Bezdomna

Duzy plus za temat przewodni i opis doświadczeń również z perspektywy osoby doświadczającej zaburzeń.

Duzy plus za temat przewodni i opis doświadczeń również z perspektywy osoby doświadczającej zaburzeń.

Pokaż mimo to

Piękna choć smutna książka. Miło jest przeczytać że jeszcze można spotkać dobrych ludzi. Szkoda tylko że nie do końca jest Happy End

Piękna choć smutna książka. Miło jest przeczytać że jeszcze można spotkać dobrych ludzi. Szkoda tylko że nie do końca jest Happy End

Pokaż mimo to

bardzo ładna wzruszająca

bardzo ładna wzruszająca

Pokaż mimo to

Chyba nikt z nas nie zdaje sobie w pełni sprawy, jak kruche jest nasze życie, nasze bezpieczeństwo i dobrobyt- mniejszy czy większy. Większość z nas widząc osoby bezdomne pewnie ma w głowie "przegrany. Na pewno leniwy, nie chce mu się do roboty, głupi, bo inaczej coś by pokombinował, ktoś by go zatrudnił albo opieka społeczna pomogła". A ja uważam, że żadna z tych cech nie jest prawdziwa. Bo i leniwy, i głupi, i przegrany człowiek będzie walczył, będzie próbował, będzie chciał, może nawet "cwaniakować"- byle tylko nie spaść na samo dno. Nie jest łatwo wyciągać rękę na żebrach, nie jest łatwo dojadać resztki ze śmietników, nie jest łatwo spać w noclegowniach. To są ludzie, tak jak Kinga, złamani przez życie. Z ogromnym bagażem złych doświadczeń, ze zbyt dużą liczbą złych ludzi spotkanych po drodze, ludzie, którzy sami chcą się ukarać i poniżyć (warto zobaczyć dokument "Rinke. Na krawędzi").
Książka mocno mną wstrząsnęła. Bo czy coś takiego nie mogło przydarzyć się sąsiadce, siostrze, mnie? Mogło. Tylko zbieg okoliczności- szczęście?- sprawiło, że jestem tu gdzie jestem, i po lekturze doceniam to 100 razy bardziej...

Chyba nikt z nas nie zdaje sobie w pełni sprawy, jak kruche jest nasze życie, nasze bezpieczeństwo i dobrobyt- mniejszy czy większy. Większość z nas widząc osoby bezdomne pewnie ma w głowie "przegrany. Na pewno leniwy, nie chce mu się do roboty, głupi, bo inaczej coś by pokombinował, ktoś by go zatrudnił albo opieka społeczna pomogła". A ja uważam, że żadna z tych cech nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kinga straciła już wszystko : dom, rodzinę, dziecko i poczucie godności. Wtedy w jej życiu pojawia się Aśka. Kobieta, która kiedyś zrujnowała jej małżeństwo, teraz wyciąga do Kingi pomocną dłoń. Czy to wyrzuty sumienia, ludzki gest, a może jakiś ukryty plan? Aśka nie zna jeszcze historii dawnej rywalki - historii tak bolesnej i wstrząsającej, że aż trudno to sobie wyobrazić.
Czy Aśka zdobędzie zaufanie Bezdomnej? Odkryje, dlaczego Kinga tak sobą gardzi, tak bardzo cierpi? Co zrobi, gdy pozna jej prawdę? Czy w Aśce zwycięży wścibska dziennikarka, czy wrażliwa, czuła na krzywdę innych kobieta?

Kinga straciła już wszystko : dom, rodzinę, dziecko i poczucie godności. Wtedy w jej życiu pojawia się Aśka. Kobieta, która kiedyś zrujnowała jej małżeństwo, teraz wyciąga do Kingi pomocną dłoń. Czy to wyrzuty sumienia, ludzki gest, a może jakiś ukryty plan? Aśka nie zna jeszcze historii dawnej rywalki - historii tak bolesnej i wstrząsającej, że aż trudno to sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem zmuszona dać tylko pięć gwiazdek. Z jednej strony brawo za poruszenie tematu baby blues u kobiet. Bardzo trudny i ciężki temat. Ale na litość boską, dlaczego tak płytko przedstawiony?! Tyle tam dziwnych zbiegów okoliczności, co rondek i dróg na rondzie w angielskim Swindon (swoją drogą mega dziwna konstrukcja). Po co to?! Mogło być to coś mega wartościowego, a wyszło zwykle czytadło.

Jestem zmuszona dać tylko pięć gwiazdek. Z jednej strony brawo za poruszenie tematu baby blues u kobiet. Bardzo trudny i ciężki temat. Ale na litość boską, dlaczego tak płytko przedstawiony?! Tyle tam dziwnych zbiegów okoliczności, co rondek i dróg na rondzie w angielskim Swindon (swoją drogą mega dziwna konstrukcja). Po co to?! Mogło być to coś mega wartościowego, a wyszło...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie trochę to wszystko przebudowane zbyt dużo zbiegów okoliczności. Na duży plus zasługuje poruszenie tematu depresji poporodowej, tego co może dziać się w głowie kobiety tuż po tym jak dramatycznym przeżyciem może okazać się poród i tego jak depresja poporodowa może być potraktowana jak wymysł naszych czasów i kompletnie zagatelizowana.

