikowi pomóc przejść drogę samodoskonalenia aż do osiagnięcia stadium Dalaj Lamy, Abrahama Lincolna i Billa Gatesa w jednym.

Autorka prezentuje chirurgiczne (w dobrym tego słowa znaczeniu) podejście do tematu. Wykłada istotę zdrowo pojętej asertywności w sposób rzeczowy, zwięzły, pozbawiony infantylnych metafor i przypowiastek, maksymalnie przystępny i zrozumiały. Zawiera w treści niezbędne minimum teorii psychologicznej podanej tak, że jest ją w stanie "łyknąć" każdy, nawet ktoś uczulony na sam dźwięk słowa "psycholog". Udaje się jej uniknąć frustrującego efektu tzw. literatury motywacyjnej, objawiajacego się najczęściej u czytelnika napływem słomianego zapału do fundamentalnej (więc trudnej do zrealizowania) zmiany tego kim jest i jak na co dzień funkcjonuje.

Wzorzec książki typu "Krótko i na temat" - można ją przeczytać w jeden wieczór, ale warto ją sobie często przypominać, tak na wszelki wypadek.

Świetnie i praktycznie napisany podręcznik i przewodnik po asertywności. Książkę rozpoczyna motto: "Masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb, uczuć - tak długo, dopóki nie ranisz innych. Masz prawo do wyrażania siebie - nawet jeśli to rani kogoś innego - dopóki twoje intencje nie są agresywne. Masz prawo do przedstawiania innym swoich próśb dopóki uznajesz, że oni mają prawo odmówić. Są sytuacje, w których kwestia praw poszczególnych osób nie jest jasna. Zawsze jednak masz prawo do przedyskutowania tej sytuacji z drugą osobą. Jeżeli masz wątpliwości, czy dane zachowanie jest asertywne, sprawdź, czy choćby odrobinę zwiększa ono Twój szacunek do samego siebie" Herbert Fensterheim.
Uważam, że autorka niezwykle zręcznie przeprowadza czytelnika przez zawiłości asertywności proponując znalezienie konkretnych rozwiązań i przekonując nas przede wszystkim do uwierzenia, że asertywność to pełne wyrażenie siebie w kontakcie z innymi w sposób uczciwy, stanowczy i autentyczny z uwzględnieniem własnych uczuć, opinii i pragnień.
Książkę polecam każdemu, kto chce świadomie kształtować swoje relacje z innymi ludźmi. Sam powróciłem do jej lektury po dziesięciu latach i jestem z tego bardzo zadowolony.

Na temat asertywności w ostatnim dziesięcioleciu napisano już wiele. Książka, którą pragnę dziś polecić jest polskim opracowaniem tematu, napisanym przez panią Marię Król-Fijewską. Książka, to dużo powiedziane, jest to cieniutka książeczka, ledwie 70 stron.
Do jej przeczytania zachęciła mnie pani doradca zawodowy (doradczyni zawodowa?!) słowami "to książeczka o asertywności we właściwej postaci, zanim zrobiono z niej to, co zrobiono". Czyli tłumacząc na nasze: zanim promując asertywność posunięto się za daleko i wykreowano postawę egoistycznego chama, który nie liczy się z nikim, poza sobą.
Jako motto autorka przywołuje prawa człowieka wg Herberta Fensterheima, doktora psychologii i psychiatrii na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Cornella: "Masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb, uczuć tak długo, dopóki nie ranisz innych. Masz prawo do wyrażania siebie - nawet jeśli rani to kogoś innego - dopóki twoje intencje nie są agresywne. Masz prawo do przedstawiania innym swoich prośb - dopóki uznajesz, że oni mają prawo odmówić. Są sytuacje, w których kwestia praw poszczególnych osób nie jest jasna. Zawsze jednak masz prawo do przedyskutowania tej sytuacji z drugą osobą. Masz prawo do korzystania ze swoich praw". Prawda, że brzmi dobrze? Aż ma się ochotę wziąć głęboki oddech i powiedzieć: "Tak, właśnie jest, mam swoje prawa, nie chcę być ich pozbawiana, ani pozbawiać ich innych". Tylko skąd się bierze mobbing w pracy? Przymus w kontaktach ze znajomymi? Niechęć do spotkań z osobami silniejszymi charakterem? Czy też strach przed sytuacjami, w których czujemy się przyparci do muru i wykorzystani? Przecież zawsze możemy powiedzieć krótkie słowo "Nie". Każdy zapewne dobrze wie, że to nie jest takie proste.

całość recenzji na stronie: http://miedzypolkami.blogspot.com/2013/01/stanowczo-agodnie-bez-leku.html