Poszukałam, poczytałam. Katarzyna Michalak to autorka bardzo płodna. Do tej pory nie miałam do czynienia z żadną z jej książek. Na szczęście? Niestety? Sama nie wiem.
Myślę, ze to chyba dobrze ponieważ nie miałam żadnego punktu odniesienia kiedy sięgnęłam po "Bezdomną".
Poczytamy, zobaczymy i dość niechętnie sięgnęłam po książkę. Czego się spodziewałam? Cóż, patrząc na całokształt twórczości pani Kasi czegoś lekkiego, zakończonego happy endem. Pomyliłam się i to bardzo. "Bezdomna" to zdecydowanie nie jest lekka lektura. Jest to książka, która porusza ważne problemy społeczne. Bezdomność, chorobę psychiczną czy też siła z jaką tabloidy mogą zniszczyć człowieka.
Zrozumieć bezdomnych nie jest łatwo. Każdy z nich kieruje się swoją filozofią, mają swoisty kodeks moralny. Kinga jest bezdomna jednak nie jestem pewna czy tak do końca należy do bezdomnych. Fakt, karząc się za swoją winę żyje na ulicy, tuła się po śmietnikach jest w niej jednak coś więcej. Coś czego nie potrafię w tym momencie nazwać. Za to Aśka to typowa hiena. Do samego końca nie zdołałam obdarzyć jej sympatią. Poza tym strasznie wkurzyła mnie głupota, którą wykazała się oddając materiał naczelnemu...
Jeśli mam być szczera to sam pomysł na historię Kingi mnie ruszył. Z racji kierunku, który studiowałam słyszałam wiele historii bezdomnych i choć każda potrafiła zbulwersować lub wywołać łzy żadna z nich nie wstrząsnęła mną tak bardzo jak ta, którą stworzyła pani Michalak.
W dobie kiedy co rusz słyszy się o świadomych dzieciobójstwach, kiedy każdy z nas zdaje sobie sprawę z depresji poporodowej pojęcie psychozy nadal jest dla wielu niezrozumiałe. Co więcej całkowite niezrozumienie dla kobiety, która przecież szukała pomocy... To wszystko szokuje.
Poraża również siła tabloidów, które jak niewiele mediów w dzisiejszych czasach potrafią zniszczyć ludzkie istnienie żerując na taniej sensacji.
I to wszystko dobrego co mogę o tej książce napisać. Niestety, choć pomysł jak najbardziej był trafiony to jego realizacja już nie tak bardzo. Przed wszystkim nie podobało mi się, że w książce powielane są stereotypy - każdy bezdomny to alkoholik, a jeżeli w dodatku jest chory psychicznie to jest niebezpieczny dla otoczenia. Tragedie kobiet to wina tylko i wyłącznie podłych facetów, bo przecież jesteśmy tak bezwolne i naiwne, że bez tych żerujących na nas "misiaczków" nie dałybyśmy sobie rady, prawda? A poza tym załamał mnie fakt, że wystarczy ciepła kąpiel w pachnącej pianie i wynajęty pokój by bezdomna wróciła na łono społeczeństwo, a to przyjęło ją z otwartymi rękoma.
Poza tym, a może przede wszystkim książka, która porusza temat bezdomności i choroby psychicznej powinna być poprzedzona solidnym wywiadem, a na to jak widać autorce zabrakło czasu... Widać to choćby po myleniu chorób i demonizowania szpitala psychiatrycznego...
Autorka mnie najnormalniej w świecie wkurzyła potraktowaniem tematu "po łebkach" - byle tylko napisać coś na czasie (patrz : historia małej Madzi - pełno w książce odnośników do tego zabójstwa).
Nie mówię, ze problemy poruszone w książce nie są ważne, bo są cholernie istotne. Moim zdaniem są zbyt ważne żeby zrobić z nich tanią sensację jaką zaserwowała nam pani Michalak. Bowiem czytając "Bezdomną" czułam się jakbym czytała historię rodem z "Faktu" lub "Super expresu" - sensacja, sensacja i jeszcze raz sensacja.
Niestety zawiodłam się i dałam się zwieść wychwalającym książkę recenzjom przedstawiającym "Bezdomną" jako coś genialnego. Moim zdaniem Katarzyna Michalska tworząc "Bezdomną" wykazała się kompletnym brakiem profesjonalizmu i totalną ignorancją w stosunku do problemów, które podjęła się opisać. A co najgorsze wydaje mi się, że książka niestety bardziej szkodzi niż pomaga, a szkoda, bo solidny autor potrafiłby zrobić z tego tematu naprawdę genialną powieść.
Dzięki "Bezdomnej" wiem już, że nie sięgnę po żadną książkę autorki, bowiem szkoda mi będzie na nie czasu i nerwów...

Poszukałam, poczytałam. Katarzyna Michalak to autorka bardzo płodna. Do tej pory nie miałam do czynienia z żadną z jej książek. Na szczęście? Niestety? Sama nie wiem.
Myślę, ze to chyba dobrze ponieważ nie miałam żadnego punktu odniesienia kiedy sięgnęłam po "Bezdomną".
Poczytamy, zobaczymy i dość niechętnie sięgnęłam po książkę. Czego się spodziewałam? Cóż, patrząc na...