Jak dla mnie trochę to wszystko przebudowane zbyt dużo zbiegów okoliczności. Na duży plus zasługuje poruszenie tematu depresji poporodowej, tego co może dziać się w głowie kobiety tuż po tym jak dramatycznym przeżyciem może okazać się poród i tego jak depresja poporodowa może być potraktowana jak wymysł naszych czasów i kompletnie zagatelizowana.

Pokaż mimo to

Drugiej tak szkodliwej książki to ze świecą szukać.

Drugiej tak szkodliwej książki to ze świecą szukać.

Pokaż mimo to

Bardzo przejmująca historia. Dosłownie spłakałam się przy niej, a rzadko mi się to zdarza.

Bardzo przejmująca historia. Dosłownie spłakałam się przy niej, a rzadko mi się to zdarza.

Pokaż mimo to

Bardzo dramatyczną historię przeczytałam!
Wpisała się ona w nurt książek społecznie użytecznych. I to mnie trochę zaskoczyło, bo moja przygoda z twórczością autorki zaczęła się od zaszufladkowania jej powieści do literatury rozrywkowej, w której przede wszystkim zaczytują się kobiety. Znam kilka jej fanek, które ją wręcz uwielbiają za tę „kobiecość”. I to taka właśnie czytelniczka namówiła mnie na kolejny tytuł z komentarzem, że ta powieść jest ciut inna. Udało jej się udowodnić mi, że moja pierwsza ocena po tylko dwóch powieściach "Ogród Kamili" i "Zacisze Gosi" była przedwczesna i zbyt pośpieszna.
I to stąd wzięło się moje zaskoczenie.
Historia Bezdomnej, która była główną bohaterką, zaczęła się próbą samobójczą na osiedlowym śmietniku. Sceną pełną dramatyzmu, beznadziei i determinacji. Wiedziałam jednak, znając styl autorki, że zaraz zjawi się cudowne wybawienie, a finał dążyć będzie ku szczęśliwemu zakończeniu. Oczywiście drogą pełną zakrętów, zwrotów akcji i licznych niespodzianek w postaci odkrywanych tajemnic bohaterów, bo autorka lubi plątać, nie dopowiadać, zaskakiwać i gmatwać. A wszystko po to, by zaciekawić. Wzbudzenie nieodpartej potrzeby, by tę ciekawość zaspokoić, to największa zdolność autorki.
I dokładnie tak było!
Bezdomną, próbującą się zabić, uratowała dawna znajoma, która zaprosiła niedoszłą samobójczynię do swojego mieszkania. Obie spędziły wigilijny wieczór (żeby było bardziej dramatycznie!) na opowiadaniu wydarzeń ze swojego życia, które doprowadziły je do obecnego stanu – Bezdomną do życia na ulicy, a Aśkę do bezrobocia i zaniedbania. W miarę czytania poznawałam ich głęboko skrywane sekrety. Jedne bardziej traumatyczne od następnych. Tajemnice mające wpływ na wybory życiowe i postępowanie obu kobiet.
Jednak ich dramatyczne losy to tylko nośnik bardzo ważnego przesłania.
Głosu autorki przeciwko bezmyślnemu ostracyzmowi społecznemu, jako reakcji na falę doniesień medialnych o dzieciobójczyniach, która przetoczyła się w Polsce w ostatnich latach. Pokazując historię Bezdomnej, jej przebieg, przyczyny i skutki, zaprotestowała przeciwko pochopnej ocenie matek, które zabiły własne dziecko, namawiając do wysłuchania historii takich kobiet do końca, a jeśli to nie jest możliwe, do krytycznego spojrzenia na doniesienia medialne. Mass media, w pogoni za poczytnością, nie zawsze postępują wobec odbiorcy uczciwie. Często manipulują faktami, by utrzymać się na rynku wydawniczym. Autorka dokładnie pokazała ten mechanizm przeinaczeń i nadinterpretacji.
To dlatego na okładce wydrukowano najważniejszą myśl, którą wyniosłam z tej powieści – za każdą dzieciobójczynią z pierwszych stron gazet kryje się zawsze konkretna historia. Nikt nie rodzi się mordercą. Ktoś pomaga nim się stać. Nie tylko czynnie. Również biernie.
Może nawet my sami?
naostrzuksiazki.pl

Bardzo dramatyczną historię przeczytałam!
Wpisała się ona w nurt książek społecznie użytecznych. I to mnie trochę zaskoczyło, bo moja przygoda z twórczością autorki zaczęła się od zaszufladkowania jej powieści do literatury rozrywkowej, w której przede wszystkim zaczytują się kobiety. Znam kilka jej fanek, które ją wręcz uwielbiają za tę „kobiecość”. I to taka właśnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